Ακόμη και αυτά τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών αναδύουν την ταξικότητα της φορολογικής πολιτικής που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Πολιτικής που ήρθε να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα του μεγάλου κεφαλαίου, να αναδιανείμει εισοδήματα σε όφελος των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων και σε βάρος των λαϊκών τάξεων και μέσω του συστήματος φορολόγησης που θεσμοθέτησαν. Τα ποσοτικά αποτελέσματα αυτής της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ για την ώρα είναι αρκετά δύσκολο να προσδιοριστούν με ακρίβεια. Ο λόγος είναι ότι λείπουν τα τελικά στοιχεία για το φόρο που πλήρωσαν οι διάφορες κοινωνικές τάξεις και στρώματα για τα εισοδήματα του 2003 που δηλώνονται με τις φετινές φορολογικές δηλώσεις. Ολα, όμως, δείχνουν ότι στη συγκεκριμένη χρονιά το φορολογικό ξεζούμισμα για τα εργαζόμενα στρώματα και τους συνταξιούχους πήρε ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις. Στα εισοδήματα του 2003 εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά νέα κριτήρια φορολόγησης (αυτά που προβλέπει ο φορολογικός νόμος που ακολούθησε τον κοινωνικό διάλογο της φορολογικής μεταρρύθμισης του 2002). Στο πλαίσιο αυτό καρατομήθηκαν μια σειρά από φοροεκπτώσεις που ίσχυσαν μέχρι και τα προηγούμενα χρόνια. Την ίδια ακριβώς ρότα ακολουθεί σήμερα και η κυβέρνηση της ΝΔ. Από «επίσημα χείλη» ακούμε, συχνά - πυκνά, αναφορές για την κατάργηση των φοροαπαλλαγών που απομένουν ακόμη όρθιες. Και βέβαια οι πρώην κυβερνώντες του ΠΑΣΟΚ...«δε δικαιούνται διά να ομιλούν». Και στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και στις επίσημες εξαγγελίες τους («Χάρτα της Σύγκλισης») υπάρχουν σαφέστατες αναφορές για την κατάργηση μιας σειράς ή ακόμη και ολόκληρης της γκάμας των εκπτώσεων φόρου που απομένουν. Ολα τα παραπάνω αναδεικνύουν ανάγλυφα την πραγματικότητα του δικομματισμού: Τις κοινές κατευθύνσεις και επεξεργασίες τους στο επίπεδο της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής. Η κοινή τους στάση δεν προκύπτει μόνο από την ταύτιση των στρατηγικών επιλογών τους. Προκύπτει ταυτόχρονα και από την τακτική που εφαρμόζουν στην προσπάθειά τους να περάσουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα. Η κυβέρνηση της ΝΔ επαγγέλλεται, όπως μερικά χρόνια νωρίτερα οι προκάτοχοί της, τη «νέα» φορολογική μεταρρύθμιση. Για το σκοπό αυτό - πάντα όπως και οι προηγούμενοι διαχειριστές - ετοιμάζονται να στήσουν έναν ακόμη διάλογο ανάμεσα στους λεγόμενους «κοινωνικούς εταίρους». Ενόψει αυτών, δεν είναι τυχαίες οι κυβερνητικές αναφορές, τη μια, για περικοπή των φοροεκπτώσεων, την άλλη, για αύξηση του αφορολόγητου κ.ο.κ. Η τακτική τους θυμίζει «καρότο και μαστίγιο». Οπως και στον προηγούμενο κοινωνικό διάλογο που έστησε το ΠΑΣΟΚ (από τον οποίο βέβαια δεν... έλειψε η ηγεσία του ΣΥΝ) επιχειρούν να πλασάρουν διάφορα αποσπασμένα από την ολότητά τους μέτρα. Τα λαϊκά στρώματα που αναπληρώνουν και με το παραπάνω τις φοροελαφρύνσεις και άλλες διευκολύνσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο δεν πρέπει να ξεγελαστούν.

Αν ανατρέξει κανείς στα στοιχεία των κρατικών προϋπολογισμών της τριετίας 2001-2003 θα διαπιστώσει τα παρακάτω αποκαλυπτικά:

• Οτι ο φόρος εισοδήματος στα φυσικά πρόσωπα (το μεγαλύτερο μέρος αφορά μισθούς και συντάξεις) αυξήθηκε κατά 30% (!). Σε απόλυτους αριθμούς από 6 δισ. ευρώ το 2001 έφτασε το 2003 σε 7,79 δισ. ευρώ (αύξηση 1,8 δισ. ευρώ).
• Οτι στο ίδιο διάστημα ο φόρος στα «νομικά πρόσωπα» (δηλαδή στα κέρδη των επιχειρήσεων) δεν είχε καμία απολύτως μεταβολή. Παρά την τεράστια αύξηση της μάζας των κερδών τους η φορολογία στα κέρδη των επιχειρήσεων για το 2003 παρέμεινε στα 4,3 δισ. ευρώ, όσο ακριβώς και στο έτος 2001!

Αν ανατρέξει κανείς στα πιο αναλυτικά στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Πληροφορικών Συστημάτων (ΓΓΠΣ) του υπουργείου Οικονομικών θα διαπιστώσει τη φορολεηλασία των λαϊκών τάξεων και τα εξοργιστικά αποτελέσματα των απανωτών φοροελαφρύνσεων που θεσμοθετήθηκαν για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου.

Στη διετία 2002-2003 - μέσα στην οποία τα κέρδη των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων, αυξήθηκαν με διψήφια, ακόμη και τριψήφια ποσοστά - καταγράφονται οι παρακάτω μεταβολές:

• Μισθωτοί και συνταξιούχοι πλήρωσαν το 2003 φόρους ύψους 4,028 δισ. ευρώ από 3,5 δισ. ευρώ την ακριβώς προηγούμενη χρονιά (2002). Η αύξηση του φόρου έφτασε το 14,4%. Στο ίδιο διάστημα οι αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις έφτασαν - δεν έφτασαν το 3,5%.
• Οι «λοιποί φορολογούμενοι» (ΕΒΕ, μικροεπαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι κ.ά.) πλήρωσαν για το 2003 το ποσό 1,486 δισ. ευρώ (από 1,378 δισ. ευρώ το 2002). Η ποσοστιαία αύξηση του φόρου γι' αυτή την κατηγορία φτάνει σε 7,8%.
• Τα «νομικά πρόσωπα», πρώτα και κύρια οι πλέον ισχυροί από τους επιχειρηματικούς ομίλους, ήταν οι μοναδικοί ωφελημένοι. Το 2003 - χρονιά που τα κέρδη τους εκτοξεύτηκαν στα ύψη - πλήρωσαν 4,29 δισ. ευρώ, από 4,12 δισ. ευρώ το 2002. Η αύξηση γι' αυτούς ήταν μόλις 4,1% χαμηλότερα από κάθε άλλη κατηγορία και τάξη φορολογουμένων.

Ακόμη πιο αποκαλυπτικά είναι τα ειδικότερα στοιχεία που αφορούν το φόρο που πλήρωσαν οι ΑΕ:

• Οι φόροι που πλήρωσαν (το 2003) οι 39.325 ΑΕ ήταν 3,25 δισ. ευρώ (από 3,21 δισ. ευρώ) το 2002. Η «αύξηση» δηλαδή ήταν μόλις 1,2%, δηλαδή πολύ κάτω ακόμη και από τον επίσημο τιμάριθμο. Στην ίδια περίοδο, όπως προαναφέραμε, η φορολογική επιβάρυνση για τους μισθωτούς και συνταξιούχους αυξήθηκε σε ποσοστό 14,4% και ήταν υπερδεκαπλάσια (12πλάσια) από αυτή των ΑΕ.