Γρηγοριάδης Κώστας

Η είδηση έρχεται από τη Βόρεια Ελλάδα. Η λίμνη Βόλβη, εξαιτίας των πυκνών βροχοπτώσεων, βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον δε θα έχει την ίδια τύχη με την Κορώνεια, που σε κάποια χρονική στιγμή στο παρελθόν ...εξαφανίστηκαν τα ύδατά της. Οι βροχές έδωσαν ανάσες ζωής στη λίμνη, ενάντια στην κατασπατάληση, που συνεχίζεται, αν και ...προστατευόμενη περιοχή. Η διαχείριση των υδάτινων πόρων αν και θεωρητικά πρέπει να αποτελεί σήμερα πρωτεύουσα πολιτική, στην πράξη ελάχιστα πράγματα γίνονται. Με δεδομένη την «αφασική» πολιτική στον αγροτικό τομέα που εμμένει σε καλλιέργειες που απαιτούν ολοένα και περισσότερες ποσότητες υδάτων έχει οδηγήσει σ' ένα φαύλο κύκλο περιβάλλον και παραγωγή. Οι επιδόσεις της δεύτερης εξαρτώνται εν πολλοίς από τις πιέσεις στο πρώτο.

Φυσικά, μια τέτοια πορεία έχει ημερομηνία λήξης (και) ως προς τους οικονομικούς στόχους, αν δε συνυπάρχει η περιβαλλοντική μέριμνα. Διότι η μείωση που οδηγεί στην εξαφάνιση των γλυκών νερών μιας περιοχής, σε συνδυασμό με την υποβάθμιση των εδαφών, ουσιαστικά ισοδυναμεί με την πλήρη απαξία του αγροτικού τομέα. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους κυβερνώντες (πράσινης και γαλάζιας εκδοχής), οι οποίοι προσκολλημένοι στους «κανόνες» της αγοράς ουσιαστικά ναρκοθετούν το μέλλον της χώρας, προσβλέποντας αποκλειστικά σε βραχυπρόθεσμα οφέλη και αγνοώντας για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Και εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι το σκηνικό είναι κομμένο και ραμμένο στα γραφεία των Βρυξελλών, που κατά τα άλλα κόπτονται για το περιβάλλον!

Ας επανέλθουμε όμως στην κατάσταση της Βόλβης. Δεν πρόλαβαν να χαρούν οι κάτοικοι των γύρω περιοχών για τα νερά και έκπληκτοι αντίκρισαν στις όχθες της ποσότητες νεκρών ψαριών. Η εξήγηση φυσικά δεν ανάγεται σε κάποιο μεταφυσικό φαινόμενο και ουδόλως απαιτείται η συνδρομή ειδικών, όπως λ.χ. ο κ. Πητ Παπαδάκος και οι λοιποί συνάδελφοί του. Η κατάχρηση των αγροχημικών στις καλλιέργειες που περικλείουν τη λίμνη έχει μολύνει σημαντικά το βυθό της, επιφέροντας μεγάλη καταστροφή. Αν κάτι απαιτείται σήμερα είναι η ορθολογική χρήση (των αγροχημικών) και η απορρύπανση της λίμνης. Η χώρα μας δεν έχει την πολυτέλεια της απώλειας των φυσικών της πόρων. Το μέλλον της δεν εξαρτάται απλά από κάποιους οικονομικούς δείκτες, όπως επιμένουν οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού. Κι αυτό θα πρέπει να γίνει κοινή αντίληψη.