Ηχηρό «χαστούκι» στην προπαγάνδα της προηγούμενης πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού, που επιμένει, με αφορμή την ποινική δίωξη για το Νέο Μουσείο Ακρόπολης, υπέρ της καταστροφικής χωροθέτησης του ΝΜΑ πάνω στις αρχαιότητες του Μακρυγιάννη, δόθηκε και από τον γαλλικό ακαδημαϊκό κόσμο.

Σε κοινή επιστολή τους προς τον υφυπουργό Πολιτισμού, Π. Τατούλη και με παραλήπτες, επίσης, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλο και τον προηγούμενο πρωθυπουργό και υπουργό Πολιτισμού, Κ. Σημίτη και Ε. Βενιζέλο αντίστοιχα, πάνω από 60 ελληνιστές, αρχαιολόγοι, ιστορικοί της αρχαιότητας, ερευνητές, πανεπιστημιακοί καθηγητές από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Γαλλίας και άλλοι εκπρόσωποι φορέων, ζητούν τη διάσωση του αρχαιολογικού χώρου και την απόσυρση της χωροθέτησης του ΝΜΑ στου Μακρυγιάννη.

Οι υπογράφοντες σημειώνουν, μεταξύ άλλων, ότι η συγκεκριμένη χωροθέτηση «απειλεί την αρμονία και την αισθητική του όλου αρχαιολογικού χώρου, το βράχο της Ακρόπολης και τα γύρω μνημεία. Μια γιγαντιαία κατασκευή από μπετόν και γυαλί απέναντι από τον Παρθενώνα που θα "διευκολύνει" τον επισκέπτη να βλέπει ταυτόχρονα τα εκθέματα και, απέναντι, το ναό της Αθηνάς, δίνοντάς του τη δυνατότητα να "ανεβεί έπειτα κατευθείαν στην Ακρόπολη" (από τα πρακτικά συνεδρίασης του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου). Εύλογα, λοιπόν, αναρωτιόμαστε αν το αποφασιστικό κριτήριο για την επιλογή του χώρου και την ανέγερση ενός τόσο σημαντικού μουσείου είναι το θέαμα που θα προσφερθεί στον επισκέπτη. Τέτοια ανιστόρητη προσέγγιση θα κατέληγε να υποβαθμίσει τον όλο αρχαιολογικό χώρο σε κοινό αξιοθέατο».

Εκτός από τη χωροθέτηση, οι υπογράφοντες αναφέρονται και στο ίδιο το κτίριο («5,2 φορές μεγαλύτερο σε όγκο από τον Παρθενώνα, ψηλότερο από τα γύρω κτίρια, απέναντι ακριβώς από το ναό») καθώς και στις καταστροφές «που θα προκαλέσει ασφαλώς η ανέγερσή του στις σημαντικές αρχαιότητες που βρίσκονται από κάτω, αφού η κατασκευή προβλέπεται να στηρίζεται σε τσιμεντένια υποστυλώματα που θα εμπηχθούν ανάμεσα σε αρχαιολογικά ευρήματα. Αν λάβει κανείς υπόψη την αντισεισμική θωράκιση που απαιτείται για μια χώρα σαν την Ελλάδα, η θεμελίωση ενός τέτοιου κτιρίου θα προκαλέσει ασφαλώς ανεπανόρθωτες καταστροφές στα διάφορα αρχαιολογικά στρώματα».

Προσθέτουν ότι στο παρελθόν υπήρχαν και άλλες προτάσεις χωροθέτησης, έστω και μακρύτερα από την Ακρόπολη, ενώ σημειώνουν πως και το κτίριο «Βάιλερ» θα μπορούσε να μετατραπεί σε μουσείο. Προτείνουν, επίσης, την ένταξη του Μακρυγιάννη στο σχέδιο της ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων. Απαντούν, επίσης, και στη σύνδεση της χωροθέτησης με την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα σημειώνοντας πως «οι δύο περιπτώσεις είναι και πρέπει να παραμείνουν αυστηρά ανεξάρτητες μεταξύ τους». «Τέτοια "σχέδια" εξηγούνται μόνο με "προτεραιότητες" ανομολόγητες και ξένες προς το μέλλον της πολιτιστικής αυτής κληρονομιάς και ο νους μας πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες (...) Πιστεύετε, πράγματι, πως τέτοιο διακύβευμα προέχει έναντι του βράχου της Ακρόπολης και των γύρω μνημείων;». Και οι υπογράφοντες καταλήγουν ζητώντας «να διασωθεί ο χώρος και να αποσυρθεί το σχέδιο. Λύσεις πολύ καλύτερες είναι εφικτές και πρέπει να εξεταστούν».

Εξάλλου, σε ανακοίνωσή του, το Ελληνικό Τμήμα του ICOMOS (Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών) ξεκαθαρίζει, για μια ακόμη φορά, πως είναι υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα, υπέρ της κατασκευής του ΝΜΑ, αλλά κατά της κατασκευής του στου Μακρυγιάννη. Θυμίζει ότι αυτές τις θέσεις έχει υιοθετήσει ομόφωνα η Γενική Συνέλευση του Διεθνούς ICOMOS, «που είναι ο κατ' εξοχήν αρμόδιος διεθνής και με αδιαμφισβήτητο κύρος Μη Κυβερνητικός Οργανισμός (NGO), καθώς και η συντριπτική πλειοψηφία τόσο της ελληνικής και διεθνούς επιστημονικής κοινότητας όσο και της κοινής γνώμης».

Προσθέτει ότι «η μικρή ομάδα που διαφωνεί, συσπειρωμένη γύρω από την απελθούσα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, σκοπίμως συγχέει το θέμα της επιστροφής των μαρμάρων με το θέμα του Νέου Μουσείου Ακρόπολης». Τέλος, αφού αναφέρεται στις τελευταίες εξελίξεις, σημειώνει ότι «θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε στην ίδια κατεύθυνση».