1. Μετά τις εκλογές συνεχίζουμε ορμώμενοι από το θρίαμβο που γέννησε η απελπισία του ελληνικού λαού ενάντια στον Γιώργο Παπανδρέου που προκάλεσε την απελπισία και του Καραμανλή που την απολαμβάνει ως νίκη.

2. Συνεχίζουμε ενάντια στη διαχείριση της απελπισίας μας. Η διαχείριση είναι η τελευταία ασπιρίνη του συστήματος. Οι καινούριοι διαχειριστές της Νέας Δημοκρατίας είναι οι Πασόκοι του μέλλοντος. Η ιδεολογία των δύο κομμάτων είναι η ομοιοπαθητική μέθοδος που προτείνουν και οι δύο πλευρές για να προχωρήσουν επιτέλους μεταξύ τους σε γάμο.

3. Συνεχίζουμε ελπίζοντας πως η απελπισία που κατακλύζει τα πάντα θα δείξει το πρόσωπό της όπως ακριβώς είναι και θα πάρει από το χεράκι τον Κωστάκη και τον Γιωργάκη και θα τους πάει εκεί που τους αξίζει, στο περιθώριο της πραγματικής ζωής.

4. Συνεχίζουμε ενάντια στο ένα και μοναδικό δόγμα που κυριαρχεί πάνω στις ζωές μας και δεν είναι άλλο από το κεφάλαιο. Οσες προσπάθειες κι αν έχουν κάνει οι Φιλελεύθεροι για να του δώσουν νέο όνομα, το ίδιο το κεφάλαιο τους διαψεύδει. Γι' αυτό η συμμαχία των πράσινων Συνασπισμένων που φιλελευθερίζουν όταν αποκαλούν το Κομμουνιστικό Κόμμα δογματικό, μου θυμίζουν την παροιμία του λαού: «Φωνάζει η πουτάνα για να κρύψει τις πομπές της». Συνεχίζουμε γελώντας με τη δημόσια δήλωση επιφανούς στελέχους του Συνασπισμού, ότι «αν δεν ήμασταν εμείς σε αυτές τις εκλογές, το ΚΚΕ θα έφτανε το 7 τοις εκατό».

5. Ο Ελληνας θυμίζει τον Αμλετ, στην τελευταία πράξη του έργου, που ψιθυρίζει: «Τα υπόλοιπα είναι σιωπή». Ας μείνουμε για λίγο σιωπηλοί μπροστά στον Ελληνα Αμλετ, γιατί αργά ή γρήγορα θα πιει και πάλι το πικρό ποτήρι από τα χεράκια της νέας λεγόμενης δημοκρατίας.