Ο βρώμικος πόλεμος, οι προβοκάτσιες, οι ύποπτοι ψίθυροι, οι πονηρές φήμες των τελευταίων ωρών, πλέον, δεν εκπλήσσουν, δε φοβίζουν, δεν παγιδεύουν κανέναν
Οσοι έχουν λόγους να ανησυχούν και να φοβούνται, προφανώς δεν ενδιαφέρονται για την ανατροπή του δικομματισμού και την πολιτική του... Οι βολεμένοι, όμως, δεν είναι η πλειοψηφία. Εξω από τα στρατόπεδα των μονομάχων, ο κόσμος απλά καταλαβαίνει ότι θα πληρώσει πανάκριβα τους προεκλογικούς καυγάδες τους. Αντιλαμβάνεται ότι αν δεν τους κοπεί ο βήχας την Κυριακή, τη Δευτέρα θα εφορμήσουν από κοινού στην τσέπη του, θα πλήξουν τα εναπομείναντα δικαιώματα και κατακτήσεις του. Κατακτήσεις που δεν τις απειλεί περισσότερο ο ένας από τους δύο μονομάχους, αλλά το ενιαίο μέτωπό τους μαζί με τα μεγάλα αφεντικά...
Η εικονική πραγματικότητα που κατασκευάζουν τις τελευταίες ώρες πριν τις κάλπες, χάρη στους πανίσχυρους μηχανισμούς χειραγώγησης που διαθέτουν, δεν αρκεί να διαγράψει από τη «συλλογική μνήμη» των εργαζομένων την προηγούμενη τετραετία. Ούτε μπορεί να θολώσει τη σκέψη για το εφιαλτικό μέλλον που ετοιμάζουν. Ο βρώμικος πόλεμος, οι προβοκάτσιες, οι ύποπτοι ψίθυροι, οι πονηρές φήμες των τελευταίων ωρών έχουν αποκτήσει πλέον εθιμικό χαρακτήρα. Δεν εκπλήσσουν, δε φοβίζουν, δεν παγιδεύουν κανέναν. Πολύ περισσότερο εκείνους που θέλουν να θεωρούν τους εαυτούς τους αριστερούς...