1. Γι' αυτή τη γενικευμένη ψευδαίσθηση που θέλει την εμφάνιση του Γιωργάκη άσπιλη και άμωμη, δυστυχώς υπάρχει σχέδιο. Οι τεχνικοί της εξουσίας είχαν απεριόριστο χρόνο, για να στήσουν αυτοκράτορα τον Γιωργάκη, παίζοντας ως το τέλος το παιχνίδι της διαδοχής. Ο φανερός τρόπος που αφήνουν τα σημεία τους δίχως να φοβούνται τίποτα γεννάει ένα ακόμη καινούριο σκάνδαλο.

2. Η πιο γελοία εμφάνιση σε αυτές τις εκλογές δεν είχε σχέση με κανέναν υποψήφιο. Ενα ιλουστρασιόν περιοδικό - σκουπίδι ανακήρυξε ως άντρα της χρονιάς τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Και ο τελευταίος όχι μόνο δέχτηκε τον τίτλο αλλά - άκουσον άκουσον! - βγήκε και μίλησε περήφανος για την απονομή, ευλογώντας τα γένια του και μαζί με αυτά και την επιτροπή που τον ανέδειξε πρώτο. Υστατη έκκληση: Αν επιτέλους υπάρχει Θεός, ας κάνει κάτι για τον αρχιεπίσκοπο, γιατί εμείς σηκώνουμε τα χέρια...

3. Οταν αποσύρεται ο αστός από την πολιτική σκηνή, είναι για να δώσει τον αγώνα για την υστεροφημία του. Εξαίρεση είναι ο επίτιμος Μητσοτάκης. Ενώ διάλεξε την αποχώρηση, και η αιωνιότητα ετοιμαζόταν να του φορέσει το δάφνινο στεφάνι, την ώρα της στέψης εκείνος άρχισε να κοιτάζει, όπως πάντα, λοξά. Με έκπληξη μυρίστηκε στον αέρα αναρχία και αμέσως κατήγγειλε. Ποιος μίλησε για αναρχία; ρώτησε η αιωνιότητα. Για να λάβει την απάντηση του επιτίμου: «Οταν βλέπω την κυρία Παπαρήγα να λέει ότι "εμείς θέλουμε σύγκρουση", γιατί να της δώσει ο εκλογικός νόμος τη δυνατότητα να οδηγήσει τον τόπο σε ακυβερνησία;» Η τελετή τελείωσε άδοξα, με τον επίτιμο να φωνάζει πως «η κόρη μου όταν θα γίνει πρωθυπουργός δε θέλω να βρει ακυβερνησία!». Και τότε ο επίτιμος ξύπνησε. «Τι εφιάλτης!» μουρμούρισε. «Τουλάχιστον είδα την Ντόρα πρωθυπουργό, κάτι είναι κι αυτό!»

4. Στις εκλογές ερχόμαστε σε άμεση επαφή με το μεγάλο βιβλίο της ζωής. Τα σημεία αυτού του βιβλίου που όλοι μας γράφουμε είναι κρυμμένα μέσα στο μύθο της σπηλιάς, που περιγράφει ο Πλάτωνας. Ο κάθε δεσμώτης από μας ψάχνει την έξοδο μέσα από τη σπηλιά, κι όταν τη βρει, τυφλώνεται από το φως του ήλιου. Θα γυρίσει πίσω ή θα συνεχίσει; Αυτό είναι το μόνο φίλημα που μπορούμε να κουβεντιάζουμε. Ολα τα άλλα είναι λόγια του αέρα, που φυσάει όπου και όποτε θέλει.

5. Ενα ερώτημα που συναντώ συχνά στις ομιλίες μου σε αυτές τις εκλογές αξίζει να το επαναλάβω: Αφού η Δαμανάκη από παιδί έκλεινε στην ψυχή της τόση εξουσία, γιατί έχασε χρόνια από τη ζωή της σε λάθος χώρους, με ανθρώπους που δεν εκτιμούσε και που ο ντελικάτος ρατσισμός της ίσα ίσα τους άντεχε;

6. Δεν υπάρχει πιο προσοδοφόρο επάγγελμα από κάποιον που δηλώνει πρώην Αριστερός ή πρώην στέλεχος του ιστορικού ΚΚΕ. Είναι απίστευτο πως, ενόψει των εκλογών, οι πόρτες των δύο μεγάλων κομμάτων είναι ανοιχτές γι' αυτόν. Να το θυμάστε: Στις επόμενες εκλογές θα έχουν ιδρυθεί οι σχολές Ανδρουλάκη για πρώην στελέχη της Αριστεράς που επιθυμούν λαμπρή καριέρα στη Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ. Με εξασφαλισμένη επιτυχία!

7. Ανάμεσα στον Γιωργάκη και τον Κωστάκη, τα δύο θεία βρέφη του θεάματος, συνεχίζει το «μόνο της ζωής του ταξίδιον» ο λαϊκός αγωνιστής, γνωρίζοντας πως σ' αυτό το ταξίδι μπορεί να συναντήσει τα μάτια του άλλου, το πρόσωπό του, τον όλο άνθρωπο.