Ο Γ. Χαρατσίδης γεννήθηκε στον Καύκασο. Με την οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Καλαμαριά και μετά στα Αμάραντα Κιλκίς, όπου τέλειωσε το δημοτικό κι άρχισε να συνειδητοποιεί την κοινωνική αδικία, όπου εντάχθηκε στην ΟΚΝΕ. Με μεγάλες στερήσεις, τέλειωσε το Γυμνάσιο και την Παιδαγωγική Ακαδημία. Λόγω κοινωνικών φρονημάτων δε διορίστηκε. Επειτα σπούδασε Νομικά και επί πολλά χρόνια δικηγόρησε.

Το 1941 εντάχθηκε στο ΕΑΜ Δικηγόρων Θεσσαλονίκης και δούλεψε για τον ΕΑΜικό Τύπο της. Διώχθηκε γι' αυτό από την Γκεστάπο, αλλά ξέφυγε τη σύλληψη. Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε στη «Λαϊκή Φωνή» της Θεσσαλονίκης. Διώχτηκε, βασανίστηκε, φυλακίστηκε, εξορίστηκε. Μετά την αποφυλάκισή του, έγινε αρχισυντάκτης των «Φρουρών της Ειρήνης», νομικός σύμβουλος της «Αυγής» και συνεργάτης της, με το ψευδώνυμο «Γιάννης Αμάραντος». Μέχρι το θάνατό του ήταν συνεργάτης του «Ριζοσπάστη». Με το ίδιο ψευδώνυμο μετέφρασε και εξέδωσε τα βιβλία: Ευγένιου Ταρλέ «Ναπολέων», Ελιά Ερεμπουργκ «Αισθητικό δίπτυχο», Ιζακόφσκι «Η δουλιά του συγγραφέα» και «Το μυστικό της ποίησης», Πιερ Ζορζ «Η οικονομία της ΕΣΣΔ». Μετέφρασε «Το σοβιετικό Εργατικό Δίκαιο» (έκδοση της Ουνέσκο). Εγραψε τις συλλογές διηγημάτων «Βάσανα και θυμοί» και «Το ασανσέρ».

Ο Γιάννης Χαρατσίδης πέθανε στην Αθήνα στις 21/2/1991.