Τι σημαίνει η άποψη του ΣΥΝ ότι δεν υπάρχει «εθνικός δρόμος αλλαγής»;

ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΩΣ επικίνδυνη άποψη για το λαό και το κίνημά του. Γιατί ουσιαστικά ακυρώνει τη λαϊκή πάλη κόντρα στην κυρίαρχη πολιτική, για τη διεκδίκηση λύσεων στα προβλήματα, για την ικανοποίηση όλων των αναγκών των εργαζομένων, για να ανατρέψει ο λαός την εξουσία του κεφαλαίου και την πολιτική που εφαρμόζεται απ' αυτήν που είναι η αιτία όλων των δεινών και των βασάνων του.

Είναι η λογική που επιδιώκει να τεκμηριώσει την πολιτική της ενσωμάτωσης στην καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) με την άποψη ότι μόνο εντός αυτής, λόγω της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της καπιταλιστικής διεθνοποίησης, μπορεί να ανοίξει ο δρόμος να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του, αλλά αυτό μόνο όλοι οι λαοί της ΕΕ μπορούν να το καταφέρουν. Βεβαίως, θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει γιατί μόνον οι λαοί της ΕΕ και όχι όλοι οι λαοί του κόσμου μαζί, αλλά ας ασχοληθούμε πιο ουσιαστικά με την εξαιρετικά επιζήμια και επικίνδυνη αυτή άποψη. Αλλωστε η αντιλαϊκή πολιτική εφαρμόζεται από τις εθνικές κυβερνήσεις σε κάθε κράτος μέλος της ΕΕ. Οι κυβερνήσεις συνδιαμορφώνουν την αντιλαϊκή αυτή πολιτική και στο επίπεδο της ΕΕ. Επομένως, ο αντίπαλος κάθε λαού, παρά την ένταση της καπιταλιστικής διεθνοποίησης, δηλαδή της διαπλοκής των εθνικών κεφαλαίων, βρίσκεται βασικά μέσα σε κάθε χώρα που ασκείται η εξουσία του κεφαλαίου.

ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΨΗ οδηγεί το λαό στην πλήρη ενσωμάτωση στη σημερινή πραγματικότητα, στην πλήρη παραίτηση, όχι μόνο από οράματα για τη δική του κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση αύριο που πρέπει να έχει, αλλά και στην παραίτηση της αντεπίθεσης και της σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική σήμερα. Αυτή η πολιτική στην ουσία οδηγεί το λαό στο να επιλέγει ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Γιατί κάποιος να αφήσει αυτά τα δύο κόμματα και να ενισχύσει ένα άλλο; Γιατί πιστεύει ότι το άλλο κόμμα θέλει αλλαγή, όχι απλώς κυβερνητική αλλά αλλαγή πολιτικής σε όφελός του. Και αυτό βεβαίως δε μπορεί να γίνει γίνει στις 8 του Μάρτη με τις εκλογές, αλλά οι εκλογές μπορούν να συμβάλλουν στην προοπτική μιας τέτοιας αλλαγής με την αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε συνδυασμό με την ενίσχυση του ΚΚΕ.

ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ προβάλλεται η άποψη «τέρμα ο εθνικός δρόμος της αλλαγής», τότε συντρίβονται οι ελπίδες του λαού για καλύτερες μέρες, καλλιεργείται η μοιρολατρία και η υποταγή στο δικομματισμό και την κυρίαρχη πολιτική. Αφού δεν υπάρχει εθνικός δρόμος για την αλλαγή, λογικά σκέφτεται ο άλλος, υπάρχει ο ΠΑΣΟΚικός και ο Νεοδημοκρατικός δρόμος, δηλαδή ο δρόμος της υποταγής στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Και ακριβώς σε μια περίοδο όπου η πάλη δεν πρέπει να γίνεται μόνο για τα λαϊκά προβλήματα, αλλά και κατά της μοιρολατρίας, αυτή η θέση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και για την ηγεσία του ΣΥΝ άλλοθι δικαιολόγησης της συναίνεσής της σε βασικές επιλογές της ΕΕ άρα και της κυρίαρχης πολιτικής.

Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να στρέψουν την πλάτη σε τέτοιες αντιλήψεις, να ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ, για να δυναμώσουν την κοινωνικοπολιτική τους πάλη την επομένη των εκλογών ενάντια στη λαίλαπα αντιλαϊκών μέτρων, να οργανώσουν τη δική τους αντεπίθεση.