Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων πρέπει να αρθεί, το τραπεζικό σύστημα να παραδοθεί στο σύνολό του στο ιδιωτικό κεφάλαιο, οι «συντεχνίες» των εργαζομένων θα πρέπει να σπάσουν.

Αυτά προκύπτουν από δηλώσεις (σοκ;) σε τηλεοπτικό κανάλι του πρόσφατου μεταγραφικού αποκτήματος του ΠΑΣΟΚ, του οπαδού του ακραίου νεοφιλελευθερισμού Στ. Μάνου. Οσοι επομένως βασανίζονται ακόμα από ερωτήματα του τύπου, τι θέλουν οι Μάνος - Ανδριανόπουλος στο ΠΑΣΟΚ, οι δύο παράγοντες του ακραίου νεοφιλελεύθερου χώρου τούς απαντούν οι ίδιοι. Να ωθήσουν, μέσα από ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα, όπως έχει εξελιχθεί το ΠΑΣΟΚ, τα πράγματα στα άκρα. Να δρομολογήσουν εξελίξεις σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, μαζί βέβαια με άλλους κρυφούς και φανερούς αστέρες του νεοφιλελευθερισμού, οι οποίοι βρίσκονται σήμερα μέσα στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ, που θα ωθήσουν τα πράγματα στα άκρα...

Και είναι χαρακτηριστικό ότι ο Στ. Μάνος, στη συνέντευξη που παραχώρησε το προηγούμενο Σάββατο σε τηλεοπτικό σταθμό, δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια να κρύψει τις αντιδραστικές του απόψεις. Οταν του επισημάνθηκε από τον δημοσιογράφο του καναλιού ότι στο παρελθόν είχε ταχθεί υπέρ της άρσης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, απάντησε ως εξής: Θα ήταν κακό μέσα σε μια ομάδα από 100 καθηγητές, αυτοί να αξιολογούνται και ο εκατοστός, αυτός που θα συγκεντρώσει τις χειρότερες επιδόσεις, να απολύεται; Δε θα είναι αυτό καλό για την Παιδεία, δε θα βελτιωθεί έτσι το σύστημα;

Φυσικά πρόκειται για απόψεις βαθιά αντιδραστικές, οι οποίες εντοπίζουν τα σύγχρονα προβλήματα της Παιδείας στην ανεπάρκεια των εκπαιδευτικών, ενώ αφαιρεί από την προβληματική τη συνειδητή προσπάθεια που γίνεται από την αστική τάξη και το πολιτικό της σύστημα να υποβαθμίσουν το ρόλο της δημόσιας εκπαίδευσης, να προσαρμόσουν το διδακτικό αντικείμενο στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας, στη δημιουργία ημικαταρτισμένων απασχολήσιμων...

Οσο για το τραπεζικό σύστημα, θεώρησε απαράδεκτο να στέλνει κανείς ένα έμβασμα 300 ευρώ και να του ζητείται να πληρώσει προμήθεια από την τράπεζα 20 ευρώ. Οσοι σπεύσουν να τοποθετήσουν τον Μάνο στην κατηγορία εκείνων που καταγγέλλουν την απροκάλυπτη τραπεζική ληστεία που, με διάφορες μορφές, συντελείται στις μέρες μας, θα διαψευστούν. Απλώς, με το παράδειγμα αυτό ο κ. Μάνος ήθελε να τονίσει ότι στο τραπεζικό μας σύστημα δεν υπάρχει ανταγωνισμός... Και πώς μπορεί να αναπτυχθεί ο ανταγωνισμός στις τράπεζες σύμφωνα με τη νεοφιλελεύθερη άποψη; Μα με την πλήρη παράδοσή τους στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Εθνική, Εμπορική, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων στους ιδιώτες. Την ίδια ακριβώς θέση έχει και η ΝΔ στο πρόγραμμά της.

Τέλος, ο κ. Μάνος ξεκαθάρισε ότι όταν έχει να επιλέξει ανάμεσα στους ασθενείς και στους γιατρούς, ανάμεσα στο ιπτάμενο προσωπικό και αυτούς που ταξιδεύουν με τα αεροπλάνα, τάσσεται πάντα υπέρ των δεύτερων... Οσοι έχουν παρακολουθήσει την πολιτική του διαδρομή και τις κατά καιρούς διακηρύξεις του, γνωρίζουν ότι πίσω από τέτοια «αθώα» παραδείγματα υποκρύπτονται αντιδραστικές απόψεις, και συγκεκριμένα η θέση που και άλλοτε στο παρελθόν έχει εκφράσει ο Μάνος ότι οι «συντεχνίες» των εργαζομένων και τα «συντεχνιακά συμφέροντα» που αυτές εκφράζουν, θα πρέπει να σπάσουν, γιατί νοθεύουν τον ανταγωνισμό... Με λίγα λόγια, ζητά να κηρυχτούν τα εργατικά συνδικάτα εκτός νόμου, για να αναπτυχθεί ο ανταγωνισμός...

Εχουμε μπροστά μας μια ακραία και φασίζουσα πρόκληση, η οποία δεν έχει να κάνει κυρίως με το πρόσωπο που την εκφράζει. Αλλωστε, ο Μάνος δεν ήταν παρά ένας αποτυχημένος επιχειρηματίας, ο οποίος όταν έφυγε από το «μαντρί» της ΝΔ και δημιούργησε δικό του κόμμα, μετά από λίγο καιρό κήρυξε πτώχευση ελλείψει οπαδών... Το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, οι οποίες κρίνουν σήμερα ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να δρομολογήσουν διαδικασίες σοκ στην ελληνική κοινωνία, και από την άποψη αυτή βγάζουν από τη ναφθαλίνη, επαναφέρουν στην ενεργό πολιτική δράση υπεραντιδραστικούς πολιτικούς παράγοντες, τους οποίους πριν λίγα μόλις χρόνια οι ίδιες είχαν τοποθετήσει στο περιθώριο.