Ενα «όραμα» που φαντάζει σαν απειλή για τα δικαιώματα του ελληνικού λαού, παρουσίασε κατά τη συνέντευξή του προχτές βράδυ στην κρατική τηλεόραση ο Γ. Παπανδρέου. Στο στόχαστρο βρίσκεται η Παιδεία, για την οποία οραματίζεται να παραδοθεί πλήρως στην αδηφάγο λογική του κεφαλαίου. Στα πλαίσια αυτά, διατυπώνει την πρόταση για συγχώνευση των υπουργείων Παιδείας και Εργασίας, καθώς και για καθιέρωση διαδικασίας πιστοποίησης των σπουδών, ανεξαρτήτως τρόπου μάθησης και φορέα εκπαίδευσης.

Ειδικότερα, η Παιδεία που οραματίζεται ο Γ. Παπανδρέου έχει όλα τα χαρακτηριστικά της οικονομικής επένδυσης, με βάση τους κανόνες της αγοράς. «Πρώτη προτεραιότητα, είπε, είναι η βοήθεια, η επένδυση -αν θέλετε- στον άνθρωπο, ουσιαστικά στη γνώση. Αυτή είναι οικονομική ανάγκη, είναι πολιτιστική ανάγκη, είναι και ανάγκη -αν θέλετε- επιβίωσης της ίδιας της χώρας μας σε ένα παγκόσμιο γίγνεσθαι». Και συνέχισε: «Πηγαίνουμε σε μια λογική, όπου δεν είναι ο φορέας που καθορίζει το τι πτυχίο ή ποια αξία έχεις, αλλά το τι τελικά γνώσεις έχεις. Αν πάει κανείς σε πολλές χώρες πια, μπορεί ένας της πληροφορικής στην Αγγλία π.χ. να πάει σε μια αρχή πιστοποίησης να κάνει εξετάσεις και άσχετα του τι έχει σπουδάσει να πάρει ένα πτυχίο πληροφορικής. Να πούνε εσύ ναι είσαι καλός στην πληροφορική. Δε βλέπουν αν είναι ιδιωτικό, εάν είναι κρατικό, ή εάν δεν έχει πάει και καθόλου στο πανεπιστήμιο. Το ίδιο γίνεται και σε άλλες χώρες. Αρα, λοιπόν, θα πάμε σε μια λογική όπου η πιστοποίηση θα είναι η αξιολόγηση του πτυχίου και όχι ποιος είναι ο φορέας. Εμείς έχουμε κάποια συνταγματικά πλαίσια. Μέσα σ' αυτά τα συνταγματικά πλαίσια όμως μπορούμε να δώσουμε μεγαλύτερη ποικιλία, να δώσουμε δυνατότητες μη κρατικές, σε μη κρατικούς φορείς, όπως είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά όχι μόνο, Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, να μπορούν να συνεργαστούν». Το δε κράτος σύμφωνα με τον Γ. Παπανδρέου αυτό που πρέπει να κάνει είναι «να ρυθμίσει την ποιότητα, να ελέγχει την ποιότητα, να είναι σίγουρο ότι θέματα όπως η έρευνα, πρέπει να έχουν αναφορά όχι μόνον τον ιδιωτικό τομέα, αλλά να έχουν και έναν ευρύτερο χαρακτήρα».

Οσο για το θέμα της ενοποίησης των υπουργείων Παιδείας και Εργασίας ανέφερε: «Πιστεύω ότι σε μια νέα διακυβέρνηση το υπουργείο Παιδείας και το υπουργείο Εργασίας που έχουν και τα δυο πολύ σημαντικές εκπαιδευτικές δυνατότητες και οργανισμούς, θα πρέπει να ενοποιηθούν και να αποκεντρώσουμε τις υπηρεσίες, ώστε να μπορεί και η τοπική περιφέρεια να σχεδιάζει προγράμματα κατάρτισης πολύ πιο ευέλικτα για τους νέους. Οπου έχω πάει στην Ελλάδα, όπου έχω επισκεφτεί μιλώ με τοπικούς φορείς, στο Βόλο, στην Κρήτη, πρόσφατα στην Κοζάνη, βλέπουμε ότι υπάρχει τοπική δυνατότητα εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες ή και κατάρτισης για ειδικά επαγγέλματα. Εάν υπάρξει η σύζευξη Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ιδιωτικού τομέα, πιθανώς, πόροι απ' το Γ' ΚΠΣ ή άλλοι πόροι που βρίσκονται τοπικά μπορούν να βοηθήσουν στην απορρόφηση της ανεργίας».

Για το θέμα των συντάξεων προτείνει να δοθούν στους συνταξιούχους «δημιουργικές διέξοδοι», με πρόσχημα ότι «δε θα μπω στη λογική μιας πλειοδοσίας, κάτι παραπάνω, κάτι παρακάτω». Ενώ το ύψος των συντάξεων θα εξαρτηθεί από την «ορθολογικότερη αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής» και «την καλύτερη αντιμετώπιση και ορθολογικότερη αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής».

Για το Ιράκ και στο ερώτημα που του τέθηκε σχετικά με παλαιότερη δήλωσή του, όπου χαρακτήριζε τις πράξεις αντίστασης του Ιρακινού λαού ως «τρομοκρατικές» ενέργειες, υποστήριξε: «Δε θυμάμαι τη δήλωση αυτή, αλλά ξέρω ότι πραγματικά από τη μια μεριά υπάρχει η κατοχή -και έτσι λέγεται "κατοχή" - και από την άλλη μεριά η βούληση του ιρακινού λαού, των διαφόρων κομματιών έστω του ιρακινού λαού, να δουν μια ανεξάρτητη χώρα. Πιστεύω ότι πρέπει να φτάσουμε σε μια ανεξάρτητη χώρα το συντομότερο, φοβάμαι βεβαίως ότι η βία και οι συγκρούσεις εσωτερικά, μπορούν να δημιουργήσουν ένα χάος ώστε θα είναι τελικά εις βάρος του ίδιου του ιρακινού λαού. Δε θεωρώ δηλαδή ότι οι πράξεις αυτές βίας, έχουν τελικά ως αποτέλεσμα να φτάσουμε σε μια ειρηνική μετάβαση προς τη δική τους πια αυτονομία και ανεξαρτησία την οποία επιθυμώ διακαώς».