Εκατομμύρια στρέμματα καμένων δασών, σ' όλη τη χώρα, μαρτυρούν για τις συνέπειες μια δασοκτόνου πολιτικής που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, από το 1974 μέχρι σήμερα. Επιστέγασμα αυτής της κοινής πολιτικής των δύο συνεταίρων του δικομματισμού ήταν η υπερψήφιση του άρθρου 24 του Συντάγματος, κατά την πρόσφατη αναθεώρηση. Η χαριστική βολή για τα ελληνικά δάση και το φυσικό περιβάλλον γενικότερα.

Το ότι η καταστροφή είναι συνυφασμένη με το δικομματισμό προκύπτει και από τα στοιχεία του υπουργείου Γεωργίας, σύμφωνα με τα οποία στο διάστημα 1955 - 1998 καταγράφηκαν 13 εκατομμύρια στρέμματα καμένων δασών. Ομως, από τα 13 εκατομμύρια, τα 11 κάηκαν μετά το 1974!

Η εξήγηση βρίσκεται στο ότι από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα οι εκάστοτε κυβερνήσεις ακολούθησαν μια πολιτική «επιβράβευσης» των εμπρηστών και των καταπατητών στη συνέχεια. Η νομιμοποίηση της καταπάτησης και της αυθαίρετης δόμησης ήταν πάγια τακτική όλων των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες αυτές οι ρυθμίσεις γίνονταν και γίνονται λίγους μήνες πριν τις εκλογές.

Η δικομματική συνενοχή στην εμπρηστική πολιτική αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι τις εκλογικές χρονιές η «παραγωγικότητα» των εμπρηστών πολλαπλασιάζεται... Είναι χαρακτηριστικό ότι στην εικοσαετία 1976 - 1995 είχαμε κατά μέσο όρο 250.000 στρέμματα καμένων δασών το χρόνο, ενώ τις εκλογικές χρονιές είχαμε πάνω από 500.000 στρέμματα καμένων δασών!

Το ρεκόρ όλων των εποχών σημειώθηκε το 2000 (χρονιά εκλογών κι αυτή) με 3.317.430 στρέμματα καμένων δασών.

Βεβαίως, δεν οφείλεται σε έργο εμπρηστών το σύνολο των καταστροφών. Ομως, όπως και το ίδιο το υπουργείο Γεωργίας ομολογεί, για τη συντριπτική πλειοψηφία των δασικών πυρκαγιών υπάρχει δόλος. Εξάλλου, αυτό αποδεικνύεται και από τα αποτελέσματα.

Παρά τους ισχυρισμούς των εκάστοτε κυβερνήσεων ότι τα ακραία καιρικά φαινόμενα πολλαπλασιάζουν την καταστροφή, η πραγματικότητα είναι διαφορετική, αφού σε όλες τις ευρωπαϊκές μεσογειακές χώρες, όπως η Γαλλία, με ίδιες κλιματολογικές συνθήκες και με μεγαλύτερη δασοκάλυψη, ο μέσος όρος των καμένων δασών το χρόνο είναι το 1/100 του ελληνικού.

Ενώ λοιπόν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έκλειναν μονίμως το μάτι στους καταπατητές, έβαζαν στην πρέσα της λιτότητας τα προγράμματα δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης. Ομως, ακόμα και αν οι μηχανισμοί προστασίας και πυρόσβεσης ήταν επαρκείς, το αποτέλεσμα δε θα ήταν πολύ διαφορετικό.

Το αμφισβητούμενο ιδιοκτησιακό καθεστώς, η έλλειψη κτηματολογίου και επίσημης καταγραφής των δασικών εκτάσεων, σε συνδυασμό με την απουσία ορισμού χρήσεων γης, δημιούργησαν το «θερμοκήπιο» μέσα στο οποίο «άνθισαν» όλες αυτές οι πρακτικές. Και σ' αυτό ακριβώς έγκειται η μεγαλύτερη ευθύνη των δύο κομμάτων, τα οποία εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία.