Η μερική απασχόληση βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας των «διαρθρωτικών αλλαγών» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων για το ξεθεμέλιωμα των εργατικών κατακτήσεων και την απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου.

Οι εργοδότες και οι πολιτικοί τους υπάλληλοι επιχειρούν να πετύχουν, με την καθιέρωση της μερικής απασχόλησης, πολλούς στόχους: Την ανατροπή των θεμελιωδών εργατικών δικαιωμάτων, όπως το 8ωρο. Την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζόμενων. Την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και των εγγυήσεων που παρέχουν στους εργαζόμενους. Την προσαρμογή της εργατικής δύναμης στις ανάγκες του κεφαλαίου για μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους. Τη συγκάλυψη της ανεργίας με το μοίρασμα μιας θέσης εργασίας, πλήρους απασχόλησης, σε δύο ή περισσότερους εργαζόμενους.

Η στάση των δύο συνεταίρων του δικομματισμού για τη μερική απασχόληση, όπως και για το σύνολο των «διαρθρωτικών αλλαγών», χαρακτηρίζεται από πλήρη ταύτιση.

Η Νέα Δημοκρατία έχει την «πρωτοπορία» στο θέμα αυτό. Με το νόμο 1892/90 έθεσε τις βάσεις για την «αποκρατικοποίηση» και την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας (μερική απασχόληση, 4η βάρδια, απελευθέρωση ωραρίου).

Το πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, το οποίο προσυπογράφει η Νέα Δημοκρατία, αναφέρει με σαφήνεια: «Η μερική απασχόληση και το ελαστικό ωράριο εργασίας προσφέρουν σε περισσότερους άνδρες και γυναίκες τη δυνατότητα να ενταχθούν στην εργασιακή ζωή, και συνεπώς σταθεροποιούν τις εισφορές στα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης».

Το ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να κρατήσει τα προσχήματα εκφράζοντας, στην αρχή, επιφυλάξεις και αντιρρήσεις για τη μερική απασχόληση. Ο Ακης Τσοχατζόπουλος, σε ημερίδα του ΠΑΣΟΚ, στις 3 Νοέμβρη του 2000, έλεγε: «Θα μπορέσουμε, αν χρησιμοποιήσουμε την ευελιξία και τη μερική απασχόληση ως διαδικασίες, να πετύχουμε καλύτερη ανάπτυξη και να δημιουργήσουμε περισσότερες θέσεις εργασίας; Εγώ το απορρίπτω».

Ομως, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ, ως κυβέρνηση, όχι μόνο καθιέρωσε αλλά και διεύρυνε το καθεστώς της μερικής απασχόλησης στη χώρα μας. Ο υπουργός Οικονομίας, Ν. Χριστοδουλάκης, στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, στις 21 Δεκέμβρη 2003, ήταν σαφής: «Χρειάζεται να αυξήσουμε την προσαρμοστικότητα στις νέες γνώσεις και τεχνολογίες. Να αξιοποιήσουμε τη μερική απασχόληση στο δημόσιο, να ενθαρρύνουμε τη δημιουργία μικρών δυναμικών επιχειρήσεων».

Η στάση των δύο συνεταίρων του δικομματισμού στο κρίσιμο θέμα της μερικής απασχόλησης είναι και ένα κριτήριο για να κρίνουμε τις προτάσεις και τις προεκλογικές τους υποσχέσεις για το πρόβλημα της ανεργίας. Πίσω απ' τα λόγια τους κρύβεται η πραγματικότητα της «επόμενης μέρας», της ανεργίας, της αφαίρεσης των δικαιωμάτων, της σκληρότερης εκμετάλλευσης.