Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην ομιλία της κατά τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου. Παραθέτουμε στη συνέχεια ολόκληρο την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Νομίζω ότι η προεκλογική περίοδος που διανύουμε, με το απαραίτητο προεκλογικό μακιγιάζ τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, ένα πράγμα δείχνει καθαρά και απερίφραστα: Οτι ο δικομματισμός δε φοβάται τόσο τη λαϊκή δυσαρέσκεια, όσο τη λαϊκή ψήφο εναντίον του.

Αντίθετα, και τα δύο κόμματα προσπαθούν να μετατρέψουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε δική τους προίκα. Λ.χ. το ΠΑΣΟΚ με το χαρτί "Γεώργιος Παπανδρέου" προχωράει σε μια σκληρή απατηλή και ψεύτικη αυτοκριτική, για να καθησυχάσει τη λαϊκή αγανάκτηση και για να σπείρει φρούδες ελπίδες για το τι θα ακολουθήσει μετά τις 7 του Μάρτη.

Η ΝΔ καπηλεύεται τη λαϊκή δυσαρέσκεια, φροντίζοντας να απαλύνει τις ευθύνες της, γιατί ως αξιωματική αντιπολίτευση λειτουργούσε πιεστικά απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, προκειμένου αυτή η συντηρητική πολιτική να προχωρά όλο και πιο γρήγορα. Το ΠΑΣΟΚ, βεβαίως, εθελοντικά προχώρησε σε συντηρητική πολιτική.

Μόνο τότε και με την ψήφο, γι' αυτή τη φάση που είμαστε τώρα, την προεκλογική, μπορεί να πούμε ότι ο λαός τιμώρησε και τιμωρεί για τα βάσανα τα οποία ζει. Ολα τα άλλα, η ψήφιση είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ, σημαίνει επιβράβευση της βάρβαρης πολιτικής που ακολουθείται χρόνια τώρα και μάλιστα θα αξιοποιηθεί η εντολή να συνεχιστεί.

Εμείς καλούμε τα λαϊκά στρώματα να ψηφίσουν το ΚΚΕ, να το ενισχύσουν. Και ακριβώς θεωρούμε ότι αυτό θα είναι ένα ποιοτικό στοιχείο στην εκλογική μάχη, σε συνδυασμό, βεβαίως, με την αποδυνάμωση του δικομματισμού.

Θα χρησιμοποιήσω ένα επιχείρημα, για να αποδείξω όσο γίνεται, γιατί πρέπει να ενισχυθεί το ΚΚΕ. Θα χρησιμοποιήσω το ίδιο το επιχείρημα που χρόνια τώρα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ χρησιμοποιούν ως όπλο αντίθετης επίθεσης και σε ορισμένες περιπτώσεις συκοφάντησης του ΚΚΕ.

Ποιο επιχείρημα έχουμε ακούσει επανειλημμένα από επίσημα στόματα μέσα και έξω από τη Βουλή; Οτι το ΚΚΕ δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει τις κοσμογονικές αλλαγές, είναι απομονωμένο και ζει "στον κόσμο του". Αυτό το επιχείρημα δε δίνει κατά μέτωπο μάχη με τις θέσεις και τις αντιπροτάσεις του ΚΚΕ, είναι ένα τσιτάτο για να ξεμπερδεύουμε. Ακριβώς γι' αυτό το λόγο πρέπει να δοθεί απάντηση σ' αυτό και να ενισχυθεί το ΚΚΕ».

«Γιατί μας θεωρούν σαν ένα κόμμα που ζει "στον κόσμο του" και δεν παρακολουθούμε τις κοσμογονικές εξελίξεις;

Γιατί ακριβώς, παρακολουθώντας αυτές τις αρνητικές και τραγικές κοσμογονικές εξελίξεις όπως λένε, στο τέλος της δεκαετίας του '80 αποφασίσαμε να σταθούμε όρθιοι με όποιο κόστος προσωρινό είχε αυτό. Να σταθούμε όρθιοι γιατί ακριβώς συνειδητοποιούσαμε ότι θα περνούσαμε πραγματικά, όπως και δυστυχώς δικαιωθήκαμε, σε μια νέα σελίδα καπιταλιστικής βαρβαρότητας, τη χειρότερη επίθεση που θα δεχόταν ο λαός, τα λαϊκά κινήματα, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο».

«Αυτό δε μας το συγχώρησαν και δεν το συγχωρούν. Δε μας συγχωρούν ότι εμείς κόντρα στο ρεύμα, υψώσαμε ένα κατηγορηματικό και έμπρακτο "όχι" σε εξελίξεις τύπου Συνθήκης του Μάαστριχτ και κατοπινές συνθήκες, ΟΝΕ, ευρώ, ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, αλλαγή της δομής του ΝΑΤΟ. Σε αυτά, δηλαδή, που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι σύγχρονα, εμείς υψώσαμε ένα κατηγορηματικό "όχι" και ταυτόχρονα προσπαθούσαμε να δώσουμε κουράγιο στο λαό να αντισταθεί και να αντεπιτεθεί στο ξεθεμελίωμα των κατακτήσεών του.

Δε μας συγχωρεί π.χ. το ΠΑΣΟΚ το γεγονός ότι δεν του ζητήσαμε όλα αυτά τα χρόνια ούτε μία φορά να συνεργαστεί μαζί μας. Οτι δε δεχτήκαμε να συνεργαστούμε στο λεγόμενο κοινωνικό επίπεδο, για να βγάλουμε λάδι το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ και να πέσουμε στην παγίδα του διαχωρισμού του ΠΑΣΟΚ σε ΠΑΣΟΚ κυβερνητικό και ΠΑΣΟΚ κοινωνικό. Δεν καταθέσαμε τα όπλα στις προτάσεις συνεργασίας μαζί του στις τοπικές εκλογές, Δημοτικές και Νομαρχιακές. Και, βεβαίως, καλέσαμε το λαό να ψηφίσει "όχι" και στα δύο κόμματα στο δεύτερο γύρο.

Δε μας συγχωρούν, κυρίως, και βασικά το γεγονός ότι εμείς διατυπώνουμε θετικές προτάσεις για τους εργαζόμενους, γι' αυτό που εμείς θεωρούμε ανάπτυξη του τόπου, παίρνοντας σαν βάση την κερδοφορία του κεφαλαίου. Οταν π.χ. εμείς προτείνουμε, διεκδικούμε 1.110 ευρώ κατώτατο μισθό για τους εργατοϋπαλλήλους το κάνουμε, παίρνοντας υπόψη ότι τα κέρδη μεγαλώνουν, γίνονται θεόρατα, ενώ από την άλλη μεριά οι εργαζόμενοι έχασαν όλα αυτά τα χρόνια και ταυτόχρονα έχουν ένα υψηλό κόστος ζωής και αυξημένες απαιτήσεις και ανάγκες, παίρνοντας υπόψη ότι οι ανάγκες του ανθρώπου - και αυτό είναι το προοδευτικό στοιχείο - εξελίσσονται και πρέπει να εξελίσσονται και δεν μπορεί να μένουν ούτε καν στάσιμες από χρόνο σε χρόνο.

Ετσι λοιπόν εμείς, με τις δυνάμεις που είχαμε, κάναμε ό,τι μπορούσαμε να μη δώσουμε αριστερό άλλοθι στο δικομματισμό και την πολιτική των μονόδρομων».

«Ακριβώς, λοιπόν, θα θέλουμε να δείξουμε σήμερα τρεις ενότητες βασικών προβλημάτων, οι οποίες κρίνουν αν ένα κόμμα επαγγέλλεται την αλλαγή την ειρηνική, την επαναστατική και την ανανέωση, ή όχι.

ΠΡΩΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: Ολα αυτά τα χρόνια διαμορφώθηκε μια νέα εργατική νομοθεσία, η οποία όχι μόνο αρπάζει κυριολεκτικά και μηδενίζει λαϊκές κατακτήσεις, αλλά διαμορφώνει ένα νέο βάρβαρο πλαίσιο που ξεκινά από τη νομιμοποίηση της μερικής απασχόλησης, της προσωρινής μερικής απασχόλησης. Καταργεί το 8ωρο και το 7ωρο, επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση, σε μεγάλο βαθμό, του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, όχι απλά την περικύκλωση της Κοινωνικής Ασφάλισης από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, αλλά τη διείσδυσή τους σε όλους τους πυλώνες της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Υπάρχει ένα νέο πλαίσιο, το οποίο επιτρέπει τις ιδιωτικοποιήσεις, που αρχίζουν από τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας μέχρι τις ακτές και μάλιστα αυτό το πλαίσιο είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένο. Υπάρχει, λοιπόν, μια αντεργατική αντιασφαλιστική νομοθεσία, μια νομοθεσία που παραδίδει ακόμα περισσότερο από πριν, σημαντικούς τομείς στο πολυεθνικό κεφάλαιο, στο μεγάλο κεφάλαιο.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: Εχει διαμορφωθεί ένα νομικό καθεστώς, συνταγματικά κατοχυρωμένο, αλλά αυτό δε μας λέει εμάς τίποτα, το οποίο επιτρέπει την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ. Δε θα ήθελα να κάνω ανάλυση όλης αυτής της κατάστασης, απλώς να υπογραμμίσω ότι είναι άλλο πράγμα να εκχωρώ δικαιώματα σε διεθνείς φιλολαϊκούς οργανισμούς προς όφελος όλων και άλλο πράγμα να εκχωρώ δικαιώματα σε βάρος του λαού και σε βάρος άλλων λαών, σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Θα σταθώ σε δυο τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα, τα οποία βγαίνουν και στην επικαιρότητα, με αφορμή και την περιοδεία του υποψήφιου νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργου Παπανδρέου.

Υπάρχει π.χ. η Συμφωνία της Μαδρίτης ανάμεσα στην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, με υπουργό Εξωτερικών τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Ντιμιρέλ, η οποία αναγνωρίζει στην ουσία διεκδικήσεις της ηγεσίας της Τουρκίας, γιατί αυτό δεν αφορά τον τουρκικό λαό, στο Αιγαίο. Υπάρχει η Συμφωνία του Ελσίνκι που κάνει το ίδιο και που παραπέμπει στο Δικαστήριο της Χάγης και διεκδικήσεις που αφορούν στα σύνορα. Αναφέρω αυτά τα δύο.

Εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι για εμάς να συμμετέχει η Ελλάδα υποχρεωτικά σε ξένα στρατεύματα κατοχής ή σε τρομοστρατεύματα εναντίον των άλλων λαών. Εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων - βεβαίως δεν είναι καινούριο, αυτό υπήρχε πάρα πολλά χρόνια - είναι η λειτουργία της βάσης της Σούδας και είδαμε πώς λειτούργησε στον πόλεμο εναντίον του Ιράκ. Εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι να εντάσσεις στο σχεδιασμό των Ενόπλων Δυνάμεων τα επιθετικά σχέδια του ΝΑΤΟ, να μειώνεις τις Ενοπλες Δυνάμεις, όχι γιατί έχεις εκσυγχρονίσει την πολιτική σου για την άμυνα της χώρας, αλλά γιατί στη θέση των στρατευμένων παιδιών του λαού θέλεις να βάλεις μισθοφόρους. Ο κατάλογος των εκχωρήσεων κυριαρχικών δικαιωμάτων δεν τελειώνει.

ΤΡΙΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: Εχουν ψηφιστεί νέοι τρομοκρατικοί, αντιδημοκρατικοί νόμοι, π.χ. σήμερα δικαιολογείται η παρέμβαση των Ενόπλων Δυνάμεων και στο εσωτερικό της Ελλάδας, όταν θίγονται τα συμφέροντα των επιχειρηματιών. Δηλαδή, στην ουσία, έχει διαμορφωθεί μια νομική και πολιτική βάση να παρεμποδίζονται οι απεργοί, να παρεμποδίζονται οι λαϊκές κινητοποιήσεις ακόμα και με τη χρησιμοποίηση του στρατού.

Εμείς, λοιπόν, αναρωτιόμαστε: Είναι δυνατόν να κατατίθενται στην προεκλογική περίοδο προτάσεις για αλλαγή, για ανανέωση, για εκσυγχρονισμό, προτάσεις υπέρ του λαού, χωρίς να αμφισβητείται αυτό το νομικό και πολιτικό καθεστώς που υπάρχει; Είναι δυνατό, δηλαδή, να υπάρχει συνέπεια σε μια θετική πολιτική, όταν έχει διαμορφωθεί ένα τέτοιο πλαίσιο;

Και δεύτερον, είναι δυνατόν να υπόσχεται κανείς φιλολαϊκή πολιτική, όταν είναι αποφασισμένος και το έχει δηλώσει, να δρομολογήσει τα νέα μέτρα, τα οποία επεξεργάζονται οι Βρυξέλλες, αλλά στην πραγματικότητα έχουν αποδεχτεί και έχουν συνεισφέρει όλες οι κυβέρνησης των κρατών -μελών;

Παραδείγματος χάριν, είναι γνωστό, ότι το όριο συνταξιοδότησης συζητιέται να πάει στα 67,5 και μέχρι ακόμη και τα 71 χρόνια. Και ξέρετε πώς περνάνε αυτά; Τα περνάνε στην πράξη και μετά λένε στη ζωή γίνεται αυτό ας το νομιμοποιήσουμε κιόλας.

Παραδείγματος χάριν, έρχονται καινούρια μέτρα για ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, δηλαδή να επεκταθεί το ποσοστό της μερικής, προσωρινής απασχόλησης.

Χτες ο κ. Παπανδρέου - και βεβαίως σε αυτό δεν του απάντησε ο κ. Καραμανλής, είναι αδύνατον, δεν μπορεί να του απαντήσει - είπε το εξής πράγμα: Θα αξιοποιήσει τις προσωπικές του φιλίες, για να προσελκύσει ξένους επενδυτές στην Ελλάδα. Πέρα από το ότι οι επενδύσεις δε γίνονται χάριν προσωπικών φιλιών, δεν είναι και καθόλου τυχαίο ότι οι προσωπικοί του φίλοι είναι οι επιχειρηματίες.

Οπως την ίδια ώρα, δίπλα στο Ζάππειο, έχουν μαζευτεί όλα τα μέσα ενημέρωσης, για να παρακολουθήσουν το γεύμα που παραθέτει ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Καραμανλής στους επιχειρηματίες. Εξετάσεις στους επιχειρηματίες δίνουν.

Εμείς λέμε το εξής πράγμα: Οι επιχειρηματικοί όμιλοι, για να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα έχουν βάλει τους εξής όρους - που σημαίνει ότι ο κ. Παπανδρέου τους έχει αποδεχτεί, άλλωστε τους αποδέχτηκε το ΠΑΣΟΚ ως τώρα:

- Πρώτον, ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας. Δηλαδή, ακόμη πιο φθηνή εργατική δύναμη.

- Δεύτερον, έχουν ζητήσει περισσότερες απαλλαγές σε φόρους και σε εργοδοτικές εισφορές όσον αφορά στη σύνταξη και τα νοσήλια.

- Τρίτον, έχουν ζητήσει να μην υπάρχουν αντιδράσεις στην Ελλάδα, για το περιβάλλον.

- Και τέταρτον, έχουν ζητήσει μέτρα για να μην υπάρχουν παρεμβάσεις του συνδικαλιστικού κινήματος.

Δε μας απάντησε, όμως, ο κ. Παπανδρέου, γιατί έφυγαν οι επιχειρήσεις π.χ. από τη Θράκη, και πήγαν σε άλλες χώρες; Αναζητώντας υπερκέρδη...

Ενα, λοιπόν, τέτοιο δούναι και λαβείν θα έχουμε. Αλλοι επιχειρηματίες θα έρχονται στην Ελλάδα για ακόμη περισσότερη ληστεία και άλλοι θα φεύγουν, για να ληστεύουν τους γειτονικούς λαούς. Εμείς αυτή την αλλαγή, αυτή την ανανέωση και αυτόν τον εκσυγχρονισμό τους τον χαρίζουμε».

«Για μας κριτήριο είναι τι πλήττει τα συμφέροντα των καπιταλιστών, τι ωφελεί τους εργαζόμενους. Δυο καρπούζια στη μια μασχάλη δεν μπορεί να σταθούν. Με αυτή την έννοια, λοιπόν, εμείς προβάλλουμε συγκεκριμένα αιτήματα και στόχους πάλης που απαντάνε στο σήμερα, δεν είναι στον αέρα, αλλά που οπωσδήποτε ταυτόχρονα πλήττουν τα μεγάλα συμφέροντα.

Παραδείγματος χάριν, είπα προηγουμένως 1.100 ευρώ ο κατώτατος μισθός. Βεβαίως, πλήττει τα συμφέροντα των επιχειρηματιών. Μα, δε γίνεται διαφορετικά. Δεύτερον, δε δεχόμαστε ούτε ένα ευρώ, ούτε ένα λεπτό, αύξηση των εισφορών των εργαζομένων και των νοσηλίων. Γιατί ήδη έχει εξαγγελθεί με ένα μαλακό, εκσυγχρονιστικό τρόπο ότι θα αυξηθούν τα νοσήλια. Χαιρόμαστε πολύ, θα γίνουν αλλαγές στη βελτίωση των νοσοκομείων και θα τα πληρώσουν πάλι οι εργαζόμενοι.

Και η Νέα Δημοκρατία δηλώνει αναπροσαρμογή και το ΠΑΣΟΚ. Τι είναι αυτές οι αναπροσαρμογές; Είναι προς τα κάτω; Θα το έλεγαν. Είναι λοιπόν προς τα πάνω. Εμείς ζητάμε π.χ. όχι απλώς δημόσια Παιδεία, αλλά και δωρεάν Παιδεία και Υγεία και κοινωνικές υπηρεσίες.

Ο κ. Παπανδρέου π.χ. είπε χτες ότι θα δώσει καλές κοινωνικές υπηρεσίες αντιγραφειοκρατικές - λέει - στο λαό. Κοιτάξτε να δείτε, βεβαίως μπορεί μέσω των νέων τεχνολογιών, αυτά τα υπόσχεται και η Νέα Δημοκρατίαμ, να απλουστευτούν μια σειρά γραφειοκρατικές διαδικασίες που μας τρώνε χρόνο. Καλό είναι αυτό. Αλλά το πιάτο δε γεμίζει με τη λιγότερη γραφειοκρατία.

Εγώ μένω σε αυτά. Δεν μπορεί να γίνουν άλλοθι για τους χαμηλούς μισθούς και τα χαμηλά μεροκάματα, για τις ελεύθερες απολύσεις ή για τη χρησιμοποίηση του επιδόματος ανεργίας από την εργοδοσία για τζάμπα δουλιά. Εμείς π.χ. όταν λέμε δημόσια Υγεία και Παιδεία, εννοούμε ότι δεν μπορεί να υπάρχουν συμβόλαια και διεισδύσεις των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρηματικών ομίλων. Ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ τους δεν μπορεί να γίνει.

Εμείς π.χ. δεν μπορούμε να δεχτούμε τη βάση της Σούδας στην Ελλάδα. Θα μου πείτε είναι εύκολο να ξεριζωθεί, όπως έλεγαν και κάποιοι αριστεροί κάποτε, σαν ραπανάκι; Οχι, αλλά ο λαός πρέπει να παλέψει γι' αυτό και τουλάχιστον δεν πρέπει να τη νομιμοποιήσει.

Εμείς δεν μπορούμε να δεχτούμε την ύπαρξη μισθοφορικού στρατού, ούτε τη συμμετοχή της Ελλάδας στον ευρωστρατό, ούτε τη συμμετοχή της Ελλάδας σε διάφορες αποστολές με διάφορα προσχήματα, είτε επιμελητεία, είτε πραγματοποίηση στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Λέγεται ότι τέλη Ιούνη θα αποφασιστεί η συμμετοχή του ελληνικού στρατού στο Ιράκ στο όνομα των ΝΑΤΟικών υποχρεώσεων, όχι των ελληνοαμερικανικών δεσμεύσεων, αλλά των ΝΑΤΟικών υποχρεώσεων. Εμείς δε θα το δεχτούμε.

Επομένως, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας διαθέτει ένα πρόγραμμα αντίστασης και αντεπίθεσης, που δίνει τη δυνατότητα στους εργαζόμενους να αποσπούν κατακτήσεις και ταυτόχρονα δημιουργεί προϋποθέσεις για πραγματική αλλαγή, που αυτή η αλλαγή πρέπει να έρθει στο επίπεδο της εξουσίας. Και για τα δυο μαζί παλεύουμε.

Δεν είμαστε χωρίς προοπτική, εγκλωβισμένοι μόνο στο άμεσο, αλλά δε μιλάμε μόνο για την προοπτική, παραιτούμενοι από την πάλη του άμεσου. Και απ' αυτή την άποψη, εμείς, διεκδικούμε τα λαϊκά στρώματα να γυρίσουν την πλάτη κατ' αρχήν στα δυο κόμματα και να ενισχύσουν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, αυτή τη δύναμη που στάθηκε ορθή, να ενισχύσουν την αντεπίθεσή τους.

Η αντεπίθεση ανοίγει και το δρόμο της προοπτικής. Και εμείς μιλάμε πάρα πολύ συγκεκριμένα. Στις 8 του Μάρτη όλα τα προβλήματα θα είναι παρόντα και ταυτόχρονα θα έχουμε νέους βραχνάδες μπροστά μας. Αν θέλουμε, λοιπόν, ο λαός, το λαϊκό κίνημα, να είναι καλύτερα προετοιμασμένος να αντιδράσει σε αυτά τα νέα μέτρα, τότε δεν έχουμε άλλη λύση παρά κυριολεκτικά τα δυο κόμματα να έχουν μαζικές απώλειες αντί για τα κέρδη που προσδοκούν.

Κυβέρνηση θα υπάρχει. Το λαϊκό κίνημα έχει συμφέρον από μια κυβέρνηση που αισθάνεται αδύναμη. Από μια αξιωματική αντιπολίτευση που επίσης αισθάνεται αδύναμη, σχετικά αδύναμη για τις σημερινές συνθήκες. Μια κυβέρνηση και μια αξιωματική αντιπολίτευση αναβαπτισμένες στη λαϊκή ψήφο θα είναι άγριοι επί της ουσίας όχι έτσι τώρα χαμογελαστοί όπως είναι στα μπαλκόνια.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ξέρει να δίνει μάχη με το δικομματισμό, ξέρει να δίνει μάχη με τις δυσκολίες, ξέρει να δίνει μάχη κόντρα στο ρεύμα και γι' αυτό ζητάει την ενίσχυσή του».