ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Οπως είπατε κι εσείς, ήδη έχουμε ένα δικομματισμό που δεν αποκλείεται να γίνει και διπολισμός. Ολα αυτά τα χρόνια τα ποσοστά της Αριστεράς συρρικνώνονται, θα παραφράσω λίγο μια τηλεοπτική σειρά που παίζεται σε επανάληψη τώρα, η σειρά «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;» και θέλω ένα σχόλιο: Τι ψυχή θα παραδώσει η Αριστερά;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Λοιπόν, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δε νομίζω να σηκώσει στην πλάτη του και να έχει ευθύνη για το συσχετισμό δύναμης που υπάρχει. Οσοι πονάνε για την υπόθεση του δικομματισμού, δεν έχουν να κάνουν τίποτε άλλο από να τον πολεμήσουν, με τη γλώσσα, με τη γραφίδα, με οποιονδήποτε τρόπο, αντί να κάνουν την ερώτηση γιατί είναι ισχυρός ο δικομματισμός.

Ο δικομματισμός είναι ισχυρός, διότι έγιναν σοβαρές αλλαγές στο συσχετισμό δύναμης, γιατί αδυνάτισε το λαϊκό κίνημα και αυτό έδωσε στο δικομματισμό δύναμη, γιατί κυριάρχησε η μοιρολατρία και η απαισιοδοξία και γιατί, αν θέλετε, και μέσα σε χώρους αγωνιστών και προοδευτικών ανθρώπων πέρασαν δυστυχώς οι ιδέες περί κοσμογονικών αλλαγών στις οποίες πρέπει να προσαρμοστούμε!

Να πού οδήγησε, λοιπόν, αυτή η ιδέα της προσαρμογής στις κοσμογονικές αλλαγές, δηλαδή της συναίνεσης και της υποταγής στη δύναμη του κεφαλαίου. Οδήγησε το δικομματισμό να έχει έναν αέρα.

Δεν άλλαξαν οι γνώμες των ανθρώπων για τη ζωή τους. Αυτό που χρειάζεται είναι να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση στη δική τους δύναμη και να πάνε κόντρα στο ρεύμα και κόντρα στη μόδα. Εμείς ξέρουμε γιατί ο δικομματισμός είναι ισχυρός. Πιστεύετε ότι οι μηχανισμοί βίας, τρομοκρατίας και ρουσφετολογίας δεν υπάρχουν;

Για κάντε μια βόλτα στα εργοστάσια να δούμε, τι προπαγανδίζουν, τι προπαγανδίζει η σκληρή εργοδοσία, τι προπαγανδίζει; Και είναι λάθος να πολιτικοποιείται ο ρόλος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και των καναπέδων. Αυτός που θα κάτσει στην τηλεόραση, προηγούμενα έχει δεχτεί τη βία και την τρομοκρατία στις εργοδοσίες, τη βία και την τρομοκρατία των μηχανισμών που υπάρχουν στο δημόσιο.

Και τέλος, χρόνια οι εργαζόμενοι ακούνε, «η ταξική πάλη τέλειωσε», «ο σοσιαλισμός τέλειωσε», «η ιδεολογία τέλειωσε», τα πάντα τέλειωσαν. Μόδα είναι το Μάαστριχτ, μόδα είναι η ΟΝΕ, μόδα είναι το ευρώ, ένας κόσμος μπερδεύτηκε. Επομένως το θέμα είναι τι κάνει ο καθένας για να βοηθήσει να φύγει η σύγχυση από τα μυαλά πολλών ανθρώπων, που εγώ θα έλεγα δικαιολογημένα υπάρχει, όταν από παντού δέχονται καταιγιστικά πυρά.

Να γιατί το ΚΚΕ θεωρείται απομονωμένο και «στον κόσμο του». Διότι ακριβώς θέλει να βοηθήσει τους εργαζόμενους να δουν την πραγματικότητα, ανεξάρτητα αν έχουν διαφωνίες ή συμφωνίες με το ΚΚΕ. Εμείς δεν απαιτούμε από τον καθένα να συμφωνήσει σε όλα μαζί μας. Απαιτούμε όμως να συμφωνήσει στο εξής πράγμα, ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι. Υπάρχει ο μονόδρομος του κεφαλαίου και υπάρχει και ο μονόδρομος που συμφέρει την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, τους επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους, τη φτωχή αγροτιά, τη νεολαία, τις γυναίκες.

Και αυτό που προσπαθούμε να συνειδητοποιήσει ο λαός ευρύτερα, όχι ότι δεν το καταλαβαίνει και το καταλαβαίνουμε μόνο εμείς οι κομμουνιστές, αλλά να μεγαλώσει αυτή η μάζα, να καταλάβουν το εξής πράγμα: Οτι αλλαγή, ανανέωση και εκσυγχρονισμός πατώντας σε δυο βάρκες δεν υπάρχει.

Δηλαδή, και με το Μάαστριχτ και με το λαό, και με τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και με το λαό, και με την Κοινή Αγροτική Πολιτική και με το λαό, και με τις Ηνωμένες Πολιτείες και με το λαό. Δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Θα πας με τη μια βάρκα, έστω και αν έχεις φουρτούνες μπροστά σου.

Αυτή η λογική των μονόδρομων και των συναινέσεων έχει τελειώσει. Αλλαγές θα έχουμε, εκσυγχρονισμούς θα έχουμε, ανανεώσεις θα έχουμε, μόνο που αυτά θα είναι προς όφελος της πλουτοκρατίας, προς όφελος των ιμπεριαλιστών. Αυτές εμείς τις απορρίπτουμε.