Ποια «μεγάλη προειδοποίηση», άραγε, θέλουν να στείλουν οι «αποχωρούντες» βουλευτές του ΠΑΣΟΚ προς την ηγεσία τους; Το «κάτι δεν πάει καλά» του Κ. Παπούλια, σε τι αφορά; Μήπως τη σταθερή αντιλαϊκή ρότα της κυβέρνησης, την αμείωτη ένταση της επίθεσης για την αφαίρεση των κατακτήσεων των εργαζομένων, το ασίγαστο πάθος της για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την καταστροφή των δασών, τη μετατροπή της Υγείας και της Παιδείας σε πανάκριβα εμπορεύματα;... Αστεία πράγματα. Ποτέ οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, «αποχωρούντες» και μη, δε στάθηκαν «εμπόδιο» στη νεοφιλελεύθερη έφοδο, ποτέ δεν καταψήφισαν ένα νομοσχέδιο επιβολής λιτότητας και ακρίβειας ή σκανδαλωδών κινήτρων προς το μεγάλο κεφάλαιο... Κανείς, όμως, δεν περίμενε διαφορετική στάση και συμπεριφορά από αυτούς.

«Δεδηλωμένη» και «εν λευκώ» η στήριξή τους στην εφαρμοζόμενη πολιτική και «τυφλή» η εμπιστοσύνη τους στους στυλοβάτες του συστήματος. Με άνεση και ενθουσιασμό ανταποκρίθηκαν στην «αποστολή» της παραπλάνησης και της κοροϊδίας των λαϊκών μαζών. Κακά τα ψέματα. Αυτό που προκαλεί την «κινητικότητα» στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ είναι η ορατή προοπτική της απώλειας της εξουσίας, στη νομή της οποίας έχουν εθιστεί χρόνια τώρα. Το ερώτημα που τους βασανίζει είναι αν θα μπορέσουν, έστω με αλλαγή ηγεσίας, να κρατήσουν το γκουβέρνο. Αυτό είναι το «στοίχημα» και σε καμία περίπτωση η αλλαγή πλεύσης.

Εξ αντικειμένου, τέτοια καθεστωτικά κινήματα στο εσωτερικό των δύο μεγάλων κομμάτων, δεν είναι δυνατόν να τροφοδοτήσουν την παραμικρή «προσδοκία» ή ψευδαίσθηση, παρά μόνο σε εκείνους που θέλουν και έχουν συμφέροντα. Το έργο, άλλωστε, είναι χιλιοπαιγμένο και μόνο ατέλειωτο χασμουρητά προκαλεί. Κώστας, Γιωργάκης, Κωστάκης... Εμβληματικές φιγούρες μιας ανελέητης αντιλαϊκής επίθεσης. Μόνο με την ανατροπή της πολιτικής τους μπορούν να ανασάνουν και να ελπίζουν οι λαϊκές μάζες.