Χρησιμοποιεί και θα χρησιμοποιήσει μπροστά στις εκλογές, κάθε μέσο για να αντιστρέψει το αρνητικό κλίμα, να τιθασεύσει αντιδράσεις και να χειραγωγήσει συνειδήσεις.

Παίζει και θα παίξει ακόμα περισσότερο με τη φτώχεια, την ανεργία που το καπιταλιστικό σύστημα και η αντιλαϊκή πολιτική δημιουργούν.

Γι' αυτό προσπαθεί να φορέσει το προσωπείο της «συμπόνιας» για τα θύματα της πολιτικής της. Γι' αυτό το κυβερνητικό επιτελείο, αλλά και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που πατρονάρουν το ΠΑΣΟΚ, προσπαθούν να συνδέσουν τις κυβερνητικές εξαγγελίες στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης με επίδειξη ενδιαφέροντος για τα φτωχά, για τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα, τις κοινωνικά, όπως λένε, «ευπαθείς ομάδες».

Μιλούν για μια «κοινωνική χάρτα σύγκλισης» και προσπαθούν να καλλιεργήσουν ψεύτικες προσδοκίες.

Στην ίδια γραμμή, η ΝΔ δημαγωγεί και μιλάει για κάποια παρόμοια «Ατζέντα σύγκλισης»!!!

Βρίσκεται σε εξέλιξη μια μεγάλη, καλά οργανωμένη επιχείρηση εξαπάτησης του λαού.

Το κυβερνητικό πακέτο περιλαμβάνει, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα ορισμένα μέτρα.

ΜΑΚΡΙΔΗΣ

Αυξήσεις - ψίχουλα στις συντάξεις. Συνέχιση της πολιτικής της σκληρής λιτότητας για τους συνταξιούχους.

Ποιες είναι οι συντάξεις σήμερα; Ποιες δηλαδή συντάξεις διαμόρφωσε τόσα χρόνια η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ;

- Βασική σύνταξη ΟΓΑ 200 Ευρώ.

- Κατώτερη σύνταξη ΙΚΑ 392 Ευρώ.

- Κατώτερη σύνταξη ΤΕΒΕ 330 Ευρώ.

Το 52,6% των συνταξιούχων παίρνει σύνταξη μικρότερη των 400 Ευρώ (136.300 δρχ.)!

Το 81% μικρότερη των 650 Ευρώ (221.487 δρχ.)!

Αυτό το χάλι δεν μπορεί να καλυφθεί με το επίδομα της φιλανθρωπίας, με το ΕΚΑΣ που κυμαίνεται από 27,80 μέχρι 111,18 Ευρώ.

Ας υποθέσουμε ότι η βασική σύνταξη του ΟΓΑ θα πάει από τα 200 στα 230 Ευρώ και η κατώτερη σύνταξη π.χ. του ΙΚΑ λίγο πάνω από τα 400 Ευρώ.

Σε τι ανταποκρίνονται αυτά τα ποσά; Τι θα πρωτοπληρώσει ο συνταξιούχος αγρότης, γενικότερα οι συνταξιούχοι με τις συντάξεις πείνας;

Οι συνταξιούχοι δεν μπορούν να παγιδευτούν σ' αυτά τα παιχνίδια.

Η υπεράσπιση των συμφερόντων τους συμβαδίζει με την καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής, με κριτήριο την άθλια κατάσταση που ζουν, αλλά και τις πραγματικές τους ανάγκες που δεν μπορούν να υποκατασταθούν με τα ψίχουλα και τα παχιά λόγια των κομμάτων του δικομματισμού.

Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η ΝΔ μπορούν να κρύψουν τις πομπές τους. Η εισοδηματική πολιτική τόσων χρόνων και η συνευθύνη της συμβιβασμένης πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ οδήγησαν στο απαράδεκτο χαμηλό επίπεδο των βασικών μισθών. Μπορεί αυτό να ξεπεραστεί με τις φανφάρες του κ. Σημίτη ή του Κ. Χριστοδουλάκη που καυχώνται για αύξηση του εισοδήματος των εργαζομένων;

Μπορεί, δηλαδή, να ξεπεραστεί το γεγονός ότι στην «ισχυρή Ελλάδα» του 2003, το κατώτερο μεροκάματο είναι 23,23 Ευρώ (μεικτά) και ο κατώτερος μισθός στα 518,32 Ευρώ (μεικτά ), για τον άγαμο;

Ας πάρουμε τον έγγαμο με 2 τριετίες. Παίρνει 27.97 Ευρώ μεροκάματο και 675.83 Ευρώ μισθό. Σε τι ανταποκρίνεται αυτό το ποσό; Είναι μισθός να ζήσει οικογένεια;

Ζούμε σε συνθήκες έντονης ακρίβειας. Οι μεταβολές στις τιμές Ιούνης 2003 - Ιούνης 2002 για τα είδη διατροφής είναι με τα επίσημα στοιχεία 8,8 %, στα φρούτα και τα λαχανικά 31,2 %.

Θα πληρώσει για το φαγητό; Θα πληρώσει το τηλέφωνο, το ρεύμα, το νερό, τα καύσιμα -κι αν έχει ενοίκιο; Θα πληρώσει τα σχολικά είδη; Την ξένη γλώσσα και το φροντιστήριο της παραπαιδείας; Τι θα κάνει αν αρρωστήσει; Τι θα διαθέσει για ψυχαγωγία;

Αυτή είναι η κατάσταση. Τα κόλπα της σύγκλισης δεν περνάνε. Κανένας δεν μπορεί να τους πιστέψει.

Οι αυξήσεις που διαφημίζουν είναι εμπαιγμός και έχουν εξανεμιστεί από χέρι λόγω της ακρίβειας που προκαλείται από τα κέρδη των βιομηχάνων και των μεγαλεμπόρων, που φουντώνει στις συνθήκες απελευθέρωσης της αγοράς.

Η κυβέρνηση διαφημίζει το μισθολόγιο για τους δημόσιους υπαλλήλους.

Η πολύχρονη πολιτική της σκληρής λιτότητας, που δημιούργησε απώλειες πάνω από 30% την τελευταία δεκαετία, δεν παραγράφεται.

Το 2003 ο βασικός μισθός για τους υπάλληλους της υποχρεωτικής εκπαίδευσης είναι 398 Ευρώ (μεικτά). Με το χρονοεπίδομα, το επίδομα εξομάλυνσης και το περιβόητο κίνητρο απόδοσης φτάνει ο μισθός στα 650 Ευρώ (μεικτά).

Για τους υπαλλήλους της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο βασικός μισθός είναι 483 Ευρώ και φτάνει με τα επιδόματα στα 756 Ευρώ (μεικτά).

Πίσω από το δόλωμα είναι το αγκίστρι.

Η εικόνα που παρουσιάζει η κυβέρνηση είναι ψεύτικη. Η αλήθεια είναι ότι πάνω σε έναν καθηλωμένο μισθό ενσωματώνονται τα επιδόματα και επί της ουσίας ο εργαζόμενος στο Δημόσιο θα πάρει με άλλη μορφή, αυτά που έπαιρνε μέχρι τώρα, μαζί με τον επίσημο - ψεύτικο πληθωρισμό που δεν καταγράφει την πραγματική αύξηση των τιμών.

Ο πρωτοδιόριστος αντί να πάρει 650 Ευρώ θα πάρει με το νέο μισθολόγιο 676 Ευρώ (μεικτά), το μήνα.

Αυτά για τώρα, γιατί μέσα από τη σύνδεση του μισθού με την αποδοτικότητα και την αξιολόγηση των εργαζομένων στο Δημόσιο με κριτήριο την υποταγή, μέσα από τη μερική απασχόληση που προωθεί η κυβέρνηση, διαμορφώνεται το έδαφος για μείωση των μισθών και κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων.

Μέτρα για το μοίρασμα της ανεργίας, για την αντικατάσταση της πλήρους - σταθερής εργασίας από τη μερική απασχόληση.

Ο,τι κι αν υποσχεθεί η κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει συγχωροχάρτι. Εχει πολλά κρίματα στο λαιμό της.

Εχει πίσω της πάνω από 500.000 άνεργους, τους απολυμένους που τους πέταξε σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Εχει τους μακροχρόνια ανέργους που ξεπερνούν το 54 % του συνόλου των ανέργων. Εχει το 70% των εγγεγραμμένων που δεν παίρνουν επίδομα ανεργίας. Εχει το επίδομα εξαθλίωσης των 11,32 Ευρώ την ημέρα που υπόσχεται να το κάνει 12 Ευρώ!

Οι άνεργοι καταδικάζονται στη δυστυχία, για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι βιομήχανοι και οι άλλοι καπιταλιστές. Αυτό γίνεται μέσα από τα προγράμματα της λεγόμενης επιδότησης της εργασίας που δίνει δισεκατομμύρια κάθε χρόνο στην εργοδοσία.

Η ζωή αποδεικνύει ότι ταυτόχρονα με τα προγράμματα της υποαπασχόλησης και της ψευτοκατάρτισης χωρίς προοπτική, ισχυροποιείται ο μηχανισμός εκμετάλλευσης εργαζομένων και ανέργων. Η κυβερνητική πολιτική, στα πλαίσια των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και με τη στήριξη της ΝΔ προωθεί βάρβαρες μορφές εκμετάλλευσης. Μισθωτή δουλιά με την κυριολεξία της λέξης.

Κάθε κίνηση της κυβέρνησης είναι μελετημένη. Διαμορφώνει το έδαφος και δίνει τη σκυτάλη στην επόμενη που είναι ακόμα πιο αντεργατική.

Μερική απασχόληση, χτύπημα του 8ωρου και των Συλλογικών Συμβάσεων. Δουλεμπορικά γραφεία ενοικίασης εργαζομένων και τώρα...

Τώρα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το αστικό κράτος αποφάσισαν να παίξουν το ρόλο του συλλογικού δουλέμπορου, που θα χρησιμοποιούν τον ΟΑΕΔ και θα προσφέρουν στους βιομήχανους, αλλά και στο Δημόσιο τζάμπα εργατική δύναμη. Οι άνεργοι εκβιαστικά, με την απειλή της αφαίρεσης του επιδόματος θα εκχωρούνται σε ιδιώτες επιχειρηματίες, αλλά και στο Δημόσιο που θα καρπώνονται το επίδομα ανεργίας και το πολύ - πολύ θα καταβάλλουν το ασφάλιστρο και ένα συμπληρωματικό ποσό μέχρι το ύψος του βασικού μισθού!

Την ώρα αυτή που οργιάζει η επιχείρηση υποκατάστασης του δικαιώματος δουλιάς από τις υποσχέσεις για την προσωρινή ψευτοαπασχόληση, ο άνεργος και η οικογένεια του πρέπει να πεισμώσουν, να σταθούν περήφανα απέναντι σ' αυτόν τον εμπαιγμό και να μετατρέψουν την αγωνία για το μεροκάματο σε δράση και καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που τους στερεί το δικαίωμα στην πλήρη - σταθερή εργασία.

Στην πράξη έχει αποδειχθεί ότι είτε πρόκειται για τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, είτε για τα άλλα παρόμοια προγράμματα, το αποτέλεσμα ήταν μηδαμινό. Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να παρατηρηθεί μια προσωρινή εκτόνωση μέχρι τη νέα απόλυση, την ανεργία. Και αυτός ο φαύλος κύκλος αξιοποιείται συνεχώς για την κατάργηση εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων.

Αν ξεχωρίσουμε την αλήθεια μέσα από το πλήθος των ψευδών που εκτοξεύονται καθημερινά από τον κρατικό προπαγανδιστικό μηχανισμό και τα επιτελεία της κυβέρνησης και της ΝΔ μπορούμε να σημειώσουμε τα εξής:

Κάθε χρόνο, επί σειρά ετών και ιδιαίτερα μπροστά στις εκλογές, ο δικομματισμός δίνει ρεσιτάλ παροχολογίας. Αν ίσχυαν αυτά που λένε τόσα χρόνια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ οι εργαζόμενοι θα έτρωγαν με «χρυσά κουτάλια», η ανεργία θα είχε εκλείψει.

Αντί γι' αυτό, τα προβλήματα οξύνονται.

Οι καπιταλιστικοί νόμοι είναι σκληροί και αδυσώπητοι. Το σύστημα στηρίζεται στην καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Σκοπός της ανάπτυξης είναι τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Αυτό το πλαίσιο διαχειρίζονται οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, γι' αυτό από χέρι η πολιτική τους ήταν, είναι και θα είναι αντιλαϊκή.

Οι κυβερνήσεις - διαχειριστές, για να αυξήσουν τα κέρδη της πλουτοκρατίας, αξιοποιώντας και τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες του συνδικαλιστικού κινήματος, επιβάλλουν πολιτικές μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, για να γίνει ο εργάτης και η εργάτρια φτηνότεροι.

Βεβαίως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι υποχρεωμένη να πάρει ορισμένα μέτρα για τον έλεγχο της φτώχειας, για να ελέγξει μια απότομη πτώση του βιοτικού επιπέδου που μπορεί να προκαλέσει κοινωνικές εκρήξεις. Η πολιτική της παίρνει υπόψη την αύξηση της ανεργίας με το τέλος των ολυμπιακών έργων.

Ο φόβος της κρίσης την υποχρεώνει, επίσης, να αναζητεί τρόπους μιας στοιχειώδους αύξησης της καταναλωτικής ζήτησης στα πλαίσια πάντα της βασικής κατεύθυνσης της οικονομικής πολιτικής, έτσι ώστε -σύμφωνα με τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας- «ο σχεδιασμός της κοινωνικής πολιτικής για τα επόμενα χρόνια θα κινείται αυστηρά μέσα στο πλαίσιο δημοσιονομικής σταθερότητας με παράλληλη επιδίωξη τόσο τη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, όσο και ιδιαίτερα του δημόσιου χρέους».

Τα μέτρα ελέγχου της φτώχειας δεν αναιρούν, αντίθετα συνυπάρχουν με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης που σήμερα πυροδοτείται από τις ανάγκες των καπιταλιστών, να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεών τους και να αυξήσουν τα κέρδη τους, για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της διεθνοποίησης του κεφαλαίου, της απελευθέρωσης των αγορών.

Σήμερα, η κατάσταση της εργατικής τάξης διαμορφώνεται μέσα από σκληρότερους όρους από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Από τη μια αυξάνονται, διευρύνονται οι ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών και από την άλλη, η αντιλαϊκή πολιτική μειώνει τα μέσα για την ικανοποίησή τους.

Η πολιτική της λιτότητας είναι ακόμα πιο επώδυνη, γιατί προωθείται στο έδαφος των αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς, προωθείται στο έδαφος της εμπορευματοποίησης - υποβάθμισης της Υγείας και της Παιδείας.

Το θέμα για τους εργαζόμενους είναι να κρίνουν με βάση το ταξικό τους συμφέρον και να βγάλουν ουσιαστικά συμπεράσματα από αυτό που οι ίδιοι διαπιστώνουν και εκφράζουν, λέγοντας ότι «κάθε χρόνο και χειρότερα».

Στην παροχολογία ή στα ψίχουλα που πετάει η κυβέρνηση να αντιπαραθέσουν ουσιαστικά αιτήματα, να στηρίξουν το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ που ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους.

Οι εργαζόμενοι ασκούν κριτική στην αντιλαϊκή πολιτική. Η δυσαρέσκεια είναι εμφανής. Αυτά τα στοιχεία μπορούν να αποκτήσουν δυναμική αν βρουν διέξοδο, δε βαλτώσουν, δεν υποταχθούν. Η διέξοδος βρίσκεται στη συμμετοχή, στη συλλογική δράση, στην ταξική πάλη. Στην εγκατάλειψη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, στο ξεπέρασμα του ΣΥΝ ή άλλων σχημάτων που έχουν συμφωνήσει με βασικές πλευρές της στρατηγικής του κεφαλαίου, παρουσιάζουν σαν μονόδρομο βασικές επιλογές του (Μάαστριχτ, ΟΝΕ ) και έχουν ευθύνη για τις ανατροπές των εργασιακών, μισθολογικών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Μαζί με το ΠΑΜΕ, μαζί με το ΚΚΕ στον καθημερινό αγώνα για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων, για να κτιστεί η λαϊκή συμμαχία, το Λαϊκό Μέτωπο, να συγκεντρωθούν ισχυρές δυνάμεις ενάντια στον αντίπαλο, τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Για να διεκδικήσει ο λαός την εξουσία. Αυτό έχει μπει στην ημερήσια διάταξη. Αυτός ο στόχος δίνει διέξοδο. Αυτή είναι η εναλλακτική λύση. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα θα δυναμώνει την αποτελεσματικότητά του όσο περισσότεροι και όλο περισσότεροι εργαζόμενοι δίνουν τη μάχη με προοπτική.