Κυριακή 31 Αυγούστου 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΠΑΣΟΚ
Η «μεταρρύθμιση» των ... μεταλλαγμένων

Στην αρχή το είπαν «επανίδρυση». Μετά το βάφτισαν «μετεξέλιξη». Τώρα το αποκαλούν «μεταρρύθμιση». Στην ουσία, όμως, δεν πρόκειται παρά για την τυπική επικύρωση της μετάλλαξης ενός κόμματος, του ΠΑΣΟΚ, που - έτσι κι αλλιώς - η πολιτική και ιδεολογική του μετάλλαξη έχει επέλθει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Χωρίς, βέβαια, να σημαίνει ότι ένα τέτοιο κόμμα δεν έχει περιθώρια για... «ακόμα χειρότερα».

Μην ξεχνάμε, δε, ότι πρόκειται για το κόμμα που

  • κάποτε θα έδιωχνε τις βάσεις, αλλά τώρα δηλώνει περήφανο για τα «συγχαρητήρια» του Μπους όταν απογειώνονται τα αμερικάνικα βομβαρδιστικά από τη Σούδα,
  • κάποτε έταζε την απλή αναλογική, αλλά τώρα ετοιμάζει τον τρίτο κατά σειρά καλπονοθευτικό νόμο της θητείας του,
  • κάποτε υποσχόταν σοσιαλισμό και κοινωνικοποιήσεις και τώρα ξεπουλάει από τα σπήλαια του Διρού μέχρι τα πετρέλαια στον Λάτση και έχει για σημαία του την «απασχολησιμότητα».

***

Η στιγμή που επέλεξε το ΠΑΣΟΚ να προωθήσει τη «μεταρρύθμισή του» δεν είναι τυχαία. Ως κόμμα της ολιγαρχίας ήρθε η ώρα για το ΠΑΣΟΚ να προσαρμοστεί απόλυτα στα νέα δεδομένα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Η εποχή που διανύουμε καθιστά αναγκαία τη «μεταρρύθμιση» όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ, αλλά της σοσιαλδημοκρατίας συνολικά. Η Ευρώπη περνά πια τη φάση του εξαμερικανισμού και του δικού της αστικού πολιτικού συστήματος. Οπως έχει πει ο Γκορ Βιντάλ, στην Αμερική το κεφάλαιο έχει δυο κόμματα: Το ένα μοιάζει με την «Κόκα - Κόλα» και το άλλο με την «Πέπσι Κόλα»...

Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, λοιπόν, πρέπει κι αυτή να αποβάλει από πάνω της βαρίδια, όπως εκείνες οι αναφορές στο «δημοκρατικό σοσιαλισμό» και να πάψει να μιλά για «δικαιώματα», όταν πρόκειται για την εργασία, για τη μόρφωση, για την Υγεία. Αυτά καταργήθηκαν ως «δικαιώματα», είναι απλώς... «δυνατότητες». Πρόκειται για το αντίστοιχο της κλασικής νεοφιλελεύθερης εκδοχής περί του «άξιου και ικανού που θα προοδεύσει». Αυτό είναι το νεοσυντηρητικό πλαίσιο εντός του οποίου προωθεί τη δική του «μεταρρύθμιση» και το γερμανικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα...

***

Η «μεταρρύθμιση» του ΠΑΣΟΚ δεν είναι, επομένως, μια «έμπνευση» ούτε του κ. Σημίτη, ούτε του κ. Χρυσοχοΐδη, ούτε της κ. Διαμαντοπούλου, που εμφανίζεται σαν η «αρμόδια» για την προώθηση του «μεταρρυθμιστικού» εγχειρήματος.

Είναι μια πορεία που συναντάμε γενικά στην Ευρώπη και που φυσικά - για να γυρίσουμε στην Ελλάδα και στο ΠΑΣΟΚ - θα συνδυαστεί από την ταυτόχρονη αναζήτηση εκείνης της φρασεολογίας, εκείνων των πυροτεχνημάτων και μεθόδων που θα επιτρέπουν στην ελληνική εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας, στο ΠΑΣΟΚ, να το καθιστούν σε χρήσιμο «εργαλείο» της άρχουσας τάξης για τον εγκλωβισμό, την εξαπάτηση, τον αποπροσανατολισμό και τελικά τη χειραγώγηση των λαϊκών στρωμάτων.

***

Το γεγονός, φυσικά, ότι αυτή η «μεταρρύθμιση» έχει ως επικεφαλής τους Χρυσοχοΐδη - Διαμαντοπούλου μιλάει από μόνο του. Γι' αυτό έχει μια ιδιαίτερη αξία να δούμε τι πρεσβεύουν αυτά τα δυο πολιτικά «τέκνα» του κ. Σημίτη, μέσα από τις κατά καιρούς τοποθετήσεις τους.

Σε ό,τι αφορά την κ. Διαμαντοπούλου αυτή ήταν που είχε προσδιορίσει (Συνδιάσκεψη ΠΑΣΟΚ 6 Ιουλίου 2003) την «ανάγκη» να μετατραπεί το ΠΑΣΟΚ σε «κόμμα ανοιχτό», «κόμμα συμμετοχικό», «κόμμα σχολείο», «κόμμα ευρωπαϊκό» και «κόμμα ψηφιακό - ιντερνετικό», προσδιορίζοντας μάλιστα ότι «ο άξονας πάνω στον οποίο πρέπει να γίνει η συζήτηση της μεταρρύθμισης του κόμματος (πρέπει να είναι), μέχρι την επόμενη διαδικασία, το Συνέδριο». Στην ομιλία της εκείνη είχε προσδιορίσει ότι μπροστά στα «νέα ζητήματα» που γεννούν «η νέα οικονομία», το «νέο κοινωνικό κράτος», οι «νέες μορφές δημοκρατίας», το «νέο αγροτικό μοντέλο», αφ' ενός το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε «να καλέσει μια νέα συμμαχία όλων των δυνάμεων εκατέρωθεν του κέντρου», αφ' ετέρου είχε πει ότι «χρειάζεται μια αξιολόγηση, η λογική του "καρότο και μπαστούνι", ανάλογα με την προσφορά και το τι ο καθένας κάνει και πώς συνεισφέρει»...

Ηδη πάντως από τις 4/4/2002, στην ημερίδα με θέμα «Δράσεις και πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ένα βιώσιμο κοινωνικό κράτος», η κυρία επίτροπος είχε προσδιορίσει την άποψή της για το... «μπαστούνι»: «Το κοινωνικό κράτος στην Ευρώπη είναι μια πηγή πλούτου; Είναι μια πηγή ενίσχυσης της ευρωπαϊκής οικονομίας ή είναι ένας παράγοντας που ουσιαστικά ωθεί πίσω την ευρωπαϊκή οικονομία, την κάνει λιγότερο ανταγωνιστική, δημιουργεί προβλήματα ανεργίας, δημιουργεί προβλήματα επενδύσεων, γιατί σήμερα αυτή είναι η πραγματικότητα, αν εξετάσει κανείς με αριθμούς και τη συγκρίνει με την αμερικανική οικονομία. Από την άλλη πλευρά, το φιλελεύθερο μοντέλο, η επικράτηση της ελεύθερης αγοράς είναι αυτή που έχει δημιουργήσει υγιή και ισχυρή οικονομία, πολλές θέσεις εργασίας», είχε υποστηρίξει τότε...

Ο «σοσιαλιστικός»... οίστρος, όμως, της κ. Διαμαντοπούλου δεν είχε σταματήσει εκεί. Απολαύστε τις απόψεις της, όπως διατυπώθηκαν στην ίδια ημερίδα:

  • «Η σοσιαλδημοκρατική προσέγγιση είναι ναι απελευθέρωση, είναι απαραίτητη η απελευθέρωση των αγορών, αλλιώς δεν προχωράει η οικονομία (...)».
  • «Βεβαίως ευελιξία στην αγορά εργασίας, δε γίνεται να έχουμε δημιουργία θέσεων εργασίας με το προστατευτικό μοντέλο της προηγούμενης 20ετίας ή 10ετίας (...)».
  • «Βεβαίως το μοντέλο της μερικής απασχόλησης συνδυασμένο με μια ασφάλεια είναι θετικό για να μπει κάποιος στην αγορά εργασίας, για να αντιμετωπίσεις προβλήματα συγκεκριμένου μοντέλου εργασίας και οικογένειας, για τις γυναίκες, για τους γονείς, για τους νέους ανθρώπους (...)».

Φυσικά, ως τέκνο του κ. Σημίτη, η κ. Διαμαντοπούλου έχει για τις ΗΠΑ την άποψη που αρμόζει στους... «ευχαριστούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής». Αντί άλλης απόδειξης, είναι αρκετό το παρακάτω απόσπασμα από την ομιλία της στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, στις 11/10/2001:

«Ζούμε όλοι την πραγματικότητα ενός πολέμου. Ενός πολέμου αλλιώτικου. Δημιουργείται μια παγκόσμια συμμαχία. Και αυτή η παγκόσμια συμμαχία δημιουργείται στη βάση ενός πολέμου. Συμφωνούμε όλοι, Ανατολή - Δύση να ενωθούμε για να απολέσουμε την τρομοκρατία (...)», είχε πει τότε! Σημειώστε ότι το πάθος της κ. Διαμαντοπούλου για τις ΗΠΑ - που συμπληρώθηκε σε εκείνη την ομιλία με τη φράση «είναι η πρώτη στιγμή που βλέπουμε την Αμερική να αλλάζει πορεία» (!) - εκδηλώθηκε ενώ ξεσπούσε η παγκόσμια «αντιτρομοκρατική» σταυροφορία των ΗΠΑ!

***

Φυσικά ο κ. Χρυσοχοΐδης, ο εκλεγείς ανήμερα της 4ης Ιουλίου (εθνική εορτή των ΗΠΑ...) σε νέο γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, δεν υπολείπεται σε... «σοσιαλιστικά ιδανικά».

Τι να πρωτοθυμίσουμε; Οτι επί των ημερών του έγινε καθεστώς η αποστολή χαφιέδων στις διαδηλώσεις και πορείες των εργαζομένων, πράγμα για το οποίο «καμάρωνε» (!) ο πρωθυπουργός στη Βουλή, το Μάη του 2002;

Τις κατά καιρούς δηλώσεις του; «Ασφαλώς και αναφέρθηκα σε αυτό το ζήτημα (σ.σ.: του τρομονόμου) και περιέγραψα τις νομοθετικές πρωτοβουλίες που θα πάρει το υπουργείο Δικαιοσύνης και πιστεύω ότι υπάρχει ικανοποίηση», έλεγε στο «Βήμα» (10/9/2000), αναλύοντας ότι σε εκείνο το πρώτο του ταξίδι στις ΗΠΑ είχε δώσει πλήρη «αναφορά» στους... αντιτρομοκράτες.

Ο κ. Χρυσοχοΐδης, δε, είναι εκείνος που πάλι στο «Βήμα» (9/2/2003), παραμονές της επιδρομής στο Ιράκ, είχε δηλώσει: «Συντεταγμένη η κοινωνία των Ηνωμένων Εθνών να δώσει τη μάχη για την επικράτηση της δημοκρατίας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη... Αν χρειαστεί και με πόλεμο κατά των δικτατορικών καθεστώτων, και με πόλεμο»! Πώς, λοιπόν, να μην αποκαλούν τον κ. γραμματέα οι Αμερικανοί σαν «εξαιρετική φυσιογνωμία»;..

Μιας όμως και μιλάμε για τη «μεταρρύθμιση» του ΠΑΣΟΚ, ας δούμε τις απόψεις του: Στο ΠΑΣΟΚ της «μετεξέλιξης» (σ.σ.: όπως την έλεγαν τότε) «χωράει ο κ. Κωνσταντόπουλος;», ρωτήθηκε. «Πιστεύω ότι χωράει, η άποψή μου είναι ναι(...)». «Η Μαρία Δαμανάκη;» «Ασφαλώς». «Ο Γ.Σουφλιάς;». «Κι αυτός». («Νέα», 19/3/2001). Ενα χρόνο αργότερα, τον Απρίλη του 2002 («Βήμα»), γινόταν ακόμα πιο συγκεκριμένος. Αφού απηύθυνε κάλεσμα προς κεντροαριστερά και κεντροδεξιά για σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ και ερωτηθείς «όταν λέτε κεντροδεξιά εννοείτε τον Αβραμόπουλο και τον Μάνο;», η απάντησή του ήταν: «Γιατί όχι;»...

***

Αυτοί είναι οι ηγήτορες της «μεταρρύθμισης» του ΠΑΣΟΚ. Για να είμαστε ειλικρινείς, σε ένα κόμμα που ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνει τους βιομήχανους ότι θα συνεχίσει αταλάντευτα τη «δημοσιονομική σταθερότητα», δηλαδή τη λιτότητα (σ.σ.: δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΒ μετά τη συνάντηση με τον Κ. Σημίτη την περασμένη Τρίτη), αυτοί οι «μεταρρυθμιστές» τού... αξίζουν.

Που σημαίνει πως με ό,τι περιτύλιγμα κι αν εμφανιστεί αυτή η «μεταρρύθμιση», ό,τι προεκλογική ακροβασία κι αν επιδιώξει ο κ. Σημίτης με την ομιλία του στην επέτειο της 3ης Σεπτέμβρη, οδηγός της μεταρρύθμισής τους θα είναι το αντιλαϊκό μοντέλο του νεοσυντηρητισμού που διαπερνά κάθε πόρο της σημερινής σοσιαλδημοκρατίας.


Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ