Η επιλογή για το κίνημα στην Κολομβία και ειδικά για το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κολομβίας είναι μονόδρομος... δράση και αντίσταση, προώθηση της ενότητας του κινήματος ειδικά μετά την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων και την επιστροφή στα χρόνια της επιβολής... Μάλιστα σε εξαιρετικά δυσοίωνους καιρούς.

- Ποιες οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει το ΚΚΚ και το όργανό του η «Voz», ώστε να πληροφορήσει και να κινητοποιήσει τον κολομβιανό λαό;

- Τα στελέχη του κόμματος, οι δημοσιογράφοι και το προσωπικό της εφημερίδας έχουν ως κύριο στόχο την ολοένα και μεγαλύτερη κυκλοφορία της εφημερίδας, ώστε να μπορεί να ακουστεί η φωνή του κόμματος, σε μία χώρα όπου τα ΜΜΕ κατέχονται από τους ολίγους, σε μία χώρα όπου δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία, ούτε και ίχνος κοινωνικής δικαιοσύνης που μπορεί να εγγυηθεί οτιδήποτε, που σε κάποια άλλη χώρα θεωρείται αυτονόητο δικαίωμα ή υποχρέωση.

Χωρίς αμφιβολία, λοιπόν, η μεγαλύτερη μάχη που δίνουμε αυτό το διάστημα και η μεγαλύτερη πρόκληση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι να υπερασπίσουμε και στηρίξουμε τη διαδικασία εκδημοκρατισμού και να αντιστεκόμαστε νυχθημερόν, ώστε να ενημερώνουμε και να είμαστε σε επαφή με τον κολομβιανό λαό, καθώς στην υφιστάμενη κατάσταση δεν υπάρχει χώρος για πολιτικό διάλογο, αλλά και ανοιχτή δράση.

- Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε στην οικοδόμηση του μετώπου; Ποιες οι υφιστάμενες αντιθέσεις μεταξύ των πολιτικών ή άλλων δυνάμεων;

- Κατ' αρχήν πρέπει να τονίσουμε ότι ουσιαστικά μόλις ξεκινά η διαδικασία οικοδόμησης του μετώπου. Είναι ακόμη περιορισμένο, για την ακρίβεια βρίσκεται στην κυοφορία του. Το μέτωπο είναι μία στιγμή. Παραδείγματος χάριν δε συμμετέχουν όλες οι δυνάμεις, όπως οι ανταρτικές οργανώσεις και ειδικά οι FARC-EP.

Εμείς θεωρούμε ότι υφίσταται αυτή τη στιγμή ρεύμα ενότητας, ότι οι Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις αποτελούν αναπόσπαστο μέρος αυτού του μετώπου. Ομως δε συμμετέχουν... αφού η μεγαλύτερη δυσκολία είναι οι σεκταριστικές τάσεις που υπάρχουν μέσα στο κίνημα, που ουσιαστικά αποκλείουν τη δημιουργία ενός μετώπου, αφού οι περισσότερες από αυτές παλεύουν ενάντια στους κομμουνιστές αναφορικά στους στόχους της ενότητας της Αριστεράς, που είναι όμως σήμερα για την Κολομβία μία αναγκαιότητα.

Οι περισσότεροι επιζητούν την απομόνωση των κομμουνιστών από αυτή τη διαδικασία, όπως και των ανταρτών. Κάτι όμως που δεν είναι δυνατόν. Αρα υπάρχουν άπειρες δυσκολίες.

Χωρίς αμφιβολία, η προσοχή και η δράση μας επικεντρώνονται στη διαμόρφωση της πλατφόρμας, όπως παραδείγματος χάριν στην κοινή στήριξη σε βασικά και δομικά στοιχεία, όπως την πολιτική επίλυση της σύγκρουσης, για την ειρήνη και την έναρξη του πολιτικού διαλόγου, την εθνική ανεξαρτησία κατά της ιμπεριαλιστικής επέμβασης των ΗΠΑ, προοπτική που ξεπερνά το ζήτημα της σύρραξης. Το μοντέλο ανάπτυξης που θα πρέπει να υιοθετηθεί, αφού είναι πια αποδεκτό ότι το νεοφιλελεύθερο μοντέλο είναι ασύμβατο με την κοινωνική δικαιοσύνη, τη δημοκρατία. Το παράδειγμα της Λατινικής Αμερικής είναι η απόδειξη.

Σε αυτά ακριβώς τα ζητήματα αναζητούμε πρωταρχικά την ενότητα του κινήματος και εννοείται ότι παλεύουμε ώστε όχι μόνο να μην γίνουν αποδεκτές αυτές οι σεκταριστικές απόψεις περί απομόνωσης των κομμουνιστών και ανταρτών, αλλά και να οικοδομήσουμε ένα μέτωπο.

Πιστεύω ότι η οικοδόμηση του μετώπου είναι αναγκαιότητα σήμερα για την Κολομβία. Ιστορική και πολιτική αναγκαιότητα και δεν μπορεί να γίνει εφικτή χωρίς την παρουσία των κομμουνιστών και αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για όλη την Αριστερά σήμερα. Σήμερα, όταν η Αριστερά πρέπει να κάνει λόγο για ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη και είναι ζητήματα που το ΚΚ Κολομβίας, αλλά και το αντάρτικο κίνημα αγωνίζονται δεκαετίες γι' αυτό. Θα σας πω κάτι πολύ χαρακτηριστικά. Τις περισσότερες φορές όταν ο συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες παρεμβαίνει στις πολιτικές εξελίξεις, λανθάνει. Αλλά αυτή τη φορά η δήλωσή του, ότι «η Κολομβία έχει το δικαίωμα για μία δεύτερη ευκαιρία», αντανακλά αυτή την αναγκαιότητα.