- Οι Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις της Κολομβίας - Λαϊκός Στρατός, τονίσατε, σε πολλά σημεία, ότι έχουν ένα ζωτικό ρόλο σε αυτή την πορεία για μία ειρηνική Κολομβία. Πόσο λειτουργεί η μηχανή προπαγάνδας για τη διαμόρφωση της εικόνας ότι είναι «τρομοκράτες»;

- Ουσιαστικά υπάρχει μια εκστρατεία εκ μέρους των μεγάλων τραστ που ελέγχουν τα ΜΜΕ στην Κολομβία. Μια εκστρατεία που στόχο έχει να διαμορφωθεί κατά τέτοιο τρόπο η κοινή γνώμη πρωτίστως, ώστε να διανοιχτεί ο δρόμος για τα σχέδια που έχουν εκπονηθεί. Ετσι, τονίζουν συνεχώς ότι οι αντάρτες των FARC-ΕΡ όσο και του Εθνικού Απελευθερωτικού στρατού (ELN) είναι τρομοκράτες, αφαιρώντας παράλληλα τον πολιτικό χαρακτήρα και το ρόλο αυτών των οργανώσεων.

Η εκστρατεία αυτή των ΜΜΕ, που έχουν άμεση διασύνδεση και εξυπηρετούν την ολιγαρχία, είναι φρενιτιώδης. Αξίζει να σημειώσουμε ότι μόλις τέσσερις όμιλοι ελέγχουν σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ, αλλά και πολλές επιχειρήσεις.

Ωστόσο, μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι στο σύνολο ο κολομβιανός λαός αυτό που επιζητά τόσο από τους αντάρτες όσο και από την ίδια την κυβέρνηση είναι να ανοίξουν εκ νέου το διάλογο για την ειρήνη και να προωθηθεί ο εκδημοκρατισμός της χώρας. Αναγνωρίζουν και κατανοούν ότι η εγκατάλειψη του διαλόγου έχει επιδεινώσει την κοινωνική ζωή, τη θέση των εργαζομένων και συνολικά έχει οδυνηρά αποτελέσματα σε κάθε τομέα ζωής του μέσου Κολομβιανού.

Εξάλλου, δε θα πρέπει να ξεχνάτε ότι οι αντάρτικες δυνάμεις έχουν σημαντική δύναμη στην ύπαιθρο, αλλά και στη χώρα συνολικά. Ειδικά στις μεγάλες πόλεις, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού κατοικεί πια στις πόλεις.

Απαλείφοντας όμως τη συμπάθεια ή την αντιπάθεια που μπορεί να έχει ένα τμήμα του κολομβιανού λαού στις αντάρτικες οργανώσεις, στο σύνολό του ο λαός επιθυμεί να ζει με ειρήνη, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Συνεπώς, στηρίζουν στην πλειοψηφία τους την επανέναρξη του διαλόγου για μία πολιτική επίλυση στη σύγκρουση που μαίνεται εδώ και δεκαετίες.

- Μπορούμε και πρέπει να εξετάσουμε το ζήτημα της Κολομβίας εντελώς ξεχωριστά ή σε συνδυασμό με το υπόλοιπο πλατό της Λατινικής Αμερικής, που το τελευταίο διάστημα παρουσιάζει πολλές ευχάριστες ίσως αλλαγές;

- Γενικότερα, στη Λατινική Αμερική μπορούμε να πούμε ότι υφίσταται μία κατάσταση θετική και δημιουργική για τις δυνάμεις της αριστεράς και κυρίως προόδου των λαών της. Μιλούμε για τις περιπτώσεις της εκλογής του Λούσιο Γκουτιέρες στο Εκουαδόρ και του Ιγνάσιο Λούλα ντα Σίλβα στη Βραζιλία, του κινήματος στη Βολιβία και κυριότερα για τη διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Βενεζουέλα.

Σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι η διαδικασία στη Βενεζουέλα, της οποίας ηγείται το Επαναστατικό Συμβούλιο, έχει προχωρήσει σημαντικά στην αλλαγή των δομών της εξουσίας, αν και υπολείπεται στην ενότητα του κινήματος, που είναι αναγκαίο να διευρυνθεί και να υπάρξει ένα συγκεκριμένο σχέδιο ενότητας. Από την άλλη πλευρά, στη Βραζιλία έχει προχωρήσει σχετικά το ζήτημα ενότητας, αλλά πρέπει να υπάρξει αναμονή αναφορικά με τον Λούλα. Θετικά, πάντως, έχουν λειτουργήσει, αν και υπάρχουν πλείστα ερωτήματα για το Φόρουμ του Σάο Πάολο, αφού μεν έχει υπάρξει μια κάποια σύνθεση, αλλά οι υφιστάμενες αντιθέσεις σε ορισμένες περιπτώσεις είναι οξύτατες. Πολύ θετικό επίσης και το ευρύ μέτωπο της Ουρουγουάης που έχει συσταθεί.

Μιλώντας για τη Λατινική Αμερική, δεν μπορούμε να μιλάμε για ενότητα της Αριστεράς, παρά μόνο για Αριστερά σε συνδυασμό με τις δημοκρατικές δυνάμεις, όπως παραδείγματος χάριν έχουν εκφραστεί στο Μέτωπο Σιμόν Μπολίβαρ.

Εντούτοις, πρέπει να τονίσουμε ότι οτιδήποτε πράττεται αυτή τη στιγμή στη Λατινική Αμερική, πράττεται με το ένα μάτι να είναι στραμμένο στις ΗΠΑ, αφού όλοι θεωρούμε βέβαιο ότι τα σχέδια, πολλαπλά και πολυσχιδή, για μία πιθανή επέμβαση σε αυτές τις χώρες και την Κούβα είναι πάντοτε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, ώστε να μπορέσουν να αναστρέψουν την πορεία, να τερματίσουν τη διαδικασία και να εγκαθιδρύσουν αντιδραστικές κυβερνήσεις που θα λειτουργούν προς όφελος των σχεδίων τους, όπως στην περίπτωση της κυβέρνησης της Κολομβίας.

Είναι δεδομένο ότι οι ΗΠΑ προωθούν ή επιβάλλουν διά της βίας τα σχέδιά τους σε ολόκληρη την περιοχή εδώ και δεκαετίες. Αυτή τη στιγμή το κύριο ζήτημα που προωθούν και επιτάσσουν είναι η Ελεύθερη Ζώνη Εμπορίου, η ALCA, ώστε να δημιουργήσουν ένα τεράστιο κοινό χώρο εμπορίου, για να στηρίξουν τη δική τους οικονομία και την ισχύ τους, καταδυναστεύοντας ακόμη περισσότερο τους λαούς της περιοχής. Επίσης το σχέδιο αυτό για τις ΗΠΑ έχει τεράστια γεωστρατηγική σημασία. Συνεπώς επιθυμούν να εγκαθιδρύσουν ανάλογες κυβερνήσεις που θα προωθήσουν αυτή τη διαδικασία ενοποίησης όλης της αμερικανικής ηπείρου. Ετσι η ALCA έχει αναδειχτεί στο κύριο ζήτημα πάλης όλων των κινημάτων της Λατινικής Αμερικής και αποτελεί και τον πρώτο πόλο συσπείρωσης και συντονισμού του κινήματος.

- Αραγε, κάποια χώρα της Λατινικής Αμερικής θα είναι το επόμενο Ιράκ;

- Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει κίνδυνος. Π.χ. ο Πρόεδρος Λαβάρο Ουρίμπε ουσιαστικά προκάλεσε, και ανήγγειλε μάλιστα, μία επέμβαση εκ μέρους των ΗΠΑ, ώστε να επιλυθεί η κατάσταση. Πώς; Τονίζοντας ότι πρέπει τάχιστα να τερματίσετε τον πόλεμο στο Ιράκ και να ασχοληθείτε με την Κολομβία. Συνεπώς μία άμεση στρατιωτική επέμβαση στην Κολομβία είναι πολύ πιθανή.

- Συνεπώς, τι φέρει το μέλλον;

- Το μέλλον της Κολομβίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ο δρόμος του πολέμου. Ούτε φυσικά η επικράτηση και η νίκη της ολιγαρχίας επί των ανταρτών. Το μοναδικό μέλλον εναπόκειται στο δρόμο της πολιτικής λύσης, του διαλόγου. Ο πόλεμος που μαίνεται, σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, είναι ανηλεής εδώ και δεκαετίες, γεγονός που έχει αποδεκατίσει τη χώρα. Το μέλλον βρίσκεται στην ενότητα, τον εκδημοκρατισμό. Ομως φαντάζει σήμερα εξαιρετικά δύσκολος, εξαιτίας της απόλυτης στρατιωτικοποίησης εκ μέρους της κυβέρνησης και των μερών που την επιδιώκουν. Αυτό που ελπίζω και πιστεύω είναι στην αλλαγή της Κολομβίας. Στη δημιουργία μιας νέας Κολομβίας, που είναι εφικτή.