Η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει την κοινή γνώμη ότι το πρόβλημα της επανένωσης θα λυθεί με το ειδικό βάρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη βάση του σχεδίου του ΓΓ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν. Στην προσπάθειά του να υπεραμυνθεί του ευρωενωσιακού ρόλου, ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης σε ομιλία του στην Κύπρο μετέφερε την επίλυση του Κυπριακού στο πλαίσιο του λεγόμενου κοινοτικού κεκτημένου. Το ασαφές και διασταλτικό αυτό πλαίσιο είναι ένα πρώτο βήμα στο συνταίριασμά του με το ΝΑΤΟικό πλαίσιο, που αποτελεί τον έτερο πυλώνα της ευρωατλαντικής συμμαχίας.

Αυτή τη στιγμή της ενσωμάτωσης της Κύπρου στην υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση, στο προσκήνιο βρίσκεται ο ευρωενωσιακός της δρόμος. Αυτό μαζί με την έκδηλη διαφορά συμφερόντων του γαλλο-γερμανικού άξονα από τις ΗΠΑ συσκοτίζεται στο βάθος της σκηνής ο χώρος που συναντιούνται απρόσκοπτα τα ευρύτερα ευρωατλαντικά συμφέροντα δηλαδή το ΝΑΤΟ. Ωστόσο, είναι υπαρκτή, αποδεκτή κι υπογεγραμμένη απ' όλους τους εταίρους της συμμαχίας η συμφωνία ενίσχυσης της αγγλο-αμερικανικής επίθεσης στο Ιράκ από το ΝΑΤΟ. Στις τωρινές συνθήκες της αγγλο-αμερικανικής κατοχής του Ιράκ και στη διελκυστίνδα των ενδοσυμμαχικών συμφερόντων, δείχνει αναγκαία η προώθηση του ΝΑΤΟ στο προσκήνιο.

Το πιθανολογούμενο αυτό θα περιπλέξει περισσότερο το ήδη περιπλεγμένο κυπριακό πρόβλημα. Εάν η Σούδα της Κρήτης αποτέλεσε το κύριο στρατηγικό ορμητήριο των ΗΠΑ κατά του Ιράκ, η Κύπρος θα είναι ο κορυφαίος στρατηγικός χώρος για τις μιλιταριστικές ενέργειες της Δυτικής Συμμαχίας στην περιοχή, είτε επιμεριστικά είτε στο σύνολό της. Εδώ οφείλεται η κραυγή του Ελληνα πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη ότι το «σχέδιο Ανάν» είναι «ιστορική ευκαιρία». Εδώ οφείλεται κι η κραυγή του προέδρου της ΝΔ Κώστα Καραμανλή «περί εθνικού συμφέροντος».