«Εμείς μπορούμε να υλοποιήσουμε μια εξωτερική πολιτική που διασφαλίζει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και τα συμφέροντα του απανταχού ελληνισμού, προωθεί την ειρήνη και δημιουργεί δυνατότητες ευημερίας για όλους τους λαούς της περιοχής», είπε ο Κ. Σημίτης στην παρουσίαση του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ. Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα για την εξωτερική πολιτική;

***

Ο πρωθυπουργός εκπροσωπώντας την κυβέρνηση υπέγραψε στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Απρίλη του 1999 τη νέα δομή της δολοφονικής συμμαχίας και το νέο δόγμα της. Το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ καθορίζει σαφώς ότι θα επεμβαίνει πολιτικά και στρατιωτικά, δηλαδή με πόλεμο, σε όποιο κράτος του πλανήτη οι πολυεθνικές έχουν ζωτικά συμφέροντα. Ετσι όποιο κράτος ή λαός δεν ανέχεται την υποταγή του στην ολιγαρχία, και τα διεθνή μονοπώλια, και θέλει να επιβάλει το δικό του σύστημα λαϊκής διακυβέρνησης ανατρέποντας την εξουσία της ολιγαρχίας, το ΝΑΤΟ θα επεμβαίνει. Είναι η άλλη όψη της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, που θεωρεί τα λαϊκά κινήματα τρομοκράτες.

Γι' αυτούς τους σκοπούς, η κυβέρνηση εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα στο ΝΑΤΟ και η άμυνα από εθνική γίνεται ΝΑΤΟική. Σ' αυτά τα πλαίσια λειτουργεί το ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Λάρισας με συνύπαρξη Αμερικάνων, Τούρκων και Ελλήνων επιτελών στρατιωτικών, ενώ το Αιγαίο γίνεται χώρος συγκυριαρχίας ελληνοτουρκικής, με αμερικάνικη επικυριαρχία. Σ' αυτά επίσης τα πλαίσια η κυβέρνηση εκχωρεί εδάφη στο ΝΑΤΟ για να υπάρχουν οι βάσεις, τα πυρηνικά όπλα, να γίνονται ΝΑΤΟικές ασκήσεις, ή ορμητήριο για τις πολεμικές επιχειρήσεις στα Βαλκάνια. Αυτή η πολιτική είναι που οδήγησε στην παράδοση του Οτσαλάν στο τουρκικό καθεστώς.

***

Αυτή η πολιτική όχι μόνο δεν είναι φιλειρηνική, αλλά άκρως επιθετική, και επικίνδυνη για το λαό. Αλλωστε γι' αυτό και αλλάζει ο προσανατολισμός της δράσης του στρατού, με εξοπλιστικά προγράμματα επιθετικά, με τη δημιουργία επαγγελματικού (μισθοφορικού), στρατού, με συμμετοχή στη Βαλκανική ταξιαρχία ταχείας επέμβασης.