Κύριε πρόεδρε, με όλο το σεβασμό, πρέπει να σας μαλώσω. Θεωρώ πως η απόφασή σας, να μην επιτρέψετε στην TV να μπει στον Κορυδαλλό, είναι λαθεμένη και αντισυνταγματική. Το κράτος μας είναι ανοιχτό - και πολύ φιλικό - στις «νέες τεχνολογίες». Μια ματιά να ρίξετε στους δρόμους, στα γραφεία, στα εστιατόρια, στα τρένα, στις τουαλέτες, θα καταλάβετε πως είστε «εκτός τόπου και εκτός χρόνου». Δεν εκφράζετε την πραγματικότητα. Τελικά, πού ζείτε! Η χώρα μας είναι σπαρμένη από γυάλινα μάτια, δεν το έχετε πάρει χαμπάρι; Κρυφούς ηλεκτρονικούς χαφιέδες που παρακολουθούν κάθε μας κίνηση. Πού τρώμε, πού χέζ..., πού κάνουμε έρωτα! Η φανερή τηλεόραση σας έβλαψε;

Θα μου πείτε πως εσείς, άνθρωπος πρόσχαρος και ανοιχτός, φωτογενής κατά γενική ομολογία, δε θα απαγορεύατε ποτέ τη μετάδοση, αν ήταν στο χέρι σας. Εσείς πιστεύετε στις ανοιχτές διαδικασίες. Δεν έχετε να κρύψετε τίποτα και από κανέναν. Και παίρνετε γενναίες αποφάσεις. Αποφάσεις που μπορεί να σας στοιχίσουν. Είχατε την τόλμη να πάτε κόντρα στην κυβέρνηση και ενδεχόμενα και στους Αμερικάνους. Βγάλατε τα τζάμια απ' το κλουβί! Στιγμή δε φοβηθήκατε πως μπορεί να πάρουν αέρα οι κρατούμενοι και να κρυώσουν. Εκκρεμεί, βέβαια, το γκρέμισμα του σκελετού... αλλά εκεί προδοθήκατε από τους «εργάτες», που θέλουν πέντε μέρες να ξηλώσουν τέσσερα αλουμινένια δοκάρια! Φυσικά και δεν είναι δουλιά σας να πάρετε ένα σφυρί και να μη μείνει τίποτα όρθιο... και να αποκατασταθεί έτσι η αισθητική της αίθουσας.

Επανέρχομαι, όμως, στο ζήτημα. Εσείς, οπωσδήποτε λέω, θα δίνατε την άδεια. Είμαι απόλυτα σίγουρος γι' αυτό. Ομως υπήρχαν αντιρρήσεις. Κυρίως από τον εισαγγελέα. Ο οποίος, όπως είναι γνωστό, έβαλε θέμα ότι προσβάλλεται η προσωπικότητά του. Ο κ. εισαγγελέας «καθάρισε», όπως λέμε στην αργκό, «για πάρτη του». Για εμάς τους υπόλοιπους, όμως, για εμάς τους «απ' έξω», κουβέντα ο εισαγγελέας. Λες και εμείς δεν έχουμε προσωπικότητα. Λες και εμείς δεν ενοχλούμαστε όταν ξύνουμε τη μύτη μας και κάποιος - χωρίς να μας ρωτήσει και χωρίς να μας προειδοποιήσει - μας κάνει «κοντινό». Λες και δεν ιδρώνουμε από αγωνία, όταν περπατάμε στο δρόμο, μπας και κάνουμε κάποια απότομη κίνηση και μας ρίξουν αυτοί που μας παρακολουθούν. Λες και δεν έχουμε αξιοπρέπεια, ίδια με αυτή του εισαγγελέα, όταν το γυάλινο μάτι του αφεντικού μας μετράει ακόμα και τις ανάσες μας. Το γυάλινο μάτι του αφεντικού, που δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τον ενημερωτικό τηλεοπτικό φακό...

Κύριε εισαγγελέα, λυπάμαι, αλλά δεν είναι αξιόπιστο το αίτημά σας. Αλλού πάει το μυαλό μας, όταν ζητάτε τον αποκλεισμό της φανερής τηλεόρασης από μια δίκη μεγάλου ενδιαφέροντος, με το πρόσχημα ότι δεν μπορείτε να λειτουργήσετε κάτω από την παρακολούθηση του τηλεοπτικού φακού, ενώ παράλληλα σιωπάτε για όλες τις φανερές και κρυφές τηλεοπτικές κάννες που - παράνομα και καταχρηστικά - μας σημαδεύουν σε όλες μας τις εκδηλώσεις. Δεν μπορεί να σας ενοχλεί ο δημόσιος τηλεοπτικός φακός και να μη σας ενοχλούν οι «κρυφές» τηλεοπτικές κάννες που μας έχουν ζώσει απ' όλες τις μπάντες. Μιλάω για όλα αυτά τα γυάλινα μάτια που μας περιβάλλουν. Ολοι αυτοί οι γυάλινοι χαφιέδες που τους έχουν στήσει - με τη δική σας σύμφωνη γνώμη - στους δρόμους. Ολοι αυτοί οι γυάλινοι κουκουλοφόροι που ελέγχουν - με τη δική σας ανοχή - τους εργάτες στα εργοστάσια, τους πωλητές και τις πωλήτριες στα καταστήματα...