Ομως, η γάτα, πονηρή και τρισάθλια, συνοδοιπόρα της αταξίας, την έκανε τη ζημιά της. Εδωσε ένα σάλτο και έσπασε το κρύσταλλο Βοημίας. Ανοιξε ο οχετός και, όμοιος Νιαγάρας, πήρε στο δρόμο του ονόματα και «ονόματα». Και ο κόσμος, η «πλέμπα», ο «χύδην λαός», παρακολουθεί - έκπληκτος; - τα μαλλιοτραβήγματα του Κατιναριού. Από τα μαλλιά της Μέδουσας, είναι γνωστό, ξεκινάνε όλα τα πλοκάμια της ασχήμιας. Κοπρολάγνοι, σαδιστές, γυρολόγοι, παιδεραστές, εκβιαστές, «δημοσιογράφοι», «δικηγόροι». Πινακοθήκη να τινάζεις το πέτο σου!

Δηλαδή, τι άλλο από μελάνι θα γεννούσε η σουπιά; Περίμενε κανείς να βγούνε πανσέδες και γιούλια από λεπρούς και λέπρες; Εδώ σηκώνουν το σπαθί και παίρνουν κεφάλια, σφάζουν παιδιά, δημιουργούνε πείνα και ανέργους, βουλιάζουν τα καράβια, βομβαρδίζουν, δηλητηριάζουν το περιβάλλον, το «απλό» δούναι και λαβείν θα ενοχλήσει; Επιταγές δεν υπογράφουν όταν παίρνουν τις εργολαβίες; Μίζες δε δίνουν όταν παίρνουν τις αναθέσεις; Πώς, τάχα μου, κλείνονται οι δουλιές; Η επίσημη «17 Νοέμβρη» δεν είναι η απειλή; Πάρε και σκάσε δεν είναι η εντολή;

Ολα ετούτα, λοιπόν, που παρακολουθούμε είναι πταίσματα. Σαλιαρίσματα μικροκαπιταλιστών και μικροαπατεώνων. Σκέφτεστε ν' ανοίξουν οι μεγάλοι οχετοί της οικουμένης; Να μάθουμε για τις πολυεθνικές και τους πολυεθνικούς; Να μάθουμε για τις Ευρωπαϊκές Ενώσεις, για το ΝΑΤΟ και τα οπλικά συστήματα; Να μάθουμε ολόκληρη την αλήθεια; Τότε, πιστέψτε με, θα δούμε με λύπηση - ακόμα και με «συμπάθεια» - όλα ετούτα τα μικρά πλάσματα που συνωστίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα της χώρας μας. Ολοι ετούτοι, που οπωσδήποτε βρωμάνε, είναι να τους πιεις στο ποτήρι σε σύγκριση με τον μεγάλο αδερφό. Αυτόν που η γάτα - για υποκειμενικούς και αντικειμενικούς λόγους - δεν τον ξεσκέπασε ακόμα.