Κηδεύεται σήμερα, σε στενό οικογενειακό κύκλο, από το Α' Νεκροταφείο ο ακούραστος καλλιτεχνικός ιμπρεσάριος Θεόδωρος Κρίτας, που πέθανε προχτές στα 88 του χρόνια στην κλινική όπου νοσηλευόταν με καρδιακά προβλήματα.

Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη το 1914, εγκαθίσταται μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, με τη μητέρα και τον αδελφό του, στη Θεσσαλονίκη. Το 1932 έρχεται στην Αθήνα και γράφεται στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Μετά την αποφοίτησή του συμμετέχει σε παραστάσεις διαφόρων θιάσων. Το 1941 σταματάει το επάγγελμα του ηθοποιού και ξεκινά τις θεατρικές επιχειρήσεις. Παντρεύτηκε την κορυφαία ηθοποιό Βάσω Μανωλίδου, με την οποία απέκτησαν μια κόρη, την Ελίνα. Επί δεκαετίες φέρνει στην Ελλάδα μεγάλα ονόματα και συγκροτήματα από την ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, αλλά και διοργανώνει περιοδείες ελληνικών θιάσων (όπως το «Πειραϊκό» του Δ. Ροντήρη) με παραστάσεις αρχαίου δράματος σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Ασίας, της Αφρικής και της αμερικανικής ηπείρου.

Το πρώτο συγκρότημα που κάλεσε στην Ελλάδα είναι (το '47) τα περίφημα «Ballet de Champs Elysees». Ο Κρίτας είναι ο πρώτος που στα χρόνια του ψυχρού πολέμου έφερε στην Ελλάδα κορυφαία καλλιτεχνικά σοβιετικά συγκροτήματα, μεταξύ των οποίων και τα μπαλέτα Μπολσόι. Το ίδιο διάστημα καταφθάνουν, υπό τη μαγική οργανωτική «μπαγκέτα» του, και κορυφαίοι καλλιτέχνες και σχήματα από τη Δύση. Από το 1957 έως το 1970 εκδίδει μαζί με τον Μάριο Πλωρίτη το ετήσιο αλμανάκ «θέατρο». Από το 1974 έως το 1985 διοργανώνει στο «Βεάκειο» Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ συγκροτημάτων. Συγχρόνως, γράφει μια σειρά από 220 άρθρα για τα μακρινά του ταξίδια, που δημοσιεύονται στο «Εθνος».

Είχε τιμηθεί με το μετάλλιο του Υπουργείου Κουλτούρας της ΡΩΣΙΑΣ και με τον τίτλο του Ιππότη του Τάγματος Τιμής. Τα τελευταία χρόνια είχε αφοσιωθεί στη συγγραφή, με καρπό τα αυτοβιογραφικά βιβλία του: «Οπως τους γνώρισα», για 35 προσωπικότητες (Καζάν, Κοτοπούλη, Μινωτή, Νουρέγιεφ κ.ά.), «Οπως τους γνώρισα ΙΙ», για 25 προσωπικότητες (μεταξύ των οποίων οι Βέμπο, Καμπαγέ, Πλιτσέσκαγια, Ντε Κίρικο, Καρέρας κ.ά.), «Το θέατρο στον κόσμο», «Αγραφοι κανόνες στις δημόσιες σχέσεις», «Πενήντα χρόνια καλλιτεχνικές ανταλλαγές: 1948-1998».