Πέντε λεπτά μετά τις 8 το βράδυ, υπέκυψε χτές στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο της Αθήνας, ο 30χρονος εργάτης Ηλίας Μπαρμπάλας, του οποίου η γυναίκα είναι 7 μηνών έγκυος. Είναι ο ένας απο τους δύο εργάτες που λούστηκαν με καυτή λάβα το βράδυ του Σαββάτου στη ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη. Είναι το κρίμα στο λαιμό της κυβέρνησης που έσπευσε χτές να πανηγυρίσει μιλώντας για μείωση των ατυχημάτων και της ΔΕΗ που τόλμησε να ανακοινώσει ότι όλα στην επιχείρηση βαίνουν καλώς.

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η εργατική τάξη πρέπει να πάρει την υπόθεση προστασίας της ζωής της στα δικά της χέρια. Πρέπει να συσπειρωθεί και να οργανώσει τον αγώνα της ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία, που δε διστάζει να θυσιάζει ζωές εργατών στο βωμό του κέρδους.

Αυτό ήταν, με λίγα λόγια, το αγωνιστικό κάλεσμα που απηύθυνε προς τους εργαζόμενους το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Γ. Αραβανής, κατά τη διάρκεια της περιοδείας του στα ορυχεία λιγνίτη και στις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος της ΔΕΗ στην περιοχή της Μεγαλόπολης Αρκαδίας. Εκεί δηλαδή όπου το περασμένο Σάββατο το βράδυ οκτώ εργαζόμενοι έπεσαν θύματα της αντεργατικής κυβερνητικής πολιτικής - οι δύο πολύ σοβαρά καθώς έφεραν εκτεταμένα εγκαύματα μέχρι και 100% - στην 3η μονάδα του Ατμοηλεκτρικού Σταθμού Μεγαλόπολης, όταν ξαφνικά βρέθηκαν αντιμέτωποι με μεγάλες ποσότητες «λάβας» από τέφρα και κάρβουνο, μετά από εργασίες καθαρισμού του λέβητα.

Επίσης, ο Γ. Αραβανής, αναδεικνύοντας την αλληλεξάρτηση των στοιχείων που συνθέτουν την καθημερινή πραγματικότητα, τόνισε ότι μετά από ένα τέτοιο γεγονός η δημοτική και η νομαρχιακή αρχή θα έπρεπε να βρίσκεται από την πρώτη στιγμή στο πλάι των εργαζομένων, στον αγώνα τους για την επίλυση των προβλημάτων τους. Και με βάση αυτό το κριτήριο τους κάλεσε να ψηφίσουν στις επερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές εκείνες τις δυνάμεις που με τη στάση τους θα αποτελούν ένα ακόμα μετερίζι αγώνα για την ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων.

Βασικά αίτια, εκτός των επιμέρους ευθυνών που μπορούν να εντοπιστούν ακόμα και σε μεμονωμένα πρόσωπα, για τους θανάτους και τους τραυματισμούς εργατών είναι η εντατικοποίηση της εργασίας, αλλά και η μη τήρηση των μέτρων ασφάλειας και υγιεινής - ως μία από τις εργοδοτικές μεθόδους μείωσης της αξίας της εργατικής δύναμης - υπογράμμισε αρχικά ο Γ. Αραβανής. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στη ΔΕΗ η διαδικασία ιδιωτικοποίησης, στην οποία την έχει υποβάλει η κυβέρνηση, έχει οδηγήσει στην παραπέρα υποβάθμιση των μέτρων ασφαλείας και χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας.

Την ίδια στιγμή που αυξάνονται τα κέρδη του κεφαλαίου, συνέχισε ο Γ. Αραβανής, αυξάνονται και τα προβλήματα των εργαζομένων, ανάμεσά τους και η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων. Αυτή η εικόνα σημείωσε είναι αποκαλυπτική της υπερεκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Ακόμα, πρόσθεσε, αυτή είναι η εικόνα της ισχυρής Ελλάδας που συνεχώς επικαλείται ο Κ. Σημίτης.

Ακόμα, ο Γ. Αραβανής, κατέδειξε τις ευθύνες της πλειοψηφίας της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, που ακόμα και μετά από το γεγονός ακολουθεί πιστά τη γραμμή της συναίνεσης και της υποταγής, αρνείται να οργανώσει τον αγώνα των εργαζομένων για την εφαρμογή των μέτρων ασφάλειας και υγιεινής στην εργασία.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που διατυπώθηκαν οι περισσότερες αντιδράσεις των εργαζομένων, οι οποίοι κατήγγειλαν τη στάση αυτή που ακολουθεί η ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ. Μάλιστα, ένας από αυτούς είπε χαρακτηριστικά: «Είναι ντροπή αυτό που έγινε χθες (το πρωί της Δευτέρας). Μας κάλεσαν να κάνουμε μίας ώρας στάση εργασίας ίσα - ίσα για να κρατήσουν τα προσχήματα, αντί να προχωρήσουμε σε δυναμικές κινητοποιήσεις». Επίσης, πολλοί εργαζόμενοι καταδίκασαν το καθεστώς ατιμωρησίας που απολαμβάνουν οι εργοδότες παρά τα εγκλήματα που διαπράττουν σε βάρος της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας των εργατών.

Αλλωστε, αποκαλυπτική των άθλιων συνθηκών εργασίας, που επικρατούν στη ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη, είναι η συζήτηση που κάναμε με έναν από τους εργαζόμενους τον οποίο ρωτήσαμε γιατί οι εργάτες, που ήταν τα θύματα αυτού του εργατικού ατυχήματος, δέχτηκαν να κάνουν τη δουλιά που τους διέταξε η διεύθυνση, αν ήξεραν ότι ήταν επικίνδυνη για τη ζωή τους. Μας είπε χαρακτηριστικά: «Δεν αρνήθηκαν, γιατί φοβήθηκαν ότι θα είχαν δυσμενή μεταχείριση από τη διοίκηση. Για παράδειγμα οι μισθοί μας αυτή τη στιγμή είναι τόσο χαμηλοί που εξαναγκαζόμαστε να επιδιώκουμε να δουλεύουμε υπερωρίες και αργίες για να πάρουμε τα χρήματα που έχουμε ανάγκη. Ετσι, οι συνάδελφοι φοβήθηκαν ότι ανάμεσα στα άλλα δε θα τους άφηνε η διοίκηση να κάνουν υπερωρίες ή να δουλέψουν αργίες!!!».

Ακόμα από τα λεγόμενα των εργαζομένων αναδείχτηκε η ανάγκη το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να καταβάλει ακόμα μεγαλύτερες προσπάθειες προκειμένου να διαλύσει το κλίμα απογοήτευσης που σκόπιμα καλλιεργούν εδώ και χρόνια οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, με σκοπό την απομάκρυνση των εργαζομένων από το συνδικαλιστικό κίνημα, από τη συλλογική αγωνιστική δράση.

Τέλος, θα πρέπει να σημειωθεί και να καταδικαστεί η άδηλη, αλλά προφανής προσπάθεια της διοίκησης να ρίξει τις ευθύνες για τους τραυματισμούς των εργαζομένων στους ίδιους ή στην καλύτερη περίπτωση να αποδώσει τη λανθασμένη αντιμετώπιση του προβλήματος που παρουσιάστηκε στο συγκεκριμένο καζάνι στο πρωτόγνωρο του προβλήματος. Λες και δεν υπάρχει αντίστοιχη εμπειρία αν όχι σε εθνικό, τουλάχιστον σε διεθνές επίπεδο.