Το θέμα του Συνεδρίου είναι το ίδιο το Κόμμα, η προετοιμασία μας ως το πρώτο, το πιο σπουδαίο στοιχείο προετοιμασίας του υποκειμενικού παράγοντα σε συνθήκες όξυνσης της ταξικής πάλης. Οι Θέσεις του Συνεδρίου μελετούν τις εξελίξεις της καπιταλιστικής οικονομίας, τα πολεμικά μέτωπα και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, τις επιπτώσεις όλων αυτών στην κοινωνία και μέσα σε αυτά όλες τις πλευρές της λειτουργίας και της δράσης του Κόμματος, τη δράση του μέσα στο εργατικό κίνημα της χώρας μας, τη διεθνιστική του δράση. Συζητάμε στην προσυνεδριακή μας διαδικασία την επίδραση του Κόμματος στην ανάδειξη όλων αυτών των ζητημάτων, με στόχο τη συσπείρωση της εργατικής τάξης και των σύμμαχων στρωμάτων στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Οι Θέσεις του Συνεδρίου αφορούν επίσης τη στάση των επαναστατών και τη δράση τους, την ολόπλευρη ανάπτυξή τους, τον αναβαθμισμένο ρόλο τους στην επίτευξη του σκοπού μας. Αφορούν την αντίστασή τους στην κυρίαρχη ιδεολογία, που επηρεάζει πλευρές της κοινωνικής ζωής και δημιουργεί κίνδυνο να τους αλλοιώσει το κριτήριό τους, τα επαναστατικά τους χαρακτηριστικά. Αυτά τα ζητήματα μας απασχολούν ιδιαίτερα στον χώρο του πολιτισμού, από τη σκοπιά του πώς μπορούμε να συμβάλουμε και ως καλλιτέχνες οι κομμουνιστές στην ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα.

Ο Πολιτισμός για τους καπιταλιστές και το κράτος τους είναι πεδίο κερδοφορίας, συνδεδεμένο με τον Τουρισμό και άλλους κλάδους της οικονομίας, αλλά και πεδίο παρέμβασης για την εξασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης και της υποταγής των εργαζομένων στην κυρίαρχη ιδεολογία και πολιτική. Το αστικό κράτος παρεμβαίνει πολύπλευρα, με εκσυγχρονισμένο τρόπο και με σφοδρή ταχύτητα.

Οι κομματικές μας δυνάμεις στους καλλιτέχνες παρεμβαίνουμε στο κίνημα, παλεύοντας για εργασιακά δικαιώματα, Κοινωνική Ασφάλιση και κάλυψη των αναγκών των καλλιτεχνών, επιδιώκοντας τη διαμόρφωση της ταξικής συνείδησης του κλάδου. Κυρίως, όμως, ο Πολιτισμός είναι πεδίο ιδεολογικής και πολιτικής σύγκρουσης με το καπιταλιστικό σύστημα. Η δημιουργία καλλιτεχνικού έργου στρατευμένου στην υπόθεση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού είναι όπλο στη σύγκρουση με το σύστημα, μπορεί να παίξει ρόλο στη διαμόρφωση της συνείδησης του λαού.

Στόχος είναι οι καλλιτέχνες να πάρουμε θέση αντεπίθεσης και με την καλλιτεχνική μας δημιουργία. Η σχέση μεταξύ κομματικής ζωής και δημιουργίας είναι δύσκολο έργο για κάθε κομμουνιστή καλλιτέχνη, αλλά και για το Κόμμα καθοδηγητικά. Η ανατροφοδότηση του ενός από το άλλο είναι κύριο συστατικό για την επιτυχία του «εγχειρήματος».

Η Τέχνη είναι μια μορφή κοινωνικής συνείδησης, μια ιδιαίτερη μορφή υποκειμενικής αντανάκλασης της πραγματικότητας στη συνείδηση του καλλιτέχνη και του ανθρώπου γενικότερα. Ο καλλιτέχνης μελετά, κατέχει και αξιοποιεί την επιστημονική γνώση που έχει συσσωρεύσει η ανθρωπότητα στον καιρό του μέχρι και τα τελευταία της επιτεύγματα και εργάζεται πάνω σε αυτή. Ο καλλιτέχνης - δημιουργός έχει τη δυνατότητα να απευθυνθεί με άλλους τρόπους στην κοινωνία για τα φαινόμενα, τις σχέσεις πραγμάτων, τις νομοτέλειες, την αντικειμενική πραγματικότητα, την κίνηση της ύλης, τον αγώνα για μεγάλα και μικρά πράγματα της καθημερινότητας και της ζωής.

Εχουμε παραδείγματα συντρόφων του παρελθόντος που μέσα από το έργο τους και τη στάση ζωής τους, σε όλες τις πλευρές της καθημερινής ζωής, των κοινωνικών σχέσεων, συμπλήρωσαν και πλαισίωσαν, όπως και συνεχίζουν να πλαισιώνουν, τους αγώνες του εργατικού κινήματος και όλης της κοινωνίας. Συνόδευσαν τους αγώνες, με την παρότρυνση και τη φαντασία να δούμε και να αγωνιστούμε για κάτι άλλο, μεγαλύτερο, δυνατότερο.

Πώς, λοιπόν, παίρνουν τη θέση τους οι σημερινοί κομμουνιστές καλλιτέχνες μέσα στην ταξική πάλη, που είναι η κινητήρια δύναμη της Ιστορίας; Ο επαναστάτης διεξάγει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, αντίθετο στον καπιταλιστικό. Ο επαναστάτης καλλιτέχνης χρησιμοποιεί και έναν διαφορετικό τρόπο καλλιτεχνικής δημιουργίας, αντίθετο στον καπιταλιστικό. Αυτό δεν σημαίνει έξω από τους σημερινούς υλικούς - κοινωνικούς όρους, ούτε δίχως τα μέσα που υπάρχουν στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο. Αυτό σημαίνει με ιδεολογική θωράκιση μαρξιστική, με διαλεκτική σκέψη πάνω στο περιεχόμενο και στη μορφή της δημιουργίας, με τεχνική αρτιότητα και γνώση των μέσων του, με πηγή και έμπνευση την επαναστατική στάση ζωής των κομμουνιστών. Σημαίνει με τρόπο ζωής που συνενώνεται με την κομματική ζωή και τον κάνει να προχωράει ως πρωτοπόρος αγωνιστής κόντρα στις συνθήκες που μας θέλουν όλους σκλάβους στα χέρια της καπιταλιστικής παραγωγής, της καπιταλιστικής ιδεολογίας, της καπιταλιστικής αισθητικής. Χρειάζεται συνεχής δουλειά, δεδομένου ότι η παρέμβαση του κεφαλαίου, η προπαγάνδα του αστικού κράτους και η κατασταλτική του πολιτική έχουν γίνει πιο σκληρές απέναντι στο κίνημα, στο Κόμμα και την καθημερινή ζωή. Η αντίσταση στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, άρα και στα κοινωνικά φαινόμενα που προκύπτουν από αυτόν, είναι να δυναμώνουμε τη μελέτη μας και τη δράση μας. Η μελέτη μας τροφοδοτεί τη δράση μας και η δράση μας τη μελέτη μας. Η ιδεολογικοπολιτική μας θωράκιση τροφοδοτεί τον αγώνα μας για την ανατροπή.

Ο καλλιτέχνης είναι μόνο λογικό να βάζει τον θεατή, ακροατή κ.λπ. να στέκεται απέναντι σε κάτι που τον αφορά. Σήμερα υπάρχει ένα εύρος πραγμάτων που μπορούν να απασχολήσουν το έργο του και να απευθυνθεί με αυτά στην κοινωνία. Είτε επειδή οι υλικοί όροι ζωής χειροτερεύουν και μεγαλώνει η ομοιομορφία του τρόπου ζωής του εργαζόμενου λαού, είτε επειδή συμβαίνουν ακραίες και έντονες αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο, υπερσυσσώρευση πλούτου, πολεμικά μέτωπα, Ουκρανία, Παλαιστίνη, στροφή στην πολεμική οικονομία, οικονομικές κρίσεις, ανεργία, απαξίωση και εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών...

Για τον επαναστάτη καλλιτέχνη είναι απαραίτητο να προχωρήσει σε πιο βαθιά μαρξιστική μελέτη της κοινωνικής πραγματικότητας, να αφομοιώσει την ουσία της, να τη μετατρέψει σε καλλιτεχνικό περιεχόμενο και να το συνενώσει με μια μορφή τέτοια που θα εμφανίζει τις κρυφές πλευρές της πραγματικότητας που κινούν την αλλαγή, που εμπνέουν τον αγώνα, την πάλη, την ανατροπή. Ετσι θα μπορεί καλύτερα να καθοδηγεί τη σκέψη, θα προκαλεί τη φαντασία, τα όνειρα, θα φωτογραφίζει τις ανάγκες, τους πόθους, θα αντηχεί στη συνείδηση της κοινωνίας.

Η δουλειά που έχουμε να κάνουμε λοιπόν σήμερα ως πρωτοπόροι - επαναστάτες καλλιτέχνες είναι να προσπαθήσουμε με μεγαλύτερο πείσμα να σταθούμε ψηλά στις απαιτήσεις του αγώνα και της πάλης της εργατικής τάξης για την κατάκτηση της εξουσίας. Να καθοδηγήσουμε την εργατική τάξη στην καθημερινή πάλη, στο ανέβασμα της ταξικής της συνείδησης, στην κατανόηση της νομοτέλειας του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, με πυγμή και θάρρος μέσα από την οργανωμένη μας ζωή και το καλλιτεχνικό μας έργο.