Γοργά, δημόσια αλλά και παρασκηνιακά φαίνεται ότι «τρέχουν» τα παζάρια για το Κυπριακό, καθώς οι όροι οριστικής διχοτόμησης του νησιού συνδέονται πιο ανοιχτά με κρίσιμα πεδία ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπως οι σχέσεις ΕΕ και ΗΠΑ με την Τουρκία, ο ρόλος της Ανατολικής Μεσογείου στην «ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία» και η τύχη του IMEC (India - Middle East Corridor) απέναντι στα σχέδια της Κίνας.

Στις αρχές της βδομάδας η Μαρία Ανχελα Ολγκίν Κουεγιάρ, προσωπική απεσταλμένη του γγ του ΟΗΕ για το Κυπριακό, σε συνέντευξή της έκανε λόγο ανοιχτά για «πρόοδο στην πολιτική ισότητα», μιλώντας για «επίτευγμα» που «δεν είναι μικρό» και προσθέτοντας ότι «οι πραγματικότητες στο νησί έχουν επίσης αλλάξει σημαντικά», υποστήριξε δε ότι «υπάρχει τώρα η ευκαιρία να προχωρήσουμε προς μια λύση στο μακροχρόνιο κυπριακό ζήτημα». Με φόντο τη διαπραγμάτευση μιας σειράς σχεδίων συνεργασίας των δύο πλευρών, μεταξύ άλλων και σε θέματα Ενέργειας, η απεσταλμένη είπε ότι «αρκετά μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης βρίσκονται επί του παρόντος στο τραπέζι και οι δύο πλευρές θα χρειαστούν ενθάρρυνση για να σημειώσουν πρόοδο», προσθέτοντας με νόημα πως «δεν υπάρχει περιθώριο εφησυχασμού. Ο κόσμος βρίσκεται σε οριακό σημείο, με γρήγορες και συχνά απρόβλεπτες αλλαγές (...) η Κύπρος και η περιοχή δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά να καταλήξει σε αποτυχία μία ακόμα διαδικασία διαπραγμάτευσης».

Διόλου τυχαία, στις «οικονομικές ευκαιρίες» από μια «λύση δύο κρατών» στάθηκε και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, ο οποίος μιλώντας στο δίκτυο TRT είπε ότι «αυτό που πρέπει επειγόντως να κάνουμε είναι να αδράξουμε αυτήν τη στιγμή και να αξιοποιήσουμε κάθε ιστορική ευκαιρία για να κάνουμε την Κύπρο παράδεισο» για τους επιχειρηματικούς ομίλους (και επίκεντρο των ανταγωνισμών τους). Παρατήρησε δε ότι «ενώ το πολιτικό ζήτημα έχει παγώσει, μπορούμε όλοι μαζί να επωφεληθούμε από την οικονομική ανάπτυξη, την περιφερειακή ανάπτυξη, τη χρήση ενεργειακών πόρων, τον τουρισμό, τη βιομηχανία και οτιδήποτε άλλο», και γι' αυτόν τον σκοπό «κάποιος πρέπει να σταθεί γενναίος και να πει την αλήθεια για την πραγματικότητα στο νησί, τις ευκαιρίες που όλοι χάσαμε και τους κινδύνους που έχουμε δημιουργήσει λόγω της τρέχουσας de facto κατάστασης (...) Δεν χρειάζεται να μείνουμε στην παλιά νοοτροπία (...) Μπορούμε να γίνουμε πιο δημιουργικοί, γιατί ο χρόνος περνάει και οι γενιές - οι μελλοντικές γενιές - περιμένουν από μας μια λύση».