Η «Εθνική Συσπείρωση» της Μαρίν Λεπέν ανακοίνωσε ότι έχει έτοιμη «μια πρώτη εκδοχή» νομοσχεδίου - που όμως «πρέπει να βελτιωθεί» - για την επαναλειτουργία των οίκων ανοχής, που είχαν απαγορευτεί στη Γαλλία από το 1946. Οπως διευκρίνισε μάλιστα βουλευτής του ακροδεξιού κόμματος, στόχος είναι αυτοί να «διευθύνονται από τις ίδιες (τις ιερόδουλες), σε συνεργατικό τρόπο», ως ένα είδος συνεταιρισμών, που θα αποκτήσουν και διαφορετικό όνομα, αφού «το "οίκος ανοχής" δεν άφησε μόνο καλές αναμνήσεις». Επιχειρηματολογώντας, μετέφερε την εμπειρία του από επαγγελματική συνεργασία που είχε με ένα «σωματείο στήριξης εκδιδόμενων ατόμων»: «Είδα την επισφάλεια, τον πόνο, την καθημερινή φρίκη που βίωναν αυτές οι γυναίκες (...) ξυλοκοπούνται, μερικές φορές κόβουν τον λαιμό τους...», χωρίς - όπως πρόσθεσε - «κανείς να μιλάει γι' αυτό!». Η Γαλλία πάντως δεν διεκδικεί κάποια αποκλειστικότητα. Η Γερμανία, για παράδειγμα, έχει χαρακτηριστεί εδώ και χρόνια ως ο «μεγαλύτερος οίκος ανοχής της Ευρώπης». Νομιμοποιώντας την πορνεία από το 2002, η «βιομηχανία» αυτή αποδίδει έσοδα πολλών δισ. ευρώ. Δύσκολα ξεχνιέται άλλωστε η περίπτωση της 19χρονης άνεργης απόφοιτης Πληροφορικής, που έχασε το επίδομα ανεργίας όταν απέρριψε πρόταση εργασίας σε οίκο ανοχής! Η σαπίλα του συστήματος σε όλο της το μεγαλείο, εκεί που με τον πιο επίσημο τρόπο πάνε να κρύψουν πίσω από αντιδραστικές θεωρίες περί «αυτοδιάθεσης του σώματος» και «σεξεργασίας» (και μάλιστα ...συνεταιριστικής!) την πιο κτηνώδη εκμετάλλευση, που αποδίδει τεράστια κέρδη, με χορηγό το κράτος.