Η παρουσίαση, στην οποία παρευρέθηκε πλήθος πολιτικών στελεχών που πλάι στον πρώην πρωθυπουργό υπηρέτησαν από κυβερνητικές θέσεις τα συμφέροντα της εγχώριας αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών των ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ξεκίνησε με πάνελ τοποθετήσεων που επιχείρησαν να ξεπλύνουν τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δικαιολογώντας και παρουσιάζοντας τα μνημόνια ως μονόδρομο. Επιχείρησαν δε να ξεπλύνουν τη σοσιαλδημοκρατία ως «αντίβαρο» στη «δεξιά» και στον φασισμό, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, αφού «το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο» του σάπιου καπιταλισμού.

Ανεβαίνοντας στο βήμα για να μιλήσει για το πολιτικό του «Αρλεκιν», ο πρώην πρωθυπουργός δήλωσε ανερυθρίαστα «όχι απλά αμετανόητος αλλά υπερήφανος» για τα δεινά που φόρτωσε στις πλάτες του λαού ο ΣΥΡΙΖΑ επί διακυβέρνησής του, έκλεισε το μάτι στο κεφάλαιο για το γεγονός ότι η κυβέρνησή του «τελικά πετύχαμε εκεί όπου αυτοί (σ.σ. οι προκάτοχοι τους) αποτύχανε, και μάλιστα δις», φορτώνοντας στον λαό τρίτο μνημόνιο αλλά με ...εντιμότητα, και ζήτησε εκ νέου το χρίσμα για να εφαρμόσει «ένα ολιστικό Εθνικό Σχέδιο Αναγέννησης» των κερδών του κεφαλαίου με «τέσσερις πυλώνες: Την Ανάπτυξη, την Αναδιανομή, την Ασφάλεια και την Ανθεκτικότητα». Συνθήματα πίσω από τα οποία κρύβονται νέα μεγάλα «πακέτα» στο κεφάλαιο, με έμφαση κατά τον Τσίπρα «στην ανασυγκρότηση της ελληνικής βιομηχανίας» αλλά και στις πολεμικές βιομηχανίες, και με διαβεβαιώσεις για ένα καπιταλιστικό «κράτος δίκαιο και ισχυρό» στην υπηρεσία του κεφαλαίου (βασικά να μπορεί να ενσωματώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, αλλά και να την καταστέλλει). Επίσης η προσπάθεια να στρατεύσει τον λαό στους στόχους του κεφαλαίου, με ρητορική που μιλά περί «κλεπτοκρατίας» και «απολυταρχίας της ολιγαρχίας» αλλά δεν βγάζει άχνα για τα κέρδη του κεφαλαίου, για τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ΝΑΤΟ και ΕΕ που υπηρετεί, μιλώντας μάλιστα και περί «ισχυρής Ελλάδας» που «θα διεκδικεί τον ρόλο που της αναλογεί στην Ευρώπη και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο» μέσα από τη συμμετοχή της στα βρώμικα σχέδια.

Αντίθετα, μίλησε για «ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις» στο έδαφος του καπιταλισμού, εκεί όπου καμία λαϊκή ανάγκη και ευημερία δεν μπορεί να διασφαλιστεί, «ριζοσπαστισμός» που κατέληξε δυο γραμμές παρακάτω στα καλέσματα για «νέο πατριωτισμό» με «πατριωτική εισφορά για τα πολύ υψηλά εισοδήματα» (κάτι σαν την «εθελοντική προσφορά» των εφοπλιστών επί θητείας του), που θα λειτουργεί ως «φερετζές» της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου.

Ακόμη, με εμφανή την αγωνία για τις δυσκολίες στο να ξαναστήσουν το «έργο» της κυβερνητικής εναλλαγής αλλά και τις «ρωγμές» στους αστικούς θεσμούς, στην ομιλία του έκανε λόγο για την «ανάγκη» μιας «νέας μεταπολίτευσης», με την «έννοια ενός μεγάλου πολιτικού Big Bang», «με την έννοια της αποκατάστασης της αξιοπιστίας των θεσμών», για την υποταγή στη δικτατορία του κεφαλαίου, αλλά και «την αποκατάσταση της ισορροπίας του πολιτικού συστήματος».

Γι' αυτό εξάλλου απαξίωσε πλήρως τους αγώνες αγροτών, εργαζομένων, λαϊκών στρωμάτων, παρουσιάζοντας ξανά τον μύθο ότι η κυβέρνηση δήθεν «δεν έχει αντίπαλο», και κάλεσε τον λαό να ακουμπήσει τις ελπίδες του στο παιχνίδι της εναλλαγής κυβερνήσεων που θα τον τσακίζουν.

Σε αυτό το πλαίσιο, κλείνοντας το μάτι σε μια ενδεχόμενη επόμενη κίνηση, επεσήμανε πως «αυτό που απαιτείται σήμερα για τη δημοκρατική παράταξη είναι να προχωρήσει σε διεργασίες επανίδρυσης της πολιτικής και οργανωτικής της υπόστασης», με στόχο «να γίνει ξανά πρωταγωνιστική δύναμη» και «να διεκδικήσει με αξιώσεις» το χρίσμα του κεφαλαίου στις επόμενες εκλογές.