Από τα ρούχα τους βγήκαν γνωστά λαγωνικά της δημοσιογραφίας, επειδή χθες οι εργαζόμενοι στη ΣΤΑΣΥ προχώρησαν σε στάση εργασίας μετά το εργοδοτικό έγκλημα στο αμαξοστάσιο του ΗΣΑΠ, όπου σκοτώθηκε ένας συνάδελφός τους. Με κροκοδείλια δάκρυα για τον νεκρό και για την ...ταλαιπωρία του κόσμου, κουνάνε το δάχτυλο στους απεργούς για «κοινωνική αναλγησία», επειδή σταμάτησαν σχεδόν αμέσως τη δουλειά για να τιμήσουν τον νεκρό συνάδελφο και να διαμαρτυρηθούν για το έγκλημα. Επειδή τράβηξαν χειρόφρενο για να κάνουν γνωστό σε όλους το νέο εργοδοτικό φονικό και πρόβαλαν τις διεκδικήσεις τους για σύγχρονες, ασφαλείς και φτηνές αστικές συγκοινωνίες, που αφορούν πρώτα απ' όλα τους εκατομμύρια επιβάτες που καθημερινά ταλαιπωρούνται ανελέητα από τις καθυστερήσεις, το στρίμωγμα, το ασυντήρητο δίκτυο. Είναι τα ίδια παπαγαλάκια που έχουν αλλεργία σε συνθήματα όπως «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Που αποδίδουν την τραγική κατάσταση στα ΜΜΜ όχι στην εγκληματική πολιτική, αλλά σε κάποιον δύσμοιρο που δεν πληρώνει εισιτήριο. Υποδεικνύουν μάλιστα στους εργαζόμενους, αντί για απεργία να στείλουν ...διαβήματα, για να μην τους έχει μέσα στα πόδια του το κράτος και να παίζει χαρτοπόλεμο μαζί τους. «Διάβημα» πάντως είχαν κάνει οι εργαζόμενοι, προειδοποιώντας με έκθεσή τους ότι οι συνθήκες ασφάλειας στο αμαξοστάσιο είναι τραγικές, αλλά δεν τους άκουσε κανείς. Και αντί τα πυρά να πάνε στους πραγματικούς ενόχους του στυγερού εγκλήματος, στρέφονται ενάντια στα θύματα της πολιτικής του κέρδους. Η ενσωματωμένη (και ξετσίπωτη) «δημοσιογραφία» στα καλύτερά της!