Οπως σημειώνεται στις Θέσεις, υπάρχει ακόμα απόσταση να διανύσουμε στην αντιστοίχιση της λειτουργίας, των όρων οικοδόμησης, της παρέμβασής μας με το επαναστατικό Πρόγραμμα και Καταστατικό μας, που όμως η προσυνεδριακή διαδικασία που ξεδιπλώνεται τώρα θα απελευθερώσει μεγάλη δυνατότητα σε αυτήν την κατεύθυνση. Στο κείμενο υπογραμμίζονται ορισμένα ζητήματα αναφορικά με την καθοδηγητική σχέση Κόμματος - ΚΝΕ και σε αυτά θα σταθώ.

Στην ΚΝΕ ακόμα περισσότερο, λόγω της μεγάλης ανανέωσης των δυνάμεών μας σε συνδυασμό με τη μικρή κοινωνική και πολιτική πείρα που αυτές έχουν, εντοπίζονται πιο έντονα κατά τη γνώμη μου οι αδυναμίες που σημειώνονται στις Θέσεις. Αναμφίβολα, τα τελευταία χρόνια έχει μεγαλώσει η επιρροή της ΚΝΕ στη νεολαία, όμως την ίδια στιγμή έχουν πολλαπλασιαστεί οι απαιτήσεις στην ιδεολογική - πολιτική διαπάλη για τον απεγκλωβισμό των συνειδήσεων της νεολαίας από τα όρια του συστήματος, και αυτό αποτυπώνεται στο πόσους συσπειρώνουμε, αν καταφέρνουμε να τους κρατάμε στον κύκλο επιρροής μας και να μετράμε βήματα στο βάθεμα της πολιτικής συμφωνίας, πόσους στρατολογούμε, όλα σε σύγκριση με τις δυνατότητες που απορρέουν από τις ίδιες τις εξελίξεις και τη δυναμική τους.

Η γοργότητα που υπάρχει στη ζωή της ΚΝΕ πολλές φορές αντί να δρα πολλαπλασιαστικά ως προς το τι καρπωνόμαστε από την παρέμβασή μας αντιμετωπίζεται ως ένα ατέρμονο «τρέξιμο» μεταξύ ασύνδετων καθηκόντων, που εμποδίζει πρώτα και κύρια τα ίδια τα στελέχη της ΚΝΕ να σκεφτούν τι κάνουμε, πώς, γιατί και αντίστοιχα σε μια πορεία να εκτιμάμε τι αποτύπωμα έχει αφήσει κάθε τι που κάνουμε, αν διαμορφώνει υποδομή που θα βασιστούμε μακροπρόθεσμα για να οικοδομήσουμε.

Για παράδειγμα, η καθοδήγηση μιας μαθητικής ΟΒ είναι μια πολύ απαιτητική δουλειά, το στέλεχος πρέπει συνεχώς να βρίσκει τρόπους να κρατήσει το ενδιαφέρον των μαθητών ζωντανό, να καθοδηγεί πολύμορφα, να συμβάλλει στην αφομοίωση του επαναστατικού Προγράμματος και Καταστατικού μας. Από χρονιά σε χρονιά οι μαθητές αλλάζουν, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά τους ακόμα είναι εύπλαστα, το τι τους ενδιαφέρει, με τι έχουν διάθεση να ασχοληθούν, από τι επηρεάζονται. Η οικογένεια και το σχολείο επιδρούν σημαντικά, το ίδιο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι παρέες, είναι μια μάχη καθημερινά να τους κερδίζουμε εμείς ενάντια στο σύστημα. Η προσπάθεια λοιπόν να καθοδηγηθεί ένα μέλος της ΚΝΕ υπό αυτές τις συνθήκες και η στρατολογία πολλές φορές αντιμετωπίζονται από τα στελέχη της ΚΝΕ σαν δύο ξεχωριστά πράγματα που πρέπει κατά τα άλλα να γίνονται ταυτόχρονα. Επικρατεί μια σύγχυση, που πιστεύω πρέπει να μας απασχολήσει στο πνεύμα των Θέσεων πώς θα αντιμετωπιστεί, με τον καλύτερο συντονισμό Κομματικών και ΚΝίτικων οργάνων, την ουσιαστική καθοδηγητική στήριξη στην ΚΝΕ.

Για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά τους μαθητές, στον βαθμό που μας απασχολεί σταθερά το πώς πετυχαίνουμε οι δυνάμεις μας να καταξιώνονται στα σχολεία, να αναγνωρίζονται μέσα από την πρωτοπόρα παρέμβαση στους συμμαθητές τους, να μεγαλώνει η ικανότητα των μελών της ΚΝΕ να αναδεικνύουν τα αδιέξοδα του συστήματος αλλά κυρίως τη διέξοδο, δηλαδή το πώς καθοδηγούνται για να παρέμβουν, θα διαμορφώνονται οι όροι για μαζική στρατολογία στα σχολεία. Το να αντιστραφεί μια τέτοια κατάσταση είναι ζήτημα καθοδηγητικής στήριξης, διαμόρφωσης κοινού σχεδίου ΚΟΒ - ΟΒ και απαιτεί να συναντιέται το τρίπτυχο γονείς - εκπαιδευτικοί - μαθητές ακόμα περισσότερο, όμως να απασχολεί την ίδια την ΚΟΒ το πώς η δουλειά αυτή θα είναι ενιαία και θα ανοίγει δρόμους αμφότερα.

Αντίστοιχα για τις Εδαφικές ΟΒ, πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο η στήριξη των νέων εργαζομένων. Το πώς αυτά τα μέλη της ΚΝΕ με περιορισμένη πολιτική πείρα, πόσο μάλλον συνδικαλιστική, θα καταφέρουν να αναδειχθούν σε ηγέτες στον χώρο όπου εργάζονται, θα συσπειρώνουν γύρω τους συναδέλφους, θα αναδεικνύουν και θα διαμορφώνουν όρους για διεκδίκηση, θα απεγκλωβίζουν συνειδήσεις, είναι μια πλευρά. Το πώς μέσα από τη μελέτη του «Ριζοσπάστη», το δυνάμωμα του ιδεολογικού - πολιτικού κριτηρίου τους, τη βελτίωση της ικανότητας να προβάλλουν το Πρόγραμμα του Κόμματος, διαμορφώνουν τη στάση και το επίπεδο ωριμότητας για να γίνονται μέλη του Κόμματος και να εξασφαλίζεται η συνέχεια των Εδαφικών ΚΟ, είναι άλλη μια. Αυτά όμως δεν μπορούν να κατακτηθούν στο βαθμό που οι ΚΟΒ δεν αλληλοδιαπλέκονται με τις ΟΒ, αν ο σχεδιασμός της ΚΝΕ δεν εντάσσεται στον κομματικό σχεδιασμό ώστε να εμπλουτίζεται, να ελέγχεται, να στηρίζεται ουσιαστικά.

Τέλος, μπαίνει και από τις Θέσεις ότι κριτήριο επιτυχίας της καθοδηγητικής βοήθειας προς την ΚΝΕ που πρέπει να ενισχυθεί είναι η άνοδος της στρατολογίας ΚΝιτών στο Κόμμα. Σε αυτήν την κατεύθυνση πιστεύω πως πρέπει να διορθώσουμε δύο πλευρές. Πρώτον, να μη θεωρούμε πως η δόκιμη περίοδός τους στην ΚΝΕ από μόνη της αυτόματα σημαίνει πλήρη αφομοίωση του Προγράμματος του Κόμματος, και δεύτερον, με την οργάνωσή τους στο Κόμμα να μη σταματάμε να δουλεύουμε μαζί τους, θεωρώντας πως επειδή είναι χρεωμένοι στην ΚΝΕ το βάρος της καθοδήγησής τους πέφτει εκεί.

Και τα δύο στο ίδιο ζήτημα επαφίενται, που αφορά το πώς ένα μέλος της ΚΝΕ από τη στιγμή που οργανώνεται θα πρέπει να έχουμε στον προσανατολισμό μας να δουλεύεται ώστε να ωριμάσει για να οργανωθεί και στο Κόμμα, με την εμπλοκή στελεχών του Κόμματος αυτοτελώς και χρεωμένων στην ΚΝΕ μαζί σε αυτήν την προσπάθεια. Αν ένα μέλος της ΚΝΕ δεν στηριχθεί κατάλληλα καθοδηγητικά, δεν αναλάβει καθήκοντα, δεν έχει τη δική του ξεχωριστή αποστολή στο πλαίσιο της ΟΒ του, δεν μπορεί να θεωρηθεί πως έχει περάσει δόκιμη περίοδο, όσα χρόνια κι αν είναι μέλος της ΚΝΕ. Στον βαθμό λοιπόν που οι ΚΟΒ εμπλέκονται ουσιαστικά με την ΚΝΕ σε κάθε δήμο, θα πετυχαίνουμε περισσότεροι ΚΝίτες και σε μικρότερο χρονικό διάστημα να αποκτούν τα επιθυμητά χαρακτηριστικά για να προχωρήσει η ένταξή τους στο Κόμμα, ακριβώς γιατί αυτό θα προκύπτει φυσιολογικά, σαν ώριμη ανάγκη μέσα από την πορεία αφομοίωσής τους στην ίδια την ΚΝΕ.

Ολα τα μέλη της ΚΝΕ πρέπει να ανανεώνουν καθημερινά τη συμφωνία τους με το Πρόγραμμα του Κόμματος, στη θεωρία και την πράξη, να καταλήγουν στο Κόμμα ως το φυσιολογικό επόμενο βήμα στην οργανωμένη ζωή τους. Και τα κομματικά μέλη που είναι χρεωμένα στην ΚΝΕ να επιτελούν τον καθοδηγητικό τους ρόλο προς τα μέλη των ΟΒ, με αίσθημα ευθύνης, καλλιεργώντας στοιχεία έμπνευσης, αντοχής, επαναστατικής αισιοδοξίας, συνειδητής πειθαρχίας και στράτευσης. Ολα αυτά, που δεν είναι μονόπρακτο έργο, κρίνονται στην καθημερινή καθοδηγητική δουλειά και στενή συνεργασία των στελεχών Κόμματος - ΚΝΕ και νομίζω εκεί πρέπει να πονέσουμε παραπάνω το επόμενο διάστημα.