Από την πρόσφατη συνάντηση Γεραπετρίτη - Φιντάν

Σχεδιασμοί που έχουν ως «ένα το κρατούμενο» τη διευθέτηση των διαφόρων «εκρεμμοτήτων», την «κοπτοραπτική» δηλαδή για τον καθορισμό ΑΟΖ και θαλάσσιων ζωνών, ως προϋπόθεση προκειμένου να «τρέξουν» όλες οι επιμέρους πλευρές του: Από τις έρευνες και την εξόρυξη υδρογονανθράκων μέχρι τις υποδομές για την εξαγωγή τους, και από τη χάραξη των ενεργειακών διαδρομών που θα διασχίζουν την περιοχή μέχρι τη μοιρασιά ανάμεσα στα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου που «έχουν λαμβάνειν». Πρόκειται για ιμπεριαλιστικό παζάρι εφ' όλης της ύλης - «παιχνίδι με τη φωτιά», που ανεξάρτητα από το πώς θα αποκρυσταλλωθεί σε αυτήν τη φάση, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα προσθέσει κι άλλη καύσιμη ύλη στους ανταγωνισμούς που ήδη «καίνε» τους λαούς της περιοχής, όπως δείχνουν η γενοκτονία στη Γάζα, οι επεμβάσεις σε Λίβανο, Συρία και Λιβύη από τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς, το Ισραήλ και τους συμμάχους τους, η συνεχιζόμενη κατοχή στην Κύπρο.

Καθόλου τυχαία, στον απόηχο της πρότασης για σύγκληση 5μερούς Συνόδου στην Ανατολική Μεσόγειο για τον καθορισμό ΑΟΖ, ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης, πριν τη συνάντηση με τον Τούρκο ομόλογό του την περασμένη βδομάδα στο Λουξεμβούργο έστειλε μήνυμα προς την Αγκυρα ότι «είναι η εποχή των συνδέσεων, είναι η εποχή της συνδεσιμότητας, είναι η εποχή να κοιτάξουμε μεγαλύτερες περιφερειακές συνεργασίες (...) Είναι η εποχή να δούμε το μέλλον με όραμα. Οι διχόνοιες μόνο καταστροφικά αποτελέσματα μπορούν να έχουν».

Φυσικά, το «μεγάλο όραμα» στο οποίο κάλεσε ο Γεραπετρίτης το περιέγραφε προ ημερών ο Αμερικανός υπουργός Εσωτερικών Νταγκ Μπέργκαμ, λέγοντας ότι «η ιδέα του άξονα Βορρά - Νότου, που ξεκινά και από την Ελλάδα, σε συνδυασμό με τη συμμετοχή της στο σχήμα "3+1", δημιουργεί τεράστιες ευκαιρίες για να σπάσει η ενεργειακή εξάρτηση της Ανατολικής Ευρώπης από τη Ρωσία. Αυτό, ακόμα περισσότερο και από το ΝΑΤΟ, θα σταματήσει την απειλή συγκρούσεων στα σύνορα εκείνα, οι οποίες διαρκούν πάνω από έναν αιώνα». Οσο για το πώς εννοούν οι ιμπεριαλιστές αυτό το τελευταίο και τα περί «ασφάλειας» και «σταθερότητας», τα εξήγησε σε άλλη συνέντευξή του (βλ. σχετικό θέμα) όπου περιέγραφε το πώς η ενεργειακή αυτάρκεια των ΗΠΑ αποτελεί προϋπόθεση για να καταφέρνουν πολεμικά πλήγματα στους ανταγωνιστές τους...

Πιο αναλυτικός, ο Αμερικανός πρώην πρέσβης στην Αθήνα και υφυπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ, Πάιατ, περιγράφοντας τα βήματα που έχουν κάνει Ελλάδα και Τουρκία σε υποδομές οι οποίες υπηρετούν τα αμερικανικά προτάγματα, είπε ότι οι εκκολαπτόμενες «διευθετήσεις» στην Ανατολική Μεσόγειο και το ελληνοτουρκικό «παζάρι» είναι «από τα πράγματα που συμβάλλουν στα συμφέροντα μιας εταιρείας όπως η "Chevron"», για να προσθέσει πως «ο άμεσος θετικός διάλογος μεταξύ των δύο πρωτευουσών, Αγκυρας και Αθήνας, είναι μεγαλύτερο μήνυμα εμπιστοσύνης. Κοιτάζοντας το μέλλον, πιστεύω ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες δυνατότητες για ευρύτερη περιφερειακή συνεργασία, όπως έχουμε συζητήσει στο παρελθόν. Είτε πρόκειται για τον κάθετο διάδρομο, για τη μεταφορά καθαρής ηλεκτρικής ενέργειας από την Αίγυπτο στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας, είτε για πολλά άλλα έργα, όπως ο Νότιος Διάδρομος Φυσικού Αερίου, που βασίζεται εξολοκλήρου στη συνεργασία της BOTAS στην Τουρκία και του αγωγού TAP που μεταφέρει φυσικό αέριο στην Ιταλία. Το γεωπολιτικό κέντρο βάρους της Ευρώπης μετατοπίζεται νότια και ανατολικά, και η Ελλάδα και η Τουρκία βρίσκονται ακριβώς στη μέση αυτού του σεναρίου».

Αποτύπωσε δηλαδή το πώς προϋπόθεση για να προχωρήσει το αμερικανικό «σενάριο» στην Ενέργεια είναι να τρέξουν οι επικίνδυνες «διευθετήσεις» στα Ελληνοτουρκικά, συνολικά στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ακολούθησε μια επικίνδυνη αλυσίδα εξελίξεων που αποτυπώνει το ιμπεριαλιστικό παζάρι στο παρασκήνιο, διάφορα επεισόδια του οποίου αποκαλύπτονται ξανά τις μέρες αυτές.

Καταγράφουμε ενδεικτικά ορισμένους από τους κρίκους αυτούς που επιβεβαιώνουν το πώς κάθε βήμα στον ευρωατλαντικό ενεργειακό σχεδιασμό προσθέτει και ένα πετραδάκι αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων, πηγαίνοντας χέρι - χέρι με την επιχείρηση επικίνδυνων «διευθετήσεων» που απειλούν τους λαούς:

• Η δημοσίευση των χαρτών για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό (ΘΧΣ) από την ελληνική κυβέρνηση (σχεδιασμός άμεσα συνδεδεμένος με την υλοποίηση των ενεργειακών και άλλων επιχειρηματικών σχεδιασμών), με τις θαλάσσιες ζώνες που διεκδικεί, και οι αντίστοιχοι χάρτες από την Αγκυρα, με την κυβέρνηση να διαρρέει τότε πως «είναι σοβαρή εξέλιξη το γεγονός ότι και οι δύο χώρες έχουν καταθέσει τις θέσεις τους για τα Απώτατα Δυνητικά Ορια» και πως «έχουμε δεδομένα, κάτι που δεν είχαμε πριν (...) πιο εμπεριστατωμένα αν καταλήξουμε να πάμε στη Χάγη».
• Η απόφαση για «αναβάθμιση» του East Med Gas Forum (Φόρουμ για το φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο με έδρα το Κάιρο, ο «πρώτος διακυβερνητικός ενεργειακός οργανισμός της περιοχής», που διαμορφώθηκε το 2019 με «χορηγίες» των ΗΠΑ), στο πλαίσιο του 1ου Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Αιγύπτου, τον περασμένο Μάη. Ακολούθησε, μια βδομάδα μετά, μνημόνιο διμερούς συνεργασίας Τουρκίας - Αιγύπτου στους τομείς των υδρογονανθράκων και της εξόρυξης «σε τομείς όπως το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, η γεωθερμία, το υδρογόνο αλλά και κρίσιμα ορυκτά», όπως και η συμφωνία της κρατικής ενεργειακής τουρκικής BOTAS και της αιγυπτιακής EGAS για τη λειτουργία (για πρώτη φορά στο εξωτερικό) Πλωτής Μονάδας Αποθήκευσης και Αεριοποίησης Φυσικού Αερίου (FRSU) της BOTAS στην Αίγυπτο.
• Η συμμετοχή της «Chevron» στους διαγωνισμούς για έρευνες στα θαλάσσια «οικόπεδα» νότια της Κρήτης, όπως και η επανεκκίνηση των διαγωνισμών για τα αντίστοιχα «οικόπεδα» της Λιβύης, η οποία σύμφωνα με τον Τύπο έγινε κατόπιν παρότρυνσης της «Chevron», αφού αυτά «γειτνιάζουν με τις δύο νέες παραχωρήσεις της Κρήτης, κάτι που για τις πετρελαϊκές μεταφράζεται σε οικονομίες κλίμακας όσον αφορά τις δαπάνες για έρευνες, αφού στην ουσία αποτελούν μια ενιαία περιοχή». Κινήσεις που συνοδεύτηκαν από τη ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ τον περασμένο Ιούνη από τη «διεθνώς αναγνωρισμένη» κυβέρνηση στη Λιβύη, η οποία κατηγορεί την Ελλάδα για παραβίαση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, με «μπούσουλα» το απαράδεκτο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Η ελληνική κυβέρνηση μάλιστα όχι απλά επιστράτευσε τον επικίνδυνο εφησυχασμό, αλλά πλάσαρε και την εντελώς επικίνδυνη «θεωρία» ότι ...η αγορά κρίνει ποια είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα!
• Το «πάγωμα» του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, που αποτέλεσε επί της ουσίας έμμεση αναγνώριση των αξιώσεων της τουρκικής αστικής τάξης στην περιοχή και έχει οδηγήσει στην ένταση του παζαριού, με την εμπλοκή και της ΕΕ, η οποία αντιμετωπίζει την Τουρκία ως «στρατηγικό εταίρο» στην περιοχή.
• Η συνάντηση Ερντογάν - Τραμπ τον Σεπτέμβρη, όπου αποτυπώθηκε ο αναβαθμισμένος ρόλος της Τουρκίας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή, και στο περιθώριο της οποίας υπογράφηκαν συμφωνίες δισεκατομμυρίων στην Ενέργεια, όπως η 20ετής συμφωνία προμήθειας αμερικανικού LNG στην τουρκική BOTAS και το «Μνημόνιο Στρατηγικής Συνεργασίας στον Τομέα της Πολιτικής Πυρηνικής Ενέργειας», χόντρυνε το παζάρι (και οι αμερικανικές πιέσεις) για την «ενεργειακή απεξάρτηση» της Τουρκίας από τη Ρωσία, με αντάλλαγμα αναβαθμισμένες θέσεις στην περιοχή και εξοπλισμούς.
• Η πρόσφατη συμφωνία οριοθέτησης Κύπρου - Συρίας, ενώ την ίδια ώρα ξεπαγώνουν τα διχοτομικά σχέδια για το νησί, με επίκεντρο και την «ισότιμη» πρόσβαση των Κατεχόμενων στον ενεργειακό πλούτο του νησιού, και ενώ τα σχέδια ΝΑΤΟποίησης του νησιού «τρέχουν» με πολύ γρήγορους ρυθμούς.

Κορυφή αυτού του επικίνδυνου «παγόβουνου» είναι και οι κινήσεις για τη σύγκληση της «πολυμερούς» Διάσκεψης για τη Μεσόγειο, με βασικό στόχο των καθορισμό ΑΟΖ προκειμένου να «τρέξουν» τα ευρωατλαντικά σχέδια. Αλλη μια επικίνδυνη «ψηφίδα» στο μωσαϊκό της εμπλοκής, που χρειάζεται να σημάνει «συναγερμό» για το εργατικό - λαϊκό κίνημα.