«Για 300 ημέρες, με συνόδευε η Anya - η φωτογραφική μου μηχανή και καλύτερη παρέα μου - που ήξερε πώς να αποτυπώνει, πώς να τραβήξει τις φωτογραφίες που ήθελα. Τριακόσιες μέρες εγώ και τα αδέρφια μου πεθαίνουμε σε αυτή τη σφαγή... Για τριακόσιες μέρες, βλέπουμε μόνο τα κόκκινα και μαύρα χρώματα, μυρίζουμε το άρωμα του θανάτου, τρώμε αψιθιά και δεν αγγίζουμε τίποτα παρά μόνο πτώματα... Τίποτα δεν μπορεί να με κάνει να σταματήσω. Βγαίνω στον δρόμο κάθε μέρα, χωρίς προορισμό. Θέλω ο κόσμος να βλέπει αυτό που βλέπω εγώ. Αποτυπώνω όσα εξιστορούν αυτή την περίοδο της ζωής μου. Αποτυπώνω αυτή την ιστορία για την οποία μπορεί να ακούσουν τα παιδιά μου, και ίσως όχι... Αν πεθάνω, θέλω έναν δυνατό...

1219 λέξεις, σελ.: 27

ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟ Μέσα από το αυτοβιογραφικό κείμενο «Στην υπηρεσία των κομμουνιστικών ιδεών» («Σοβιέτσκαγια Κουλτούρα», αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη», Κυριακή 19 Δεκέμβρη 1982), στο οποίο ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς κοιτάζεται στον καθρέφτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, έχουμε μία εκτενή αναφορά στην «Εβδομη Συμφωνία», την επονομαζόμενη του Λένινγκραντ. Να υπενθυμίσουμε ότι το γράφει για να τιμήσει τα εξήντα χρόνια από την ίδρυση της ΕΣΣΔ, με την προσέγγιση ενός δημιουργού - σπλάχνου της Επανάστασης. «Με πόνο και περηφάνια κοίταζα την αγαπημένη πόλη μου» «Ο πόλεμος», θυμάται, μετά από σχεδόν άσβηστα τριάντα χρόνια, στη μνήμη του, «ήρθε στο αγαπητό μου Λένινγκραντ με αεροπορικούς βομβαρδισμούς...

917 λέξεις, στήλη: ΔΑΧΤΥΛΙΚΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ - ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ, σελ.: 28

« Η αλήθεια δεν είναι ποτέ επαναστατική, όταν γίνεται αποδεκτή χωρίς πόνο», έγραφε κάποτε ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι. 50 χρόνια μετά την άγρια δολοφονία του, η φράση αυτή μοιάζει να αιωρείται πάνω από μια Ευρώπη που ξαναβυθίζεται στην υποκρισία, στη φτώχεια και την απανθρωπιά. Yπήρξε μια από τις πιο ανυπότακτες και ριζοσπαστικές μορφές της ευρωπαϊκής διανόησης του 20ού αιώνα. Ποιητής, σκηνοθέτης, δάσκαλος, μυθιστοριογράφος, γλωσσολόγος, κριτικός, αρθρογράφος, πολιτικός στοχαστής, δοκιμιογράφος, λαογράφος, ασυμβίβαστος κομμουνιστής, μάρτυρας της ίδιας του της εποχής. Ο Παζολίνι, ο μεγάλος αιρετικός, ήταν ένας άνθρωπος που τόλμησε να κοιτάξει τη ζωή - και τον εαυτό του - χωρίς να φοβηθεί την...

1626 λέξεις, σελ.: 29

Είναι ένας βιβλικός τόπος, με μια φυσιογνωμία επιβλητική, γεμάτη θεϊκούς μύθους, παλιούς θρύλους, φυσικές ομορφιές και ανοιχτόκαρδους ανθρώπους. Σε χαιρετούν και σου προσφέρουν πάντα μια ανθοδέσμη....

817 λέξεις, σελ.: 30