Αλλωστε, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση «δεν ξέρει» για τις φασιστοομάδες διερευνά το γεγονός πώς μια μαθήτρια είχε το... ασυγχώρητο «θράσος» να παρελαύνει μπροστά στην υπουργό Παιδείας φορώντας στο μανίκι της το αυτοκόλλητο «καρπούζι» (σύμβολο της αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη). Ελέγχεται, δηλαδή, μια συμβολική δράση αλληλεγγύης μαθητών ενάντια σε μια γενοκτονία ως.... αντισημιτισμός (!), αλλά καμία «ευαισθησία» δεν υπάρχει για εκείνους που πραγματικά σπέρνουν το φασιστικό και ρατσιστικό τους δηλητήριο. Η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη ενοχλεί. Ο Μεταξάς, πάλι, όχι!

Οσο για τους «δημοκράτες του καπιταλισμού» που αντιδρούν σε εκδηλώσεις φασιστικών ομάδων όπως η συγκεκριμένη, αφού πήραμε τα λόγια του ποιητή για τον τίτλο, ας κλείσουμε όπως ξεκινήσαμε με δικά του λόγια:

«Μια διακήρυξη ενάντια στον φασισμό δεν μπορεί να έχει ίχνος ειλικρίνειας, όταν μένουν ανέπαφες οι κοινωνικές καταστάσεις, που τον παράγουν σαν φυσική αναγκαιότητα. Οποιος δεν θέλει να εγκαταλείψει την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όχι μονάχα δεν θ' απαλλαγεί από τον φασισμό, αλλά θα τον χρειάζεται» (Μπ. Μπρεχτ).

ΥΓ.: Τα φασιστοειδή της ΕΟΝ παρέλασαν με τη στολή των «ιερολοχιτών». Είτε πρόκειται για ιστορική άγνοια - καθόλου απίθανο για τέτοιους - είτε αναφέρονται στο τάγμα «Ιερός Λόχος» που συγκροτήθηκε το 1942, για να προστατεύει τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού που είχε διαφύγει στη Μέση Ανατολή. Την ίδια ώρα, στην κατεχόμενη Ελλάδα ιδρύεται το ένοπλο σκέλος του ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, όπου με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές οργανώνεται η αντίσταση του λαού μέχρι και τη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη.

Το 1942, επίσης, εκτελούνται από τους ναζί κατακτητές, στη Θεσσαλονίκη, οι πρώτοι «Αναφιώτες», πρώην βουλευτές του ΚΚΕ, συνδικαλιστικά στελέχη, εργάτες, αγρότες, επιστήμονες, αρνούμενοι μάλιστα να δεχθούν χάρη αν υπέκυπταν να πολιτογραφηθούν Βούλγαροι. Οι συγκεκριμένοι αγωνιστές ήταν ήδη εξόριστοι, γιατί βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα τα προηγούμενα χρόνια από τη δικτατορία του... πατριώτη «Μεταξά».