«Θέλουμε την Ελλάδα σιωπηλή, ενωμένη και ευγνωμονούσα», είπε κάποιος βουλευτής της ΝΔ υπερασπιζόμενος την τροπολογία για τον Αγνωστο Στρατιώτη. Η κυβέρνηση κηρύσσει τη συναίνεση και την υποταγή του λαού, αλλά θα βρει τοίχο. Γιατί κανείς δεν μπορεί να μένει σιωπηλός μπροστά στη βαρβαρότητα που σκεπάζει κάθε πτυχή της ζωής του λαού, από την ακρίβεια που σαρώνει μέχρι τους κινδύνους από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή. Ο ένοχος για όλα αυτά έχει όνομα: Είναι η στρατηγική του κεφαλαίου, που την υπηρετούν η κυβέρνηση και όλα τα άλλα κόμματα. Το καθένα μάλιστα έχει τη δική του συμβολή στην ένταση της καταστολής σε βάρος του «εχθρού λαού». Ούτε μπορούν να είναι ενωμένοι οι εργαζόμενοι με τα αφεντικά, αυτοί που υφίστανται την εκμετάλλευση με αυτούς που την εντείνουν με 13ωρα και επέκταση της «ευελιξίας». Αυτοί που βγάζουν ένα σκασμό κέρδη από την πολεμική οικονομία με αυτούς που ετοιμάζονται να γίνουν κρέας για τα κανόνια της αστικής τάξης. Καμία ευγνωμοσύνη δεν μπορεί να δείχνει ο λαός σ' αυτούς που τον δυναστεύουν, στην αστική τάξη και τα κόμματά της, σε παλιούς και νέους σωτήρες, που λανσάρουν με νέο περιτύλιγμα την ίδια παλιά αντιλαϊκή πολιτική. Αυτό που προσπαθούν να κρύψουν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα είναι ότι υπάρχουν δύο Ελλάδες: Αυτή της εργατικής τάξης και των άλλων βιοπαλαιστών, που ματώνουν για να τα βγάλουν πέρα, και εκείνη των εφοπλιστών, των μεγαλοξενοδόχων και μεγαλοκατασκευαστών, των ομίλων της Ενέργειας κ.λπ. Της αστικής τάξης, δηλαδή, που παρασιτεί σε βάρος της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.