Ο Αλκης Αλκαίος είναι συνεχιστής όλων των μεγάλων του στίχου. Θα αναφερθώ στους Νίκο Γκάτσο, Μάνο Ελευθερίου κι άλλους πολλούς. Είχε μία δική του, αναγνωρίσιμη γραφή και μάλιστα θα έλεγα ότι ο Αλκαίος ακολουθούσε αυτό που είχε πει ο Νίκος Καββαδίας, «Λυπήσου αυτούς που δεν ονειρεύονται».

Ονειρεύτηκε ταξίδια, έρωτες και όσα δεν έζησε, τα έγραψε. Τα βιώματα καθορίζουν πάρα πολλά, όμως και η φαντασία, το ταλέντο, η λογοτεχνία... Είχε φοβερό ταλέντο στο να ανανεώνεται και κατόρθωνε να εκφράζει την αγωνία του καθένα μας. Εξέδωσε μόνο μία ποιητική συλλογή, το «Εμπάργκο». Επέμενε πολύ ο Θάνος ο Μικρούτσικος, ο οποίος ήτανε και ο εκδότης. Ο ίδιος έλεγε ότι αν θέλουν να δουν ποιος είμαι, ας ανοίξουνε τους δίσκους που γράφουν τους στίχους, να διαβάσουν τους στίχους και να δουν εκεί.

Ναι, είμαστε πολύ τυχεροί που το τραγούδι μας εμπεριέχει τον Αλκη Αλκαίο.

Από την πρώτη στιγμή που ο Θάνος Μικρούτσικος μελοποίησε τον Αλκαίο, αφού είχε διαβάσει στον «Ριζοσπάστη» ένα του ποίημα, και άρχισαν να συζητούν και να συναντιούνται, πολύ γρήγορα τον γνώρισα κι εγώ.

Είχα τη χαρά πολλές φορές να πηγαίνω στο σπίτι του και να φεύγω με παραγγελίες από τραγούδια που άκουγε στην εκπομπή μου. Τα έγραφα σε κασέτα και του τα πήγαινα. Ηταν καθισμένος σε μία πολυθρόνα και δεξιά του είχε ένα φορητό κασετόφωνο και βέβαια πολλά χαρτιά και μολύβι για να γράφει. Αυτός ήταν ο μικρόκοσμός του. Αυτό ήταν όμως και το κέντρο ενός πολύ μεγάλου σύμπαντος γύρω από τον Αλκαίο για την ποίησή του. Δικό του σύμπαν.

Μέσα από τις συζητήσεις μας, τον τρόπο που ανέλυε τους στίχους, με βοηθούσε να μπω μέσα στην ουσία του ποιήματος. Οχι το προφανές, αυτό που φαίνεται από την πρώτη ανάγνωση, αλλά αυτό που ο ποιητής υπονοεί. Δεν είναι εύκολο πράγμα να τραγουδάς Αλκαίο. Είναι ποίηση. Νομίζω, όμως, πως έχω αποκτήσει τα εφόδια, μέσα από την επαφή που είχα μαζί του, να μπορέσω να εκφράσω όσο γίνεται καλύτερα τα νοήματα των τραγουδιών.

Θυμάμαι με πολλή συγκίνηση την εκτέλεση του «Πρωινού Τσιγάρου». Ανεκτίμητες στιγμές που πάντα θα θυμάμαι... Τι άλλο να ξεχωρίσω; Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω... Νομίζω όμως πως ξεχωρίζω πολύ το «Ωροσκόπιο».