Σε νέα όρια φτάνει την προσπάθεια ξεδιάντροπης παρέμβασης στις συνειδήσεις της νέας γενιάς το βιβλίο Οικονομικών της Γ' Γυμνασίου. Το εγχειρίδιο του πολυδιαφημισμένου «οικονομικού εγγραμματισμού», που με σπουδή έβαλε στα σχολεία το υπουργείο Παιδείας, μαθαίνει στα παιδιά πως «όλα τα οικονομικά προβλήματα προκύπτουν από το γεγονός ότι οι άνθρωποι ζητούν πολύ περισσότερα από όσα μπορούν να αποκτήσουν». Πως «τόσο οι φτωχοί όσο και οι πλούσιοι αντιμετωπίζουν στενότητα». «Ακόμα και πολυεκατομμυριούχοι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες. Για παράδειγμα, ένας πολυεκατομμυριούχος ποδοσφαιριστής θέλει να περάσει το Σαββατοκύριακό του παίζοντας ποδόσφαιρο και γυρίζοντας διαφημιστικό φιλμάκι, αλλά δεν μπορεί να κάνει και τα δύο ταυτόχρονα», διαβάζουμε...

Μόνο οργή μπορεί να νιώσει κανείς από την παραπάνω εξωφρενική προσπάθεια όχι απλά να συσκοτιστούν οι αιτίες που αφήνουν ανικανοποίητες βασικές ανάγκες, αλλά να διαστρεβλωθεί πλήρως η πραγματικότητα του συστήματος που γεννά τη φτώχεια. Γιατί εκεί βρίσκεται η «στενότητα», στη λαϊκή οικογένεια των ανέργων αλλά και των εργαζομένων, που πρέπει να θρέψει, να ντύσει, να μορφώσει, να ζήσει τα παιδιά της, και όχι στη ζωή του πολυεκατομμυριούχου, που πλουτίζει ακόμα περισσότερο, κυριολεκτικά κάθε λεπτό που περνά, με τον μόχθο των πολλών.

Από τα παραπάνω αναδύεται για μία ακόμα φορά το ζήτημα του περιεχομένου του σχολείου, που είτε με τέτοια εξόφθαλμα παραδείγματα είτε με τρόπο περισσότερο συγκαλυμμένο προσανατολίζεται στο να εγκλωβίσει τις τεράστιες δυνατότητες των νεανικών συνειδήσεων, να «πνίξει» την ανάγκη τους για απαντήσεις και εφόδια που θα βοηθήσουν τα παιδιά να καταλάβουν πραγματικά τον κόσμο που τα περιβάλλει. Αλλά είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι αυτός ο προσανατολισμός του αστικού σχολείου...