Με ιδιαίτερη μαζικότητα, με χιλιάδες ανθρώπους όλων των ηλικιών, ιδιαίτερα νέων, να συρρέουν και τις τρεις μέρες σε όλους τους χώρους και τις Σκηνές, ολοκληρώθηκε το Σάββατο το 51ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στη Θεσσαλονίκη, στο πρώην Στρατόπεδο «Καρατάσιου». Ο χαρακτηρισμός «κοσμοπλημμύρα» έβγαινε από τα χείλη των επισκεπτών που προσπαθούσαν να περιγράψουν το αριθμητικό μέγεθος. Και πραγματικά σε όλες τις Σκηνές επικρατούσε το αδιαχώρητο. Με τον κόσμο να στριμώχνεται για να παρακολουθήσει το πλούσιο πρόγραμμα που παρουσιάστηκε με τη συμμετοχή πάνω από 100 καλλιτεχνών.

Πέρα από την πολύ μεγάλη συμμετοχή του κόσμου, αναδείχθηκαν και τα ποιοτικά στοιχεία που δείχνουν ότι χρόνο με τον χρόνο βαθαίνουν και επεκτείνονται οι δεσμοί με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Οπως η αύξηση της διακίνησης του «Οδηγητή» στους επισκέπτες του φεστιβάλ, η αύξηση (10%) στην κίνηση του βιβλιοπωλείου της «Σύγχρονης Εποχής», με το πολιτικό βιβλίο να βρίσκεται στην πρωτοπορία, καθώς επίσης η πολύ μεγάλη αύξηση των συνδρομητών της ΚΟΜΕΠ.

Οι τριήμερες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ μετατράπηκαν στο μεγαλύτερο συλλαλητήριο αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης και καταδίκης της θηριωδίας που διαπράττει το κράτος - δολοφόνος Ισραήλ, με τις πλάτες ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Σε κάθε δράση, κάθε μέρα, έβρισκε έκφραση πολύμορφα το μήνυμα συμπαράστασης στον λαό της Παλαιστίνης και ακουγόταν δυνατά το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Πολλοί ήταν οι επισκέπτες που στάθηκαν για ώρα στο στέκι που φιλοξενούνταν η Παλαιστινιακή Παροικία Θεσσαλονίκης και συνομιλούσαν με τους εκπροσώπους της, που έστελναν μήνυμα συνέχισης του αγώνα μέχρι τη νίκη.

Μέσα από τις δράσεις στάλθηκε δυνατό και το μήνυμα κλιμάκωσης της πάλης ενάντια στον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά, με αφορμή την επέτειο δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.

Σ' αυτήν τη μεγάλη γιορτή αντάμωσαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που το προηγούμενο διάστημα βρέθηκαν πλάι πλάι στις μάχες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας σε όλα τα μέτωπα, για κάθε πτυχή της ζωής τους. Στο επίκεντρο βρέθηκε ο εργάσιμος χρόνος και η προσπάθεια της κυβέρνησης, κατ' απαίτηση των εργοδοτών, να επιβάλει το 13ωρο, διαμορφώνοντας ακόμα πιο ζοφερό παρόν και μέλλον για τους εργαζόμενους και τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, τη νέα γενιά.

Και όλοι μαζί έστειλαν το μήνυμα ότι με τη λάμψη που δίνουν ο αγώνας, η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, συνεχίζουν τον αγώνα τους για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια και πολέμους.

Το Σάββατο, στην Κεντρική Σκηνή πραγματοποιήθηκε η βράβευση των Οργανώσεων της ΚΝΕ για την άμιλλα διακίνησης του κουπονιού ενίσχυσης του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». Με σειρά βραβεύτηκαν οι Τομεακές Οργανώσεις Φιλοσοφικής του ΑΠΘ, Δήμου Θεσσαλονίκης και Δυτικής Θεσσαλονίκης της ΟΠ Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ.

Συγκλονιστική στιγμή όταν το Σάββατο το βράδυ, μετά το τέλος της ομιλίας του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και υπό τους ήχους της «Διεθνούς», πίσω από τους πυρσούς και τους καπνούς ξεπρόβαλε στην πλατεία μία τεράστια παλαιστινιακή σημαία. Για να σταλεί και πάλι πανίσχυρο το μήνυμα - απαίτηση «με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά».

Και λίγο αργότερα, το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» στα Ελληνικά και στα Αγγλικά απλώθηκε στον χώρο, βγήκε έξω και ταξίδεψε μακριά, πολύ μακριά, εκφράζοντας την απαίτηση του λαού μας.

Ηταν όταν η Ν. Μποφίλιου περίπου στη μέση του μουσικού της προγράμματος αναφέρθηκε σε μια φράση ενός διανοούμενου από τη Δυτική Οχθη, που είπε ότι «η Παλαιστίνη δεν θα εξαφανιστεί. Το μέλλον μας, αν όχι κυρίαρχο και ελεύθερο, θα είναι αυτό της ατέλειωτης αντίστασης». Και συνέχισε: «Δεν μπορώ να διανοηθώ τι σημαίνει να είσαι Παλαιστίνιος, να βιώνεις αυτή τη φρίκη και να έχεις δύο επιλογές. Αν όχι την ελευθερία, την ατέλειωτη αντίσταση. Και δεν μπορώ να διανοηθώ και να σκεφτώ τι σημαίνει να είσαι καλλιτέχνης γύρω στα 30, να ονειρεύεσαι, να θες να εκφραστείς και να είσαι Παλαιστίνιος. Και να πρέπει στις ζωγραφιές σου, στη φωνή σου, στα ποιήματά σου να εκφράζεις τη φρίκη, την ελπίδα, αλλά κι αυτή την ατέλειωτη αντίσταση».

Και κάλεσε στη σκηνή δύο Παλαιστίνιους καλλιτέχνες, τον Ζάιντ Χιλάλ και τον Τζορτζ Αμπουαΐτα.

Ο Ζάιντ, με την κιθάρα του και με τη συνοδεία του Τζορτζ στο πιάνο, είπε ένα τραγούδι που έγραψε ο ίδιος με τίτλο «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» και δύο ρεφρέν από παραδοσιακά τραγούδια της πατρίδας του. Ενα τραγούδι για τα παιδιά που πεθαίνουν, για τους άμαχους, για τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, για όλους όσοι υποφέρουν από τη γενοκτονία που συντελείται σε βάρος του λαού του και για την αντίσταση της Παλαιστίνης.