Δύο χώρες, δύο συναυλίες, ένας συνθέτης.

Η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος ΕλλάδαΣ και η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (TKP) τιμούν τον έναν αιώνα από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη πραγματοποιώντας δύο ξεχωριστές συναυλίες, σε Ελλάδα και Τουρκία και πιο συγκεκριμένα στη Χίο, τόπο γέννησης του συνθέτη και στη Σμύρνη.

«Για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι» θα τραγουδήσουμε δυνατά την Παρασκευή 19 Σεπτέμβρη, στην πλατεία Βουνακίου στη Χίο, στις 21.30 στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». Θα μιλήσει ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και θα χαιρετίσει μέλος της ΚΕ του TKP. Αντίστοιχα, η συναυλία στην Τουρκία θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 21 Σεπτέμβρη, στην πλατεία Δημοκρατίας, στο Κορδελιό (Bostanik Demokrasi/Meydani, Karciyaka) στις 8 το βράδυ. Θα μιλήσουν ο Κεμάλ Οκουγιάν, ΓΓ του TKP και ο Νίκος Σοφιανός.

Ερμηνεύουν ο Δώρος Δημοσθένους και η Αγγελική Τουμπανάκη με 8μελή ορχήστρα υπό τη διεύθυνση του Θοδωρή Οικονόμου, καθώς και η Γκιουλτζάν Αλτάν με την ορχήστρα της και τη συμμετοχή του Μουαμέρ Κετεντζόγλου.

«Στο ερώτημα για ποιον δημιουργώ απάντησα πάντοτε για τον λαό», δήλωνε ο Μίκης Θεοδωράκης κατά την απονομή του Βραβείου «Λένιν» το 1983, στη Μόσχα συμπληρώνοντας πως «έτσι, γράφοντας για τον δικό μου λαό, τον ελληνικό, ευτύχησα να δω τη μουσική μου να ξεπερνά τα σύνορα της χώρας μου και ν' αγγίζει τις καρδιές των απλών ανθρώπων ανεξάρτητα από εθνικότητα, γλώσσα, θρησκεία, φυλή. Ετσι όπως έθεσα τη μουσική και τον εαυτό μου στην υπηρεσία του ελληνικού λαού, θέλω να υπηρετεί και έξω από τη χώρα μου τον κοινό αγώνα όλων των τίμιων ανθρώπων της Γης που αγωνίζονται ενάντια στην τυραννία, τη βία και την εκμετάλλευση, που αγωνίζονται για έναν κόσμο με λευτεριά, δημοκρατία, κοινωνική προκοπή και ειρήνη».

Ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας ότι «σαν μουσικός και σαν αγωνιστής» στέκεται «απλός στρατιώτης μέσα στην απέραντη και ακατάβλητη στρατιά των απλών ανθρώπων που είναι αποφασισμένοι να υπερασπίσουν με κάθε θυσία τα δημιουργήματα και τον πολιτισμό του ανθρώπου».

Πράγματι, η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη έδωσε δύναμη στους κατατρεγμένους όπου Γης, έδωσε και συνεχίζει να δίνει ήχο στους μικρούς και τους μεγάλους αγώνες που ξεσπάνε. Με τη μουσική που έγραψε, την πρωτοπόρα στάση του ύψωσε το ανάστημά του απέναντι σε κάθε είδους καταπίεση.

Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη έσπασε τα σύνορα της χώρας μας, καθώς όπως σημείωνε στην ανακοίνωσή της η ΚΕ του ΚΚΕ για τον θάνατό του, «η γλώσσα της έχει την οικουμενικότητα από τα κοινά βάσανα, τις ελπίδες, τα οράματα που μοιράζονται όλοι οι λαοί, όλοι οι ταπεινοί της Γης. Η παγκόσμια αναγνώριση της καλλιτεχνικής και κοινωνικής προσφοράς του επισφραγίστηκε με το βραβείο Λένιν για την Ειρήνη. Και αύριο με τη δική του μουσική θα τραγουδήσουμε μαζί οι λαοί στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στην Κύπρο, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, παντού στη Γη, στο τραγούδι της Ειρήνης».

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι στο έργο του οι λαοί του κόσμου αντικρίζουν το πρόσωπό τους και αυτή ήταν μία από τις μεγαλύτερες τιμές για τον ίδιο.

Αυτή την αποδοχή, τη στήριξη και την αγάπη του κόσμου τη γνώρισε και ο ίδιος καλά όταν στα χρόνια της δικτατορίας κατόρθωσε και έφυγε από την Ελλάδα. Στο εξωτερικό μαζί με τους Μαρία Φαραντούρη, Πέτρο Πανδή, Αντώνη Καλογιάννη, Μαρία Δημητριάδη, Αφροδίτη Μάνου και άλλους πραγματοποίησαν αμέτρητες συναυλίες - συγκεντρώσεις - διαδηλώσεις, όπως ο ίδιος τις χαρακτήριζε. Για τέσσερα χρόνια γύρισαν όλο τον κόσμο τραγουδώντας σε χιλιάδες. Κάθε συναυλία γινόταν βήμα διαμαρτυρίας, διεκδίκησης, στήριξης για τους εργαζόμενους που υποφέρουν από παρόμοια προβλήματα και αγωνίζονται...

Σε όλη του τη ζωή αγωνίστηκε ενάντια στον πόλεμο, για την ειρήνη και τη φιλία των λαών.

Γι' αυτό και σταθερά στήριζε τη φιλία και την αλληλεγγύη με τον τουρκικό λαό. Αλλωστε, μέσα στη δεκαετία του '80 μαζί με τον Τούρκο συνθέτη Ζουλφί Λιβανελί ίδρυσαν την Ενωση Ελληνοτουρκικής Φιλίας πραγματοποιώντας εκατοντάδες συναυλίες.

Και όταν έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος μας συνθέτης ανάμεσα στα δεκάδες μηνύματα που τον αποχαιρέτησαν ξεχώρισε αυτό του ΚΚ Τουρκίας, το οποίο αποχαιρετούσε τον Μίκη που «υποστήριζε πάντα την αδελφική φιλία των λαών της Ελλάδας και της Τουρκίας. Θα συνεχίσει τον αγώνα του όντας τραγούδι στα στόματα των κομμουνιστών και επαναστατών σε όλο τον κόσμο. Το έργο του θα είναι ζωντανό στον αγώνα των κομμουνιστών στην Ελλάδα, στην Τουρκία και σε όλο τον κόσμο!»...