«Η ζωή του έθνους διακυβεύεται. Ζούμε σε μια κρίσιμη στιγμή στην εθνική μας ιστορία. Κάθε επιχείρηση και κάθε οικογένεια απειλείται από την πτώση των δημόσιων οικονομικών μας». Αυτά λέει ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Μπαϊρού, για να υπερασπιστεί τις περικοπές ύψους 43,8 δισ. ευρώ στον κρατικό προϋπολογισμό - εν μέσω λαϊκών αντιδράσεων - προκειμένου η κυβέρνηση να διαχειριστεί το υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα. Κάτι μας θυμίζει αυτή η προσπάθεια της γαλλικής αστικής τάξης να παρουσιάσει ως ζήτημα «εθνικής επιβίωσης» την αντιμετώπιση με σκληρά αντιλαϊκά μέτρα των συνεπειών από τις «χαμηλές πτήσεις» που καταγράφει η ανταγωνιστικότητα της γαλλικής οικονομίας, σε συνθήκες όξυνσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και με ισχυρές ενδείξεις μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης. Το ζήσαμε και στην Ελλάδα, την περίοδο της μεγάλης κρίσης και των μνημονίων, όταν όλα τα αστικά κόμματα φόρτωναν το ένα μέτρο μετά το άλλο στον λαό «για να σωθεί η χώρα», δηλαδή το κεφάλαιο και τα κέρδη του. Δεν σταματούν όμως εκεί οι ομοιότητες: «Τα ελλείμματά μας αποτελούν απειλή για ποιον; Για τους πιο αδύναμους της χώρας, για όσους αγωνίζονται, για τις ανύπαντρες μητέρες με παιδιά και για τους νέους... αυτοί θα επωμιστούν το βάρος», λέει ο Μπαϊρού και προετοιμάζει εκβιαστικά το έδαφος για ακόμα μεγαλύτερες θυσίες του γαλλικού λαού, αν δεν αποδεχτεί να πληρώσει με αιματηρές συνέπειες τις περικοπές στον προϋπολογισμό. Και όσοι νομίζουν ότι το «μαζί τα φάγαμε», ως άλλοθι για να πληρώσει ο λαός, είναι ελληνική πατέντα, ο Μπαϊρού τους ...κατατροπώνει: «Αποδεχόμαστε ότι (οι νέοι) υποδουλώνονται επειδή ξοδεύουν δεκαετίες αποπληρώνοντας δάνεια που είχαν συναφθεί τόσο ελαφρά από τις προηγούμενες γενιές».