Οι πληγές των συνεπειών των πυρκαγιών πριν από μία βδομάδα με περίπου 42.500 καμένες εκτάσεις (δάσους και καλλιεργειών) και πάνω από 40.000 ελαιόδεντρα κατεστραμμένα είναι βαθιές.

Από τα ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» αναδεικνύονται καθημερινά οι εγκληματικές ευθύνες του αστικού κράτους απέναντι στον λαό και ταυτόχρονα το πόσο κρίσιμη είναι η λαϊκή παρέμβαση για να σωθεί το βιος και η περιουσία του λαού, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές. Η «γύμνια» του αστικού κράτους, άλλωστε, φάνηκε και στα «φύκια για... μεταξωτές κορδέλες» που έταξε προχθές από την Πάτρα το κυβερνητικό κλιμάκιο.

Την ίδια ώρα, ο δήμος Πατρέων μαζί με τη ΔΕΥΑΠ και τους εργαζόμενούς του καθημερινά με τις παρεμβάσεις τους δίνουν μάχη για να στηριχθεί ο λαός. Συνεχίζεται η μάχη στον ΧΥΤΑ Ξερόλακκας, όπου καθημερινά μεταφέρονται εκατοντάδες φορτηγά χώμα για την επικάλυψη του κυττάρου, όπου πήραν φωτιά τα σκουπίδια με ευθύνη της κυβέρνησης. Εχουν γίνει καταγραφές καμένων οικοπέδων για να απομακρυνθούν άχρηστα υλικά, ακόμη και από σπίτια που χτυπήθηκαν από τη φωτιά.

Επιπλέον, στις δομές του φιλοξενήθηκαν 45 άτομα που αντιμετώπισαν στεγαστικά προβλήματα, με πλήρες φαγητό, ενώ από το κοινωνικό παντοπωλείο διατέθηκαν νερά, τρόφιμα, είδη ατομικής υγιεινής, ρούχα κ.λπ. Ενας μεγάλος όγκος προϊόντων που συλλέχθηκε οργανώνεται ώστε να δοθεί στους πληγέντες σύμφωνα με τις ανάγκες τους. Οργανώθηκε μέχρι και επιχείρηση για τα οικόσιτα και παραγωγικά ζώα από τη διάσωσή τους έως την εκ νέου παράδοσή τους στους ιδιοκτήτες τους. Ο δήμος συμβάλλει, επίσης, στην καταγραφή των ζημιών για την επιτάχυνση των διαδικασιών, ώστε να δοθούν τάχιστα οι αποζημιώσεις και τα αναγκαία επιδόματα.

Σε όλα αυτά η δημοτική αρχή έχει στο πλευρό της τον λαό, που συνεχίζει να προσφέρει με κάθε τρόπο εθελοντικά. Στηρίχθηκε σε αυτόν και συνεχίζει, παρεμβαίνοντας ταυτόχρονα αποφασιστικά για τις αναγκαίες διεκδικήσεις και τα μέτρα που απαιτούνται.

Ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με κατοίκους των περιοχών που επλήγησαν. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα μας είπαν και αποκαλύπτουν την επιλεκτική «γύμνια» του αστικού κράτους να αντιμετωπίσει τις πυρκαγιές αλλά και τα μεγάλα προβλήματα που εντοπίζονταν σε πολλές περιπτώσεις.

Για την καθοριστική συμβολή του λαού στου Μπάλα της Πάτρας μίλησε ο Αναστάσης Αρβανίτης, κάτοικος της περιοχής, σημειώνοντας πως «η δημιουργία ομάδων πυρασφάλειας που λειτουργούσαν τα προηγούμενα χρόνια από τους Πολιτιστικούς Συλλόγους Μπάλα και Βούντενης, η δράση λαϊκού κόσμου στο μέτωπο της πυρκαγιάς με όλα τα μέσα και με στελέχωση των ομάδων συνέβαλε να αποτρέψουμε τα χειρότερα». Οπως είπε, «πάνω από 20 άτομα συγκρότησαν τις ομάδες πυρασφάλειας, γύρω από τις οποίες δραστηριοποιήθηκαν και συνέβαλαν εκατοντάδες λαϊκού κόσμου, που από το βράδυ της Τρίτης έως και την Πέμπτη έδιναν με ό,τι μέσο διέθεταν τη μάχη της κατάσβεσης».

Και επεσήμανε: «Από τη δική μας άμεση παρέμβαση και υπόδειξη και προς την Πυροσβεστική, αποφεύχθηκε να πάρει μεγάλη έκταση, αναζωπύρωση που σημειώθηκε την Παρασκευή 15 Αυγούστου και ενώ οι Υπηρεσίες της Περιφέρειας και της Πυροσβεστικής ήταν αποδιοργανωμένες».

Παράλληλα, εξηγεί για την επόμενη μέρα και τις νέες δυσκολίες: «Με την άμεση παρέμβαση του δήμου Πατρέων καταγράψαμε τις ανάγκες για το διαλυμένο αρδευτικό δίκτυο και η δημοτική αρχή εξασφάλισε άμεσα μεγάλες ποσότητες σωλήνων που μοιράζονται στην περιοχή».

Ως εργαζόμενος του ΑΔΜΗΕ, στάθηκε επιπλέον και στην κατάσταση με τα δίκτυα του ΔΕΔΔΗΕ, σημειώνοντας την «οριακή τους κατάσταση σχεδόν για όλη τη χώρα», αφού όπως εξήγησε «εργολάβοι έχουν αναλάβει τις αναγκαίες παρεμβάσεις χωρίς τα απαραίτητα εργαλεία και εξοπλισμό, ενώ οι αναγκαίες συντηρήσεις ή παρεμβάσεις γίνονται με βάση τις "ανάγκες" των τελευταίων, όχι του λαού».

Αναφερόμενος στους κινδύνους που δημιουργούνται για την πρόκληση πυρκαγιών, μίλησε και για τις άθλιες εργασιακές σχέσεις, με τους εργαζόμενους ακόμη και μιας ημέρας στον ΔΕΔΔΗΕ με αντίστοιχες ατομικές συμβάσεις εργασίας, λειψά εργασιακά δικαιώματα (απώλειες τριετίας, χρονοεπιδόματα κ.ά.), ακόμη και ελλιπή εξοπλισμό ασφαλείας, για τους εργαζόμενους που κινδυνεύουν καθημερινά.

Καθοριστική συμβολή στη μάχη κατάσβεσης της πυρκαγιάς είχε και το προσωπικό του δήμου Πατρέων, με τον Βασίλη Παπανδριανό, πρόεδρο του Σωματείου Χειριστών - Οδηγών, να επισημαίνει:

«Συνάδελφοί μας γύρισαν πίσω από τις άδειες. Αλλοι έμειναν 48ωρα στη μάχη οικειοθελώς, παρά και τις βάρδιες που είχαμε βγάλει για να εναλλασσόμαστε». Αναφέρει πως από την πρώτη ώρα βγήκαν υδροφόρες, μηχανήματα έργου και όλος ο διαθέσιμος εξοπλισμός του δήμου στον δρόμο και ειδικά για τη διάσωση του ΧΥΤΑ στην Ξερόλακκα και σημειώνει:

«Ηταν η πιο σκληρή μάχη, όπου χάρη στην κοινή προσπάθεια εργαζομένων και δημοτικής αρχής καταφέραμε να προστατεύσουμε κρίσιμες υποδομές: Πάνω από 150 οχήματα και μηχανήματα, το εργοστάσιο ανακύκλωσης, το πρατήριο καυσίμων, το λιπαντήριο, το συνεργείο, το ηλεκτρολογείο, το βουλκανιζατέρ και άλλες εγκαταστάσεις που είναι ζωτικής σημασίας για τη λειτουργία του δήμου και την εξυπηρέτηση των πολιτών». Αυτό επιτεύχθηκε, όπως είπε, από τη συνεχή - αδιάλειπτη παρουσία τουλάχιστον 25-30 εργαζομένων όλες τις ώρες της πυρκαγιάς, μαζί με στελέχη της δημοτικής αρχής.

Αντίστοιχα, ο Θοδωρής Λυκουριώτης, εργαζόμενος του δήμου, πρόσθεσε για τη συνολική προσπάθεια:

«Η δημοτική αρχή βοήθησε τον κόσμο με όσα μέσα διέθετε από την πρώτη στιγμή. Κινητοποιήθηκαν όλα τα δικά μας μέσα, όταν η Πυροσβεστική είχε ελάχιστη συνδρομή, ή μας δίνονταν μόνο προειδοποιητικά μηνύματα εκκενώσεων μέσω του 112, χωρίς κανένα σχέδιο για το πού να πάμε, ποιος θα φυλάξει τα σπίτια και τις περιουσίες μας».

Ο ίδιος είναι πυρόπληκτος, αφού κάηκε η περιουσία και το σπίτι που διέθετε στη Βούντενη, σημειώνοντας ότι περιοχές όπως η τελευταία, τα Ανω Συχαινά και η Ξερόλακκα έμειναν ουσιαστικά αβοήθητες τις πρώτες ώρες της φωτιάς από τα πυροσβεστικά μέσα.«Οποιος έφυγε από τη φωτιά έχασε σχεδόν τα πάντα. Οποιος προσπαθούσε να σβήσει, και ήταν πολλοί κάτοικοι της περιοχής με όσα μέσα διέθεταν, έσωσε ό,τι μπορούσε», εξηγεί.

Ειδικά για τον ΧΥΤΑ Ξερόλακκας, τόνισε: «Είχε διαθέσει ως δήμος υδροφόρες και οχήματα. Μπήκαμε στη μάχη της φωτιάς για να μην πέσει στον χώρο, αλλά πυροσβέστες δεν είμαστε. Οταν ήρθαν τα δύο πρώτα πυροσβεστικά στον χώρο η φωτιά έκαιγε και δίναμε εμείς τη μάχη».

Στο Γηροκομειό δόθηκε άλλη μια συγκλονιστική άνιση μάχη των κατοίκων για να μην επεκταθεί η φωτιά, με τον Λεωνίδα Γραβιά, κάτοικο που είχε απώλειες στην περιουσία του, να υπογραμμίζει:

«Οι φλόγες έσβησαν από τη δική μας παρέμβαση που βοηθάγαμε και τα ελάχιστα διάσπαρτα πυροσβεστικά και τη φορά του ανέμου, ιδιαίτερα όταν αυτή άρχιζε να ξεφεύγει».

Και τονίζει με νόημα: «Δεν θα είχαμε γλιτώσει τίποτα αν είχαμε φύγει από τα σημεία των πυρκαγιών. Καταφέραμε να σώσουμε σπίτια, με τη συμβολή και μεγαλύτερων σε ηλικία κατοίκων, που γνωρίζουν την περιοχή, μπήκαν μπροστά και συνέβαλαν αποφασιστικά να κατευθύνουν και τους υπόλοιπους. Ο κόσμος έσβηνε με ό,τι μέσο διέθετε, από κλαδιά μέχρι λάστιχα, φτυάρια και κουβάδες με νερό με τη συμβολή και του δήμου, με υδροφόρες και οχήματα».

Από τις περιοχές που δοκιμάστηκαν σοβαρά από τη φωτιά που ξεκίνησε από τα Φλογερέικα, ήταν η Τοπική Κοινότητα των Ροΐτικων, με τον πρόεδρό της Αργύρη Φιλιππόπουλο να σημειώνει:

«Από το Ισωμα, η φωτιά κάλυψε μια απόσταση 15 χιλιομέτρων και έφτασε ως την παραλία και τα όρια της Κοινότητας. Φάνηκε ότι δεν υπήρχαν τα αναγκαία μέτρα πυρόσβεσης, παρά την προσπάθεια των πυροσβεστών. Ο δήμος άμεσα ανταποκρίθηκε με μηχανήματα, υδροφόρα και τα συνεργεία της ΔΕΥΑΠ που ξεκίνησαν τις αποκαταστάσεις στο δίκτυο ύδρευσης αμέσως, απ' όπου οι φλόγες το κατέστρεφαν αφού αυτό περνά μέσα από εκτάσεις που κάηκαν.

Από κοντά ήταν ο κόσμος. Εμείς όλοι βοηθήσαμε αλλά πού ήταν η κυβέρνηση; Πού ήταν τα αναγκαία συνολικά μέσα και το απαραίτητο σχέδιο; Στα βουνά δεν υπήρχαν δίοδοι για τα πυροσβεστικά, παίζει καθοριστικό ρόλο η έλλειψη ενός συνολικού σχεδιασμού όχι μόνο στο σήμερα αλλά και από παλαιότερα για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Αποτέλεσμα να γίνουν πολύ μεγάλες ζημιές σε ελιές, σπίτια, ζώα, περιουσία συνολικά του λαού. Αποδείχθηκε ότι δεν φτάνει μόνο ο δήμος να κινητοποιείται, είναι η ευθύνη του κράτους που πρέπει να έχει το συνολικότερο σχέδιο και την αντίστοιχη δράση».

Στην αποφασιστική μάχη που έδωσε και συνεχίζει το προσωπικό της ΔΕΥΑΠ για να μη λείψει το νερό, με τεχνικούς και μηχανικούς που εργάζονται νυχθημερόν την τελευταία εβδομάδα, αναφέρθηκε ο αντιπρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων, Κλεάνθης Πρεβεδούρος. «Με όλες τις δυνάμεις μας, προσπαθήσαμε και συνεχίζουμε, να μην υπάρχει έλλειψη νερού πουθενά, ακόμη και μόλις περνούσαν οι φλόγες», είπε και πρόσθεσε: «Είναι ντροπή όλα όσα αναφέρονται από τον ΔΕΔΔΗΕ και δημοτικές παρατάξεις, ότι θα έπρεπε η ΔΕΥΑΠ να έχει και γεννήτριες στις γεωτρήσεις. Είναι βαριές οι ευθύνες της κυβέρνησης και του ΔΕΔΔΗΕ, που δεν συντηρεί το δίκτυό του σε κρίσιμες υποδομές που αφορούν τον λαό. Θέλουν να αποποιηθούν των ευθυνών τους, να πετάξουν ...την μπάλα στην εξέδρα, να φορτώσουν ευθύνες την Υπηρεσία - που δεν της αναλογούν - ώστε να απαλλαγεί το σάπιο κράτος από αυτές και στη συνέχεια να επιβαρυνθεί και ο λαός. Να κάνουν λοιπόν αλλού τις υποδείξεις τους που δεν στέκουν, όχι στη ΔΕΥΑΠ και τους εργαζόμενούς της».

Στο Ισωμα του δήμου Ερυμάνθου ο Χρήστος Πουρνατζής, κάτοικος του χωριού, μέλος της Διοίκησης του παραρτήματος του Αγροτοκτηνοτροφικού Συλλόγου, πάλεψε με τη φωτιά με το τρακτέρ του μαζί με τους συγχωριανούς του.

Εκτιμά ότι οι ζημιές μόνο σε ελαιόδεντρα μπορεί να ξεπερνούν τα 10.000, εκτός των καμένων αμπελιών, στάβλων, ζώων κ.α. καλλιεργειών.

«Η καταστροφή είναι ανυπολόγιστη», λέει και σημειώνει για τις πρώτες ώρες της πυρκαγιάς: «Οταν ήρθαν τα πυροσβεστικά, είχαν τρύπιες μάνικες και ο κόσμος έτρεχε από πριν με τα δικά του οχήματα και λάστιχα για να σώσει το χωριό. Αφού εμφανίστηκαν τα πυροσβεστικά, στη συνέχεια... χάθηκαν, μείναμε ξανά μόνοι μας στο έλεος του θεού, αφού οι φλόγες είχαν μπει, όπως ενημερωθήκαμε μετά, στη ΒΙΠΕ!».

Καλεί σε άμεση αντιμετώπιση των πληγών, διότι όπως τονίζει «η ζωή πλέον είναι πάρα πολύ δύσκολη για όσους επλήγησαν σε σπίτια και περιουσίες, είναι σαν να ξεκινούν από το... μηδέν».

Ομως δεν ήταν η μόνη περιοχή που επλήγη σοβαρά. Στην Περιστέρα του δήμου Δυτικής Αχαΐας, άνθρωποι που βρέθηκαν στην Ελλάδα από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, μετανάστες εργάτες από την Ινδία και το Πακιστάν έμειναν άστεγοι, κοιμούνται στην ύπαιθρο, σε ταράτσες κτιρίων που δεν έκαψαν οι φλόγες και οι πιο τυχεροί σε συναδέλφους τους, μετά τη ζημιά που υπέστησαν. Ορισμένοι έχασαν τα έγγραφά τους από τη φωτιά, ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, μαζί με τις ελάχιστες οικοσκευές τους. Δουλεύουν στα εργοστάσια της ΒΙΠΕ και σε αγροτικές καλλιέργειες και όπως υπογράμμισαν χρήζουν άμεσης βοήθειας, αυτής που δεν βρήκαν από το αστικό κράτος, που δεν ενήργησε καν για να σβήσει η φωτιά στον χώρο που διέμεναν και όταν εμφανίστηκε ένα πυροσβεστικό, δεν είχε νερό!

Μέχρι και σήμερα, άλλωστε, δεν έχει ενδιαφερθεί κανένας για το πού βρίσκονται και πώς διαμένουν, εκτός του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, που βρέθηκε σε χώρους διαμονής τους χτες, με κλιμάκιό του με επικεφαλής τον πρόεδρό του Δημήτρη Μαρμούτα.

Στη συνολικότερη κατάσταση που δημιουργήθηκε με τις πυρκαγιές πριν μία εβδομάδα στην Αχαΐα στάθηκε και ο Κώστας Αντωνόπουλος, επιστημονικός συνεργάτης της Περιφέρειας, που και ως κάτοικος της Βούντενης υπογράμμισε:

«Αποδεικνύεται ότι είναι τραγικά ημιτελές το υποτιθέμενο σχέδιο Πολιτικής Προστασίας. Τις κρίσιμες ώρες του βραδιού της Τρίτης προς Τετάρτη, με την φωτιά στα Συχαινά και τη Βούντενη της Πάτρας, δεν υπήρχε κρίσιμη επέμβαση πυροσβεστικών δυνάμεων, δεν υπήρχαν πολύτιμες πυροσβεστικές εφεδρείες να ριχθούν στη μάχη της κατάσβεσης ενώ βρισκόμασταν στις παρυφές της πόλης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι επιχείρησαν να σβήσουν τη φωτιά εθελοντές, ο Ερυθρός Σταυρός και πληρώματα πυροσβεστικών από άλλες χώρες. Εδώ απαιτείται, επίσης, να εξεταστούν πολύ σοβαρά εκ νέου όλα τα προληπτικά μέτρα των πυρκαγιών, πριν φτάσουμε σε αυτές τις καταστάσεις».