Τα νοσοκομεία «βλέπει» το κράτος ως «αδύναμο κρίκο» στην εκτόξευση του «δημόσιου χρέους» προς τρίτους, που έφτασε τα 3,65 δισ. ευρώ. Από αυτά, τα 1,6 δισ. είναι χρέη των νοσοκομείων σε προμηθευτές. Η δημοσιοποίηση των στοιχείων από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους πυροδότησε τη συζήτηση για τον «μεγαλύτερο κακοπληρωτή της αγοράς», που είναι τα νοσοκομεία, «παρά την αλματώδη αύξηση στη χρηματοδότησή τους κάθε χρόνο», όπως γράφτηκε σε μερίδα του Τύπου. «Αλματώδης» δεν είναι βέβαια η αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στην Υγεία (το εντελώς αντίθετο συμβαίνει), αλλά ο ρυθμός με τον οποίο προωθείται η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίησή της, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη λειτουργία των νοσοκομείων ως «αυτοτελών οικονομικών μονάδων». Εκεί «κουμπώνει» και η συζήτηση για τα χρέη προς τρίτους, με «επιχειρήματα» βγαλμένα από non paper της κυβέρνησης: Αφού τα νοσοκομεία χρωστάνε, ας κάνουν καλύτερη διαχείριση (βλέπε περικοπές στις δαπάνες) ή ας αυξήσουν τα έσοδά τους. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, ο λογαριασμός έχει παραλήπτη - και θύμα - τον λαό. Αντί το κράτος να χρηματοδοτεί το σύστημα Υγείας με όλους τους αναγκαίους πόρους και να το στελεχώνει με το απαραίτητο προσωπικό, εκβιάζει υγειονομικούς και ασθενείς να συμβιβαστούν με τη βαρβαρότητα της πολιτικής του. «Θα πληρώσεις για τα χρέη με αύξηση των απευθείας πληρωμών και υποβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας ή με αύξηση των φόρων;». Αυτό είναι το ξεδιάντροπο δίλημμα που απευθύνει στον λαό.