Θωράκιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας με νέα μέτρα και «ζεστό» κρατικό χρήμα, ενίσχυση του αντιλαϊκού κράτους και της ικανότητάς του να ανταποκρίνεται με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στις ανάγκες του κεφαλαίου, αναβάθμιση της ικανότητάς του να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των ελληνικών και ευρωενωσιακών ομίλων στον διεθνή ανταγωνισμό και βελτίωση των μηχανισμών ενσωμάτωσης και καταστολής της λαϊκής δυσαρέσκειας, που αναπόφευκτα προκαλούν η κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος, ειδικά τώρα που η λαϊκή συναίνεση ή ανοχή είναι αναγκαία στο κράτος και στην κυβέρνηση, στις συνθήκες της εντατικής πολεμικής προπαρασκευής.

Αυτοί είναι οι βασικοί άξονες των 25 μεταρρυθμίσεων - όπως τις απαρίθμησε ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο της περασμένης βδομάδας - που σκοπεύει να επιταχύνει η κυβέρνηση, με στόχο να τις ολοκληρώσει έως το τέλος της χρονιάς. Ποιος είναι λοιπόν ο «κορμός» του κυβερνητικού έργου, όπως αποκάλεσε τις μεταρρυθμίσεις αυτές ο Κυρ. Μητσοτάκης;

Στα μέτρα άμεσης στήριξης του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του περιλαμβάνονται η «στρατηγική για την προώθηση των ελληνικών εξαγωγών», η «ολοκλήρωση Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου ΑΠΕ, Τουρισμού, Βιομηχανίας», η «απλούστευση επιχειρηματικού περιβάλλοντος και μείωση γραφειοκρατίας και διοικητικών βαρών κατά 25%», το «νέο πλαίσιο για τις πράσινες τουριστικές εγκαταστάσεις» κ.ά.

Το κράτος, που είναι δυσκίνητο και αναποτελεσματικό όταν πρόκειται να προστατεύσει τον λαό από φυσικές καταστροφές, όπως οι φωτιές αυτές τις μέρες, βάζει ακόμα πιο ψηλά τον πήχη της αποτελεσματικότητάς του για τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων. Και όσο πιο αποδοτικό γίνεται γι' αυτούς, τόσο πιο άγριο, επιθετικό και επικίνδυνο γίνεται για τους εργαζόμενους και τον λαό.

Γι' αυτό τα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου πάνε χέρι - χέρι με μέτρα θωράκισης των μηχανισμών και του πλαισίου της καταστολής ενάντια στον «εχθρό λαό» και στη νεολαία.

Για παράδειγμα, πάνω στον «κορμό» της «έναρξης λειτουργίας Μη Κρατικών Μη Κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων», που είναι μία από τις 25 προτεραιότητες, φύεται το κλαδί της «εφαρμογής του νέου πλαισίου ρυθμίσεων και κυρώσεων για την αντιμετώπιση της βίας στα δημόσια ΑΕΙ». Που σημαίνει κλιμάκωση της καταστολής σε βάρος του οργανωμένου φοιτητικού και νεολαιίστικου κινήματος, το οποίο παλεύει να βάλει εμπόδια και να ανατρέψει την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική. Το ίδιο ισχύει και με την «ψήφιση και εφαρμογή νέου πειθαρχικού κώδικα δημοσίων υπαλλήλων με ταχύτερες πειθαρχικές διαδικασίες και αυστηρότερες κυρώσεις».

Στις μεταρρυθμίσεις αιχμής περιλαμβάνονται ακόμα η «οργανωτική μεταρρύθμιση του σιδηροδρομικού τομέα», με την υλοποίηση του αντιλαϊκού νομοσχεδίου που ψηφίστηκε πρόσφατα, η «υλοποίηση του Εθνικού Σχεδίου για τα Υδατα», που οδηγεί σε μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση του νερού και ανοίγει νέα πεδία επιχειρηματικής δράσης, και η «ολοκλήρωση Κτηματογράφησης και ψηφιοποίηση διαδικασιών για τις μεταβιβάσεις ακινήτων και τις χρήσεις γης».

Πρόκειται για μεταρρυθμίσεις με «στρατηγικό βάθος» για το κεφάλαιο, στη βάση Οδηγιών και κατευθύνσεων της ΕΕ, που κάνουν θρύψαλα τις ξαναζεσταμένες αυταπάτες σοσιαλδημοκρατών και οπορτουνιστών ότι στον καπιταλισμό μπορούν να υπάρξουν «προστατευμένα» από την εμπορευματοποίηση και το κέρδος κοινωνικά αγαθά (νερό, μεταφορές κ.λπ.) με θεματοφύλακα το αστικό κράτος.

Η παραπέρα ψηφιοποίηση του κράτους έχει και εδώ την τιμητική της, επιβεβαιώνοντας την προτεραιότητα που δίνει η αστική τάξη στον εκσυγχρονισμό του, ώστε να γίνει πιο αποδοτικό για τις ανάγκες της και ακόμα πιο επιθετικό απέναντι στον λαό και στις δικές του ανάγκες.

Για παράδειγμα, η «ψηφιοποίηση της Δικαιοσύνης» και η «ολοκλήρωση της "ψηφιακής δικογραφίας" και διεύρυνση υπηρεσιών τηλεδιάσκεψης σε δικαστήρια» δεν στοχεύουν στη βελτίωση της απονομής δικαιοσύνης για τα λαϊκά στρώματα, που βρίσκονται έτσι κι αλλιώς αντιμέτωπα με το ταξικό (και γι' αυτό άδικο) κράτος, αλλά στην αποσυμφόρηση - επίσπευση υποθέσεων κρίσιμων για τις επενδύσεις και τα επιχειρηματικά κέρδη.

Το ίδιο και η «περαιτέρω μείωση της φοροδιαφυγής με χρήση νέων ψηφιακών εργαλείων», που βάζει στο στόχαστρο τους βιοπαλαιστές οι οποίοι αγκομαχούν να επιβιώσουν, την ώρα που οι μεγάλες επιχειρήσεις απολαμβάνουν πλήθος φοροαπαλλαγών, επιδοτήσεων και διευκολύνσεων. Τέλος, η «αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων» πάει πακέτο με τις αλλαγές στη δομή τους ώστε αυτή να «κουμπώνει» καλύτερα με τα ΝΑΤΟικά σχέδια και την πολεμική προετοιμασία.

Για κερασάκι στην τούρτα ο πρωθυπουργός έβαλε την «εφαρμογή των πρωτοβουλιών που θα ανακοινωθούν στη ΔΕΘ» και ορισμένα άλλα μέτρα που αφορούν οξυμένες λαϊκές ανάγκες (στέγη, Υγεία κ.ά.). Σε ό,τι αφορά τη ΔΕΘ, είναι σκόπιμη η προσπάθεια να καλλιεργηθούν προσδοκίες με θολές υποσχέσεις και διαρροές για ορισμένες εφάπαξ «διευκολύνσεις» στα λαϊκά στρώματα, που τις έχουν ήδη τριπλοπληρώσει με τη φορολογία, τα αντεργατικά μέτρα, την ακρίβεια. Σε ό,τι αφορά δε τη στέγη, πίσω από την κουρτίνα βρίσκεται η τόνωση της αγοράς, με κερδισμένους τους κατασκευαστικούς ομίλους, τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις του real estate.

Δεν υπάρχει μέτρο του αστικού κράτους που η μία άκρη του να μην καταλήγει στη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας και η άλλη στη μείωση του κόστους και των κρατικών δαπανών ακόμα και για στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, μαζί με την καταστολή ή την ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας. Σ' αυτό το κράτος καμία εμπιστοσύνη δεν πρέπει να δείχνει ο λαός. Εμπιστοσύνη να δείξει μόνο στη δύναμή του να συγκρουστεί και να παλέψει για την ανατροπή του.