Ο,τι ξέραμε για τον πραγματικό ρόλο των κρατικών υπηρεσιών ασφαλείας, τώρα γίνεται νόμος! Χαρακτηριστικός είναι ο ιταλικός Ποινικός Κώδικας, που περιλαμβάνει μια σειρά από βαρύτατα αδικήματα τα οποία μπορούν να διαπράττουν στελέχη των μυστικών υπηρεσιών, στο όνομα της «εθνικής ασφάλειας». Η λίστα μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και τα εξής:

- Διεύθυνση και οργάνωση οργανώσεων με σκοπούς τρομοκρατίας, περιλαμβανομένης της διεθνούς, ή ανατροπής της δημοκρατικής τάξης.

- Συμμετοχή σε ανατρεπτικές οργανώσεις.

- Στρατολόγηση με σκοπούς τρομοκρατίας, περιλαμβανομένης της διεθνούς.

- Εκπαίδευση σε δραστηριότητες με τρομοκρατικούς σκοπούς, περιλαμβανομένης της διεθνούς τρομοκρατίας.

- Χρηματοδότηση ενεργειών με τρομοκρατικούς σκοπούς.

- Υποκίνηση σε τέλεση εγκλημάτων κατά της εσωτερικής ή διεθνούς υπόστασης του Κράτους.

- Υποκίνηση σε τέλεση εγκλημάτων τρομοκρατίας ή εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας ή υπεράσπισή τους.

- Κατοχή υλικού με σκοπούς τρομοκρατίας.

- Κατασκευή, αγορά ή κατοχή εκρηκτικών υλών με σκοπό την πρόκληση κινδύνου για τη δημόσια ασφάλεια.

Ολα τα παραπάνω είναι μάλιστα ορισμένα από τα βαρύτατα αδικήματα του ιταλικού Ποινικού Κώδικα που περιλαμβάνονται στις πρόσφατες «Επείγουσες διατάξεις σχετικά με τη δημόσια ασφάλεια, την προστασία του προσωπικού εν υπηρεσία», με νόμο που πέρασε τον περασμένο Απρίλη.

Ο νόμος καθιστά μόνιμες τις διατάξεις που είχαν εισαχθεί προσωρινά από την κυβέρνηση Ρέντσι με το διάταγμα 7/2015, μετά τη σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων στην Ευρώπη και που στη συνέχεια παρατάθηκαν μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο.

Με το συγκεκριμένο νομοθέτημα λοιπόν εξασφαλίζεται πλέον σε μόνιμη βάση η λίστα αδικημάτων για τα οποία τα στελέχη των μυστικών υπηρεσιών της Ιταλίας μπορούν να λάβουν «αιτιολογημένη απαλλαγή» από κατηγορίες. Εφόσον εκτελούνται «υπηρεσιακά» και με την έγκριση της κυβέρνησης, με σκοπό την προστασία της «εθνικής ασφάλειας», τα αδικήματα αυτά νομιμοποιούνται πλήρως...

«Στις δικαστικές αρχές γνωστοποιείται η ύπαρξη της ειδικής αιτίας άρσης του αξιοποίνου, βάσει της οποίας δεν τιμωρείται, εντός ορισμένων ορίων, το προσωπικό των υπηρεσιών πληροφοριών για την ασφάλεια, όταν προβαίνει σε πράξεις που προβλέπονται από τον νόμο ως αξιόποινες και οι οποίες έχουν κατά περίπτωση εγκριθεί νομίμως ως απαραίτητες για την επίτευξη των θεσμικών σκοπών των εν λόγω υπηρεσιών», αναφέρεται στον νόμο.

Επίσης, καθιερώνεται οριστικά το μέτρο που επιτρέπει στις δικαστικές αρχές, κατόπιν αιτήματος των επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών, να εξουσιοδοτούν τα στελέχη των υπηρεσιών πληροφοριών για την ασφάλεια να καταθέτουν σε ποινική δίκη με καλυμμένη ταυτότητα, όταν κρίνεται αναγκαίο να διατηρηθούν μυστικά τα πραγματικά τους στοιχεία για λόγους κρατικής ασφάλειας ή προστασίας της σωματικής τους ακεραιότητας.

Παράλληλα με τον νόμο, προβλέπεται ότι οι δημόσιες διοικήσεις και ορισμένοι άλλοι φορείς υποχρεούνται να παρέχουν στο Τμήμα Πληροφοριών για την Ασφάλεια (DIS) και στις υπηρεσίες του συστήματος πληροφόρησης για την ασφάλεια της Δημοκρατίας - δηλαδή στην Υπηρεσία Πληροφοριών και Εξωτερικής Ασφάλειας (AISE) και στην Υπηρεσία Πληροφοριών και Εσωτερικής Ασφάλειας (AISI) - τη συνεργασία και την υποστήριξη που ζητούνται, ακόμη και τεχνικής ή υλικοτεχνικής φύσης, εφόσον είναι αναγκαίες για την προστασία της εθνικής ασφάλειας.

Επιπλέον, διευρύνεται ο κατάλογος των υπόχρεων φορέων, επεκτείνοντας την υποχρέωση αυτή και σε εταιρείες με δημόσια συμμετοχή ή υπό δημόσιο έλεγχο. Οπως και στην ισχύουσα διατύπωση, προβλέπεται ότι οι τρόποι παροχής της συνεργασίας θα καθορίζονται με συμβάσεις μεταξύ των υπόχρεων φορέων και των οργανισμών πληροφόρησης για την ασφάλεια. Σε αντίθεση με την ισχύουσα διάταξη, ορίζεται ρητά ότι οι συμβάσεις αυτές μπορούν να προβλέπουν και τη διαβίβαση πληροφοριών προς τους οργανισμούς, κατά παρέκκλιση από περιορισμούς απορρήτου που επιβάλλονται από ειδική νομοθεσία.

Η Ιταλία γνωρίζει καλά τι σημαίνει κρατική τρομοκρατία. Το νομοθέτημα της Ιταλίας εντάσσεται σε μια μακρά ιστορική και διεθνή αλυσίδα, στην οποία η εξουσία της αστικής τάξης ενσωματώνει πλήρως το «παρακράτος» στον κρατικό κορμό. Ετσι θεσμοθετεί τη βία για την προστασία της εξουσίας του κεφαλαίου με την προβιά της «ασφάλειας» και της «σταθερότητας».

Από τη δεκαετία του 1950, η Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών (SISMI), σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, ανέπτυξε το δίκτυο «Gladio». Ενα δίκτυο παραστρατιωτικών οργανώσεων που τροφοδοτούνταν με χρήματα και στρατιωτικό υλικό, και ήταν έτοιμες να δράσουν ενάντια στο εργατικό και λαϊκό κίνημα σε οποιαδήποτε περίπτωση που θα προσπαθούσε να διεκδικήσει τη δική του εξουσία. Ουσιαστικά αποτελούσαν δίκτυο κρατικά οργανωμένης τρομοκρατίας, με αποστολή την αποσταθεροποίηση του εργατικού κινήματος και την ενίσχυση ακροδεξιών μηχανισμών.

Οι οργανώσεις αυτές πραγματοποίησαν πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ιταλία, που αποδόθηκαν αρχικά σε «αριστερούς τρομοκράτες», μέχρι να αποδειχθεί χρόνια μετά ότι επρόκειτο για προβοκάτσιες των μυστικών υπηρεσιών σε συνεργασία με φασιστικές οργανώσεις και με τη στήριξη του ΝΑΤΟ.

Η Ιταλία δεν ήταν βέβαια τότε η μοναδική περίπτωση που εφαρμόστηκαν τέτοια βρώμικα σχέδια. Στην Ελλάδα ταυτόχρονα είχε τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιο «Κόκκινη προβιά», ενώ το δίκτυο «staybehind» οργανώσεων, όπως τις αποκαλούσαν η CIA και το ΝΑΤΟ, επεκτάθηκε σε Τουρκία, Βέλγιο, Δανία, Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Νορβηγία και Πορτογαλία, αλλά και σε κράτη που δεν ήταν μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Αυστρία, η Φινλανδία, η Ισπανία, η Ελβετία και η Σουηδία.

Η «τεχνογνωσία» των ιμπεριαλιστικών επιτελείων εξελίσσεται και προσαρμόζεται στις σημερινές συνθήκες, δίνοντας ολοένα και μεγαλύτερες δυνατότητες στην καταστολή. Στη Γαλλία, μετά τις επιθέσεις στο «Bataclan» το 2015, κηρύχθηκε «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» που κράτησε 2 χρόνια και στη συνέχεια ενσωματώθηκε στο Δίκαιο της χώρας. Η αστυνομία απέκτησε δικαίωμα εισβολής χωρίς ένταλμα, προληπτικής κράτησης και τοποθέτησης σε επιτήρηση ατόμων «υψηλού ρίσκου» με μόνο κριτήριο τις απόψεις τους.

Νωρίτερα, κομβικός ήταν ο περιβόητος Patriot Act στις ΗΠΑ, που νομοθετήθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Με βάση τον Patriot Act νομιμοποιήθηκε η γενικευμένη παρακολούθηση του λαού χωρίς ένταλμα, οι μυστικές κρατήσεις χωρίς δίκη, η δραστηριότητα μυστικών υπηρεσιών όπως η CIA και η NSA σε επιχειρήσεις και στο εσωτερικό, όπως και η νομική κάλυψη των πρακτόρων, ακόμα και αν προκαλούν τους θανάτους αθώων και αμάχων.

Φυσικά υπάρχει και το πρόσφατο παράδειγμα της Ελλάδας, με τις αποκαλύψεις για τις παρακολουθήσεις που έγιναν με βάση όλο το αντιδραστικό νομοθετικό πλέγμα χαφιεδισμού και φακελώματος, που έχει τη σφραγίδα της ΕΕ και όλων διαδοχικά των κυβερνήσεων και που επιτρέπει τη «νόμιμη» παρακολούθηση των πάντων.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο γεννιούνται εύκολα ερωτήματα για το ποιοι μηχανισμοί και πώς συγκαλύπτουν τη δράση «παρακρατικών» και μυστικών υπηρεσιών σε καραμπινάτες προβοκάτσιες σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος με χαρακτηριστικό παράδειγμα το έγκλημα της «Marfin» το 2010.

Πρόκειται για ένα πραγματικά γιγαντιαίων διαστάσεων νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο περιφρουρεί την προβοκάτσια, περιορίζει σε ασφυκτικό βαθμό ακόμα και στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα, που προβλέπουν τυπικά τα Συντάγματα των κρατών - μελών της ΕΕ. Τα οποία βεβαίως περιλαμβάνουν και τα αντίστοιχα άρθρα για την επιβολή «κατάστασης εκτάκτου ανάγκης» ή ακόμα και ανοιχτής δικτατορίας, αν αυτό είναι αναγκαίο για την περιφρούρηση της εξουσίας του κεφαλαίου.

Η μόνη ασφάλεια που πραγματικά εξυπηρετούν είναι η ασφάλεια της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Η νομιμοποίηση της βίας είναι το όπλο που χρησιμοποιείται ιδιαίτερα όταν οι εξελίξεις προμηνύουν φουρτούνες για το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και την εξουσία του κεφαλαίου και είναι προφανές ότι οι σημερινές εξελίξεις, η πολεμική προετοιμασία αποτελούν τέτοιες συνθήκες. Είναι στο χέρι του εργατικού - λαϊκού κινήματος να αντιμετωπίσει τη δράση τέτοιων μηχανισμών και σχεδίων.