Την Τετάρτη 10 Ιουλίου 2024 έφυγε για το μεγάλο ταξίδι στο σύμπαν ο ΚΩΣΤΑΣ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ, 99 ετών, αδελφός της μητέρας μου.

Με σταθερές πάντα αξίες, τίμιος, υπεύθυνος, γενναιόδωρος, δοτικός, αξιοπρεπής, δίκαιος, ασυμβίβαστος, περήφανος και συνάμα ταπεινός ο Κώστας μου.

Αιώνιος νέος, πάντα ενημερωμένος, παρακολουθούσε τις εξελίξεις σε όλους τους τομείς, με σύγχρονες απόψεις, με ανοιχτά αυτιά και εύστροφο, ευέλικτο και πρακτικό μυαλό, χωρίς αγκυλώσεις.

Από μικρός γεύτηκε την αδικία και θέλησε να αλλάξει αυτόν τον κόσμο.

Στο πέρασμά του από τη ζωή ξόδεψε όλη του την ενέργεια για τη δημοκρατία, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και την ενότητα.

Χαίρομαι που έζησε αρκετά για να δει τον κόσμο να αλλάζει, να δει τους αγώνες του και τους αγώνες των συντρόφων του να αναγνωρίζονται από το ελληνικό κράτος και το κοινωνικό κράτος στη χώρα μας, όπως και σε πολλές άλλες χώρες να βελτιώνεται.

Ανθρωπος που λάτρευε τον άνθρωπο, τη φύση και τη ζωή στο χωριό, τον κάμπο, τα ζώα, τον ουρανό, τα πουλιά.

Τον αποχαιρετήσαμε, με κάθε τιμή όπως του άξιζε, με πολιτική κηδεία σύμφωνα με την επιθυμία του, όλοι οι συγγενείς, οι σύντροφοι, οι φίλοι και οι γείτονες.

Καλή Λευτεριά αγαπημένε μας, είσαι πάντα στην καρδιά μας.

Με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τον θάνατό του, στη μνήμη του προσφέρω 300 ευρώ στο ΚΚΕ.

Χρυσή Α. Πότσιου, καθηγήτρια ΕΜΠ

Στις 10 Ιουλίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που «έφυγε» από κοντά μας, πλήρης ημερών στα 99 του χρόνια, ο σύντροφος ΚΩΣΤΑΣ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ.

Ο Κώστας Λυμπερόπουλος γεννήθηκε στο Διαβολίτσι Μεσσηνίας στις 20 Μαΐου 1925. Προπολεμικά έρχεται σε επαφή με την Οργάνωση της ΟΚΝΕ στο χωριό του. Το 1943, έρχεται σε επαφή με το Κόμμα και από τον Φλεβάρη έως τον Οκτώβρη του 1943 αναλαμβάνει για λογαριασμό της ΟΠΛΑ δράση στον τοπικό σιδηρόδρομο ως «ελεγκτής». Τον Οκτώβρη του 1943 περνά στον ΕΛΑΣ, στον Λόχο Διαβιβάσεων του 9ου Συντάγματος. Αρχές του 1944 γίνεται μέλος του ΚΚΕ.

Συμμετέχει σε πολλές μάχες με τον ΕΛΑΣ, μεταξύ άλλων στη μάχη της Καλαμάτας, του Μελιγαλά, στην πολιορκία της Τρίπολης, στις μάχες σε Αργος και Ναύπλιο. Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, αφού παρέδωσε την οπλισμό του, και πήρε το απολυτήριο του ΕΛΑΣ στην Καλαμάτα, γυρίζει στο χωριό του. Ομως δεν πέρασε ένας μήνας και οι παρακρατικές συμμορίες Χιτών και ταγματασφαλιτών, μαζί με εθνοφύλακες που είχαν ξεκινήσει κυνηγητό ενάντια στους αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, του έστησαν καρτέρι στο χωριό για να τον σκοτώσουν, αυτός ξεφεύγει, και έτσι βγαίνει στην παρανομία την άνοιξη του 1945, επικηρυγμένος πλέον από το αστικό κράτος με 16 εκατομμύρια!

Αρχές του 1946 πλέον συγκροτούν τις πρώτες ένοπλες ομάδες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, της μετέπειτα θρυλικής 3ης Μεραρχίας ΔΣΕ Πελοποννήσου. Τον Ιούνη του 1946 συλλαμβάνεται στο χωριό Ισαρη Αρκαδίας, όπου και ξεκινά μια πολύχρονη διαδρομή σε φυλακές και εξορίες: Πρώτα Τρίπολη - Καλαμάτα - Ακροναυπλία - Κυπαρισσία - Πύλος - Μακρόνησος - Γυάρος - Ακροναυπλία - Αμφισσα - Αβέρωφ - Αμφισσα - Αίγινα - Χαλκίδα και τέλος Τρίπολη, από όπου απολύεται τον Δεκέμβρη του 1955 για λόγους υγείας.

Μετά την κήρυξη της δικτατορίας της 21ης Απριλίου του 1967, συλλαμβάνεται τον Ιούνη του 1967, όπου και ξανά παίρνει το δρομολόγιο της τιμής και του αγώνα, για δεύτερη φορά στη Γυάρο και στη συνέχεια στη Λέρο.

Με τη συνταξιοδότησή του το 1984 εγκαθίσταται μόνιμα στο χωριό του, στο Διαβολίτσι Μεσσηνίας. Στη μεγάλη κρίση του Κόμματος το 1989-'91 συμβάλλει στην ανασυγκρότηση της Κομματικής Οργάνωσης της Ανω Μεσσηνίας.

Ηταν παρών σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις και υποψήφιος, όπου τον χρειαζόταν το Κόμμα σε δημοτικές και τοπικές εκλογές. Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές συμμετείχε τιμητικά στο ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στον δήμο Οιχαλίας. Ηταν «παρών» και στην τελευταία πολιτική μάχη των ευρωεκλογών.

Υπήρξε ένας περήφανος και ασυμβίβαστος κομμουνιστής που τίμησε τον τίτλο του μέλους του ΚΚΕ σε όλη του τη ζωή.

Στη μνήμη του προσφέρω στο ΚΚΕ το ποσό των 100 ευρώ.

K.P.