Από την εκδήλωση στις Βρυξέλλες

Συνδικαλιστές από μια σειρά χώρους δουλειάς μετέφεραν τον παλμό των αγώνων που ξεδιπλώθηκαν το προηγούμενο διάστημα για την υπογραφή ικανοποιητικών ΣΣΕ και έστειλαν μήνυμα κλιμάκωσης των διεκδικήσεων σε περισσότερους κλάδους για να κατοχυρωθούν οι Συλλογικές Συμβάσεις.

Την εισήγηση στην εκδήλωση έκανε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος και ακολούθησαν οι παρεμβάσεις από τους συνδικαλιστές.

Ξεκινώντας την εισήγησή του ο Λευτέρης Νικολάου - Αλαβάνος ανέφερε: «Η πολεμική οικονομία, ο στόχος κινητοποίησης 800 δισ. για αυτούς τους σκοπούς, η πριμοδότηση της στρατιωτικής βιομηχανίας και άλλων αναγκαίων υποδομών όπως οι μεταφορές, οι σιδηρόδρομοι, η παραγωγή ηλεκτρενέργειας, θα γίνει τσακίζοντας περαιτέρω το λαϊκό εισόδημα, βάζοντας χέρι στα ασφαλιστικά ταμεία, στις καταθέσεις του λαού, κουτσουρεύοντας τις κρατικές δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια, την Ασφάλιση και γενικεύοντας το "άνοιγμα" της αγοράς σε αυτούς τους κλάδους».

Για το χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ ανέφερε ότι «η επίθεση στις ΣΣΕ, με τις ευλογίες της ΕΕ, ξεκίνησε το 2010 με σημείο - σταθμό την κατάργηση της συλλογικής διαπραγμάτευσης για την υπογραφή Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, το 2012.

Με νόμο που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ & ΣΙΑ, αποφασίστηκε ο κατώτατος μισθός να διαμορφώνεται με υπουργική απόφαση, με κριτήριο την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, ένας νόμος που εφαρμόστηκε πρώτη φορά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια έγινε "εθνική παράδοση" όπως το χαρακτηρίζει η ΕΕ».

Αναφερόμενος στο αντεργατικό ευρωενωσιακό πλαίσιο ο Λ. Νικολάου ανέφερε: «Ο νόμος 5163/2024 της κυβέρνησης της ΝΔ ενσωματώνει πιστά την Οδηγία 2022/2041, η οποία αναγορεύει σε ευρωενωσιακό "κεκτημένο" να καθορίζεται ο κατώτατος μισθός με κυβερνητική απόφαση και όχι από Συλλογικές Συμβάσεις, όπως ισχύει στα 21 από τα 27 κράτη - μέλη, η εθνική παράδοση που αναφέραμε παραπάνω, ενώ σε 14 από αυτά είναι κάτω από 1.000 ευρώ, με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό άλλωστε εξασφαλίζει και ο περιβόητος "αλγόριθμος υπολογισμού του κατώτατου μισθού". Η Οδηγία, που παρουσιάζεται ψευδεπίγραφα ως μέσο "ενίσχυσης της συλλογικής διαπραγμάτευσης", δεν θεσπίζει καμία υποχρέωση κατάρτισης ΣΣΕ, ούτε για τα κράτη - μέλη ούτε για τους εργοδότες».

Συνεχίζοντας την εισήγησή του αναφέρθηκε συγκεκριμένα σε αντεργατικά μέτρα: «Οι τελευταίοι αντεργατικοί νόμοι, Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, ενσωματώνουν την Οδηγία 2019/1152, για δήθεν "διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση", δηλαδή τη δυνατότητα των εργοδοτών να επιβάλλουν οποιαδήποτε εργασιακή σχέση γαλέρας αρκεί να το δηλώσουν γραπτά στον εργαζόμενο και να "λάβει γνώση", "διαφάνεια" δηλαδή στο ξεζούμισμα. Ουσιαστικά επέφεραν την κατάργηση του 8ωρου μέσω της δυνατότητας ατομικής συμφωνίας για διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τη δουλειά σε παραπάνω από έναν εργοδότη».

Ο Λευτέρης Νικολάου - Αλαβάνος στάθηκε στους σημαντικούς αγώνες που δόθηκαν για την υπογραφή ΣΣΕ και ανέφερε σχετικά: «Αποδεικνύεται ότι ο πιο σίγουρος δρόμος για την άμεση βελτίωση των μισθών και των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων είναι η δική τους οργανωμένη πάλη. Ετσι, ενώ η κυβέρνηση της ΝΔ θριαμβολογεί για τις "δήθεν" αυξήσεις ενός κουλουριού τη μέρα" που εξανεμίζονται από τον πληθωρισμό, το κόστος του ρεύματος, των καυσίμων, των ειδών λαϊκής κατανάλωσης, οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους κατόρθωσαν σε μία σειρά κλάδους να έχουν πολλαπλάσια οφέλη, χωρίς αυτά μάλιστα να εξαρτώνται από όρους όπως βάζει η κυβέρνηση: Στο τέλος της τετραετίας, εάν πάει καλά η οικονομία και άλλα τέτοια, ενώ ακόμη και οι πέτρες βλέπουν την ύφεση και κρίση που χτυπά την Ευρωζώνη, την ΕΕ αλλά και τα άλλα διεθνή καπιταλιστικά κέντρα».

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ κατέληξε λέγοντας πως «οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις, και με το προσωπικό μας παράδειγμα σε κάθε κλάδο, σε κάθε τόπο δουλειάς και γειτονιά, ώστε να ωριμάσει στη συνείδηση της εργατικής τάξης ο αντικαπιταλιστικός - αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός, αναγκαίο χαρακτηριστικό για να ξεφύγουμε από τη φτώχεια, την ανεργία, τις κρίσεις και τους πολέμους που γεννά ξανά και ξανά ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής για τους λαούς».

Τον λόγο πήρε έπειτα ο Λάμπρος Χαντζάρας, μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου Μετάλλου και του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας - Δυτικής Αττικής, τονίζοντας πως «το ζήτημα της στρατηγικής της ΕΕ για τους μισθούς, τον εργάσιμο χρόνο, τα συνολικότερα δικαιώματα των εργαζομένων, άρα και η πολιτική για τις Συλλογικές Συμβάσεις καθορίζονται από τον χαρακτήρα της, τον ρόλο της ως διακρατική ένωση καπιταλιστικών κρατών που συγκροτείται στη βάση της διεύρυνσης και θωράκισης της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων».

Ο ίδιος έκανε εκτενή αναφορά στους αντεργατικούς νόμους όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία 15 χρόνια και τόνισε: «Η συσσωρευτική επίδραση αυτών των νόμων αποτυπώνεται σε στοιχεία. Την περίοδο 2007-2009 το ποσοστό κάλυψης από Συλλογικές Συμβάσεις ήταν 70%, που αντιστοιχούσε σε 503 κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις και 666 επιχειρησιακές.

Σε μια πορεία 12-13 χρόνων από το 2010 έως το 2023 το ποσοστό αυτό έπεσε στο 25%, δηλαδή πάνω από 1,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι εκτός κάλυψης. Με βάση στοιχεία του ΕΦΚΑ την περίοδο 2021-2023 υπογράφτηκαν μόλις 74 κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις, από τις οποίες η κυβέρνηση αρνήθηκε να κάνει υποχρεωτικές τις 49 (65,38%)».

Για την πορεία του κατώτατου και του μέσου μισθού στην Ελλάδα ο Λάμπρος Χαντζάρας τόνισε ότι «αποτυπώνει από μια άλλη όψη το μέγεθος του χτυπήματος που δέχεται η εργατική τάξη. Σήμερα τόσο ο μέσος όσο και ο κατώτατος μισθός, οι πραγματικοί μισθοί, παραμένουν χαμηλότεροι από το 2011. Ο πραγματικός (αποπληθωρισμένος) κατώτατος μισθός το 2011 ήταν 732 ευρώ και το 2024 ήταν 704 ευρώ! Δηλαδή: 13 χρόνια μετά είναι ακόμα μειωμένος κατά 28 ευρώ ή κατά 3,8%».

Κλείνοντας την ομιλία του αναφέρθηκε σε εμβληματικούς αγώνες όπως στην COSCO, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα και τόνισε: «Κάθε σωματείο, κάθε χώρος που αυτά τα χρόνια δίνεται η μάχη για να κατοχυρωθούν οι Συλλογικές Συμβάσεις κόντρα στους εργοδότες, τις κυβερνήσεις και την ΕΕ, γίνεται ένα σχολείο ταξικής διαπαιδαγώγησης με μαθήματα που είναι χρήσιμα και για το τώρα, ειδικά για τώρα που η ΕΕ μέσα από την έκθεση Ντράγκι, την έκθεση Λέττα ζητάει από τους λαούς νέες θυσίες, να σκύψουν το κεφάλι και να πειθαρχήσουν στους εθνικούς στόχους για την πολεμική προετοιμασία και για την ανταγωνιστικότητα του ευρωενωσιακού κεφαλαίου».

Ο Παναγιώτης Γάκιας, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, μετέφερε πείρα από τον αγώνα των οικοδόμων για υπογραφή ΣΣΕ, λέγοντας τα εξής: «Προετοιμάσαμε τον κλάδο για σκληρή ταξική αναμέτρηση για την υπογραφή καταρχάς αλλά και το ύψος των αυξήσεων που θα αποσπούσαμε από την εργοδοσία και την υλοποίηση των αιτημάτων μας. Προετοιμαστήκαμε για μία περίοδο που θα απαιτούσε από όλους μας αγωνιστική πειθαρχία, ετοιμότητα και αγωνιστική συνέχεια. Πίστη στο δίκιο μας και στη δύναμη της οργάνωσης του αγώνα για την απόσπαση όσο το δυνατόν περισσότερης υπεραξίας από τον κλεμμένο ιδρώτα μας, από την κλεμμένη δουλειά μας».

Στάθηκε επίσης στον σημαντικό ρόλο που έπαιξε και η ύπαρξη δύο επιχειρησιακών σωματείων στο Ελληνικό και στη Γραμμή 4 του Μετρό, που διευκόλυναν την παρέμβαση του Συνδικάτου και της Ομοσπονδίας.

Και ο Παναγιώτης Γάκιας έκλεισε ως εξής: «Πολλοί οικοδόμοι μέσα από τον αγώνα για αυτή την κατάκτηση απέκτησαν ζωντανή πείρα για τη δύναμη του οργανωμένου αγώνα, για τη συνέχειά του, για την εφαρμογή και υποχρεωτικότητα για όλους τους εργοδότες, για την ορθότητα της ταξικής γραμμής. Με αυτή τη γραμμή ήρθε αυτή η κατάκτηση και είναι παρακαταθήκη όπως και άλλων κλάδων για όλο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα».

Ο Κώστας Σφακιανάκης, πρόεδρος του Σωματείου εργαζομένων στη «Nexi», στην παρέμβασή του τόνισε ότι «αυτό που ήταν καθοριστικό στην υπογραφή της Σύμβασης, δεν είναι άλλο από τους δεσμούς που έχει καλλιεργήσει και σφυρηλατήσει το Σωματείο με τους εργαζόμενους, μέσα από τη δράση και τη συμμετοχή, την αταλάντευτη στάση του. Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, από τους αγώνες που έχει δώσει όλα τα προηγούμενα χρόνια μπροστά στις μαζικές απολύσεις του 2023 - 2024, με μαζικές απεργίες, τις μάχες που έδωσε για τις προηγούμενες δύο επιχειρησιακές Συμβάσεις, τη συμμετοχή του Σωματείου στις γενικές απεργίες, στο πλάι των άλλων ταξικών σωματείων της Αττικής, τις παρεμβάσεις για κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα σε συντονισμό και κοινή δράση με το κλαδικό Σωματείο Χρηματοπιστωτικού, το οποίο έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο σε όλη αυτήν την πορεία.

Βασικό ζήτημα για το ΔΣ είναι το πώς σε σχεδόν καθημερινή βάση θα παρεμβαίνουμε για κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα, σε άμεση επαφή με τους εργαζόμενους, ακούγοντας τη γνώμη τους, τους προβληματισμούς τους».

Τους αγώνες των εργατών σε Γάλα - Τρόφιμα και Ποτά ανέδειξε ο Βασίλης Σταμούλης, πρόεδρος της κλαδικής Ομοσπονδίας, αναφέροντας: «Η πείρα από τον κλάδο δείχνει και επιβεβαιώνει ότι μόνο με τον αγώνα μπορούν να δοθούν λύσεις προς όφελος των εργαζομένων. Οπου οι εργαζόμενοι πήραν την απόφαση ότι δεν πρόκειται να τους σώσει κανείς από τα πάνω, πήραν την υπόθεση στα δικά τους χέρια με την οργάνωση, τη διεκδίκηση και την κινητοποίησή τους κατάφεραν σε μια σειρά από χώρους δουλειάς να αποσπάσουν την υπογραφή ΣΣΕ με κατακτήσεις που δίνουν ανάσα, βελτιώνουν τη ζωή τους. Κατάφεραν αλλού να στριμώξουν την εργοδοσία και να δώσει αυξήσεις, δόθηκαν μάχες για να σταματήσει η 12ωρη και χωρίς ρεπό εργασία, για μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων, ενάντια σε απολύσεις και την εντατικοποίηση, για αυξήσεις μισθών και κατοχύρωση δικαιωμάτων, ενισχύοντας ταυτόχρονα το μέτωπο για την υπογραφή ΣΣΕ. Με απεργία που είχε μεγάλη συμμετοχή σε εργοστάσια απαντήθηκε επίσης η επίθεση για κατάργηση του 5ήμερου στον κλάδο, που έχει τη σφραγίδα της ΕΕ και των Οδηγιών της για ελάχιστη περίοδο ανάπαυσης 24 ωρών την εβδομάδα».

Ο Αριστοτέλης Συρόπουλος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην «Αθηναϊκή Ζυθοποιία», στην παρέμβασή του στάθηκε στις κατακτήσεις που είχαν οι εργαζόμενοι της επιχείρησης, αλλά και στο γεγονός ότι η εργοδοσία αξιοποιεί το αντεργατικό νομικό πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει οι κυβερνήσεις διαχρονικά ώστε να παρθούν πίσω κατακτήσεις και δικαιώματα. Μεταξύ άλλων, τόνισε ότι «ως εργαζόμενοι ξέρουμε πως όλα είναι θέμα συσχετισμού δυνάμεων. Κάθε χρόνο στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης γίνεται προσπάθεια να κοπούν παροχές με τη δικαιολογία ότι υπάρχουν νέοι αντεργατικοί νόμοι και πρέπει να εφαρμοστούν.

Πλέον στο εργασιακό περιβάλλον υπάρχουν "εργαζόμενοι 2 και 3 ταχυτήτων", μιας και υπάρχουν πολλοί συνεργαζόμενοι υπεργολάβοι, με αποτέλεσμα όποια σύμβαση υπογράφουμε να καλύπτει μόνο τους μόνιμους εργαζόμενους και όχι τους εργολαβικούς. Ετσι αυτό που φωνάζουμε και διεκδικούμε εδώ και πολλά χρόνια είναι να υπογράφονται συμβάσεις που να καλύπτουν το 100% των εργαζομένων και όχι μόνο επιχειρησιακές συμβάσεις αλλά και κλαδικές, γιατί πολλοί κλάδοι σήμερα εν έτει 2025 είναι χωρίς συμβάσεις από το 2009».

Από τη μεριά του ο Κώστας Δαϊκίδης, πρόεδρος του Σωματείου στην «ΑΡΙΒΙΑ», έκανε αναφορά στις διεκδικήσεις του σωματείου που θέτουν στο επίκεντρο ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας των εργατών, την επιβολή πλαφόν στον όγκο της παραγωγής και την καταβολή επιδομάτων. Οπως χαρακτηριστικά τόνισε, «δεν εφησυχάζουμε από τις δεσμεύσεις της εργοδοσίας και δεν γίνεται μετά από τη σημερινή ανταλλαγή πείρας να μην διεκδικήσουμε ΣΣΕ με καλύτερους όρους μισθολογικά και ασφαλιστικά. Δουλεύουμε και παράγουμε εκατομμύρια κέρδη και είναι ώρα λοιπόν κι εμείς να δούμε ένα καλύτερο αύριο».

Η Μάγδα Αποστολοπούλου, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην «Ολυμπία Οδό», στάθηκε στην παρέμβασή της στο πώς έφτασε το σωματείο να υπογράψει Συλλογική Σύμβαση, τονίζοντας πως «το ΔΣ του σωματείου επέμεινε στις μαζικές διαδικασίες με συσκέψεις, ΓΣ, συζητήσεις, παίρνοντας γνώμες από τους συναδέλφους ώστε να φτιαχτεί μία σύμβαση που να καλύπτει όλες τις ειδικότητες, με προτεραιότητα για εμάς να διασφαλιστεί η ενότητα των εργαζομένων.

Πέρα από το μισθολογικό εστιάσαμε στα θεσμικά αιτήματα όπως ωράριο, τριετίες, υγιεινή και ασφάλεια κόντρα σε κυβερνητικούς νόμους. Ξεκαθαρίσαμε από την πρώτη στιγμή στους συναδέλφους ότι η ΣΣΕ δεν θα επιτευχθεί με τη διαπραγμάτευση στα σαλόνια των εργοδοτών, αλλά από την αποφασιστικότητα των εργαζομένων για να την επιβάλλουν με μαζικές ΓΣ, απεργιακές κινητοποιήσεις».

Τέλος, ο Βαγγέλης Αδαμόπουλος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην «DS Smith», αναφέρθηκε στις κινητοποιήσεις που οργάνωσε το σωματείο για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης, αλλά και στα εμπόδια που έθετε η εργοδοσία αξιοποιώντας το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο των κυβερνήσεων.