Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία της Eurostat για την πορεία της οικονομίας το 2024, όπου εξετάζονται μεταξύ άλλων και ο εργάσιμος χρόνος στην ΕΕ όπως και η πορεία των μισθών.

Οι «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές» λοιπόν, οι κατευθύνσεις δηλαδή που εφαρμόζονται σε όλη την ΕΕ, είναι που έχουν φέρει τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τη διάλυση του σταθερού ωραρίου και τη διάχυσή του μέσα στη μέρα, την όλο και μεγαλύτερη αύξηση της διαθεσιμότητας και της ετοιμότητας των εργαζομένων.

Γι' αυτό και οι αξιώσεις των επιχειρηματικών ομίλων για την όλο και μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης μέσω των ανατροπών στον εργάσιμο χρόνο υλοποιούνται διαχρονικά από κάθε είδους αστικές κυβερνήσεις, συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές, μονοκομματικές και συνεργασίας κ.ο.κ.

Με βάση την έρευνα της Eurostat, πάνω από το 37% των εργαζομένων εργάζεται 40-45 ώρες την εβδομάδα στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, ενώ παράλληλα η επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης πλήττει κυρίως τις γυναίκες, με μέσο όρο τις 35 ώρες.

Ομως δεν είναι το μόνο όπλο για την ένταση της εκμετάλλευσης, καθώς το «μοντέλο της 4ήμερης εργασίας» που μια σειρά χώρες εφαρμόζουν, σηματοδοτεί τη συμπίεση του 40ωρου σε λιγότερες μέρες.

Χαρακτηριστικά το Βέλγιο το 2022 έφερε νόμο με τον οποίο οι εργαζόμενοι μπορούν να «επιλέξουν» 4ήμερο-10ωρο, το ίδιο και μια σειρά επιχειρήσεις στη Γαλλία, όπου κάνουν τέτοιες δοκιμές. Δηλαδή 10ωρο ξεζούμισμα σε καθημερινή βάση, με μοναδική προϋπόθεση να «σκιστούν» οι εργαζόμενοι να πιαστούν οι στόχοι των ομίλων.

Στην Ελλάδα, οι εργάσιμες εβδομαδιαίες ώρες καταγράφονται στις 39,8/βδομάδα (στις γυναίκες υπολογίζονται στις 36 ώρες/βδομάδα, λόγω της επιβολής μερικής απασχόλησης), κατέχοντας τα «πρωτεία» στην ΕΕ, ενώ ακολουθούν η Βουλγαρία (39), η Πολωνία (38,9) και η Ρουμανία (38,8).