Η δράση του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ για την οργάνωση των λιμενεργατών, η διαμόρφωση πλαισίου πάλης με κριτήριο τις ανάγκες τους και το γεγονός ότι οι αποφάσεις για τις μορφές και το περιεχόμενο της πάλης περνούν από την κρίση τους, είναι αυτά που την κάνουν συλλογικό εκφραστή των διαθέσεών τους και οργανωτή του αγώνα τους.

Στην αντίπερα όχθη στέκεται το αυτοαποκαλούμενο «Συνδικάτο», που φτιάχθηκε από την εργοδοσία το καλοκαίρι του 2018 για να «συνομιλεί» ουσιαστικά με τον ...εαυτό της. Γι' αυτό και η εργοδοσία το έχει βαφτίσει «αντιπροσωπευτικό», αλλά στην πράξη το μόνο που αντιπροσωπεύει είναι τα συμφέροντά της σε βάρος των εργαζομένων.

Αλλωστε, το ποιο σωματείο αντιπροσωπεύει ή όχι τους εργαζόμενους επιβεβαιώθηκε για ακόμα μια φορά τις μέρες αυτές, όταν με πρωτοβουλία της ΕΝΕΔΕΠ έχουν οργανωθεί τρεις Γενικές Συνελεύσεις και έχουν πραγματοποιηθεί τρεις μέρες απεργίας, νεκρώνοντας κυριολεκτικά το λιμάνι και αναγκάζοντας την εργοδοσία να κάνει πίσω από την αρχικά αδιάλλακτη στάση που είχε, όταν έλεγε «αυτά δίνουμε εάν θέλετε τα παίρνετε». Οπότε, τώρα δέχθηκε να καταθέσει νέα πρόταση σε νέα συνάντηση την Παρασκευή.

Για τα ζητήματα αυτά και για τα προβλήματα στη δουλειά, στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ, συζητήσαμε χτες, μετά τη μαζική Γενική Συνέλευσή τους με εργαζόμενους, κυρίως οδηγούς και χειριστές μηχανημάτων. Εργαζόμενοι δηλαδή που, αν και έχουν ΒΑΕ από την πρώτη μέρα της δουλειάς, δίνουν το «παρών» σε κάθε αγώνα που οργάνωσε η ΕΝΕΔΕΠ δίπλα στους συναδέλφους τους άλλων ειδικοτήτων, για τους οποίους η εργοδοσία όλα τα προηγούμενα χρόνια με διάφορους νομικίστικους ελιγμούς ισχυριζόταν ότι δεν εντάσσονται στα ΒΑΕ. Αυτό ήταν κάτι που ανατράπηκε και με απόφαση του ΣτΕ ως κατάληξη του 8χρονου και πλέον αγώνα που έδινε η ΕΝΕΔΕΠ για το ζήτημα αυτό.

Οι λιμενεργάτες που μιλήσαμε ανέφεραν ότι για αρκετά χρόνια δούλευαν με το καθεστώς της εκ περιτροπής απασχόλησης και της σύμβασης ορισμένου χρόνου. Χαρακτηριστικά είναι όσα μας μετέφεραν για το πώς λειτουργεί το λεγόμενο «συνδικάτο», δηλαδή το μόρφωμα που έχει στήσει η εργοδοσία. Επισημαίνουν ότι με το που έπιασαν δουλειά ενημερώθηκαν από την ίδια την εργοδοσία ότι θα πρέπει να γίνουν μέλη του αν θέλουν να ανανεωθεί η σύμβαση. Αλλοι αρνήθηκαν και άλλοι που είχαν μεγαλύτερες υποχρεώσεις αποδέχθηκαν, χωρίς όμως ποτέ να γίνουν πραγματικά ενεργά μέλη του. Σε πολλές περιπτώσεις εργαζόμενοι που αναγκάστηκαν να γίνουν μέλη του, βλέποντας όμως και συγκρίνοντας την αδράνειά του με τη δράση της ΕΝΕΔΕΠ, διαχώρισαν τη θέση τους και σήμερα παλεύουν για τα δικαιώματά τους μέσα από την ΕΝΕΔΕΠ.

Περιγράφοντας τους όρους εργασίας επισήμαναν τις δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες στις οποίες δουλεύουν, καθώς το παραμικρό λάθος μπορεί να στοιχίσει ιδιαίτερα όταν είσαι χειριστής γερανού.

Μίλησαν για τα προβλήματα υγείας που παρουσιάζονται συχνά στη δουλειά τους για μυοσκελετικά προβλήματα και για αρκετά περιστατικά εγκεφαλικών και καρδιακών επεισοδίων.

Περαιτέρω μίλησαν για το κυνήγι του μεροκάματου. Οπως μας ανέφερε ένας λιμενεργάτης, πολλοί είναι οι εργαζόμενοι που κάνουν και δεύτερη δουλειά. «Πώς να ζήσεις», τόνισε, «όταν παίρνεις 1.300 ευρώ καθαρά και το ενοίκιο είναι 650 ευρώ τον μήνα;». Ετσι κάποιοι κάνουν δεύτερη δουλειά, άλλοι αναγκάζονται να δουλεύουν σε ρεπό και υπερωρίες προκειμένου να τα βγάλουν πέρα.

Οι ίδιοι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι ανά 4 ή 6 μέρες να αλλάζουν βάρδια από πρωί σε μεσημέρι ή βράδυ. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η εργασία σε βάρδιες, ιδιαίτερα σε νυχτερινές βάρδιες, κατατάσσεται στην κατηγορία 2A του Διεθνούς Οργανισμού Ερευνών για τον Καρκίνο (IARC), δηλαδή αναγνωρίζεται ως πιθανότατα καρκινογόνος παράγοντας. Επιπλέον η εργασία σε βάρδιες μπορεί να προκαλέσει διαταραχές στον ύπνο, αυξημένο κίνδυνο καρδιοαγγειακών παθήσεων, εξασθημένο ανοσοποιητικό σύστημα κ.ά.

«Τα κυλιόμενα ωράρια μας εξουθενώνουν. Μέχρι να συνηθίσουμε στο ένα ωράριο γυρίζουμε στην άλλη βάρδια», μας λέει ένας από τους εργαζόμενους. Ακόμα, τα κυλιόμενα ωράρια σε συνδυασμό με το κυνήγι επιπλέον ωρών εργασίας αποτελούν τεράστιο εμπόδιο στον προγραμματισμό της κοινωνικής και προσωπικής ζωής. «Η σύζυγός μου», σημειώνει ο ίδιος εργαζόμενος, «δουλεύει κι αυτή. Με τα ωράρια που δουλεύουμε έχει τύχει να κάνουμε ακόμα και μήνα να βρεθούμε. Σήμερα που μιλάμε, την είδα το πρωί και θα την δω ξανά αύριο το απόγευμα!».

Καθώς η συζήτηση έρχεται και πάλι στη δράση της ΕΝΕΔΕΠ, εργαζόμενος σημείωσε ότι από το δικό του μετερίζι έχει αποφασίσει να συμμετέχει σε ό,τι του ζητηθεί με βάση τις δυνάμεις του, τονίζοντας πως το όπλο των εργαζομένων είναι η απεργία. Αλλος τόνισε ότι η ΕΝΕΔΕΠ είναι «ξεκάθαρα το "σπίτι" κάθε εργαζόμενου στον χώρο δουλειάς», ενώ αναπτύσσει δράση και εκτός χώρου εργασίας, όπως να οργανώσει την έμπρακτη αλληλεγγύη των εργαζομένων σε συναδέλφους τους που έχουν ανάγκη από βοήθεια, να εμποδίσει πλειστηριασμούς κ.ά.