Τώρα που το έργο άλλαξε, ο νέος κυβερνητικός συνασπισμός ψάχνει το ελιξίριο για επιστροφή στην ανάπτυξη. Τι εξήγγειλε ο Μερτς, εκτός από άφθονο χρήμα στους γερμανικούς ομίλους και στην πολεμική οικονομία; «Εθελοντική εργασία» μετά τα 67 έτη, απαλλαγή των υπερωριών από φόρους και μεγαλύτερη «ευελιξία» στον υπολογισμό των ωρών εργασίας, με βάση την εβδομάδα και όχι την ημέρα. Δηλαδή έμμεση αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, για δουλειά μέχρι τον τάφο, και ακόμα φτηνότερη εργατική δύναμη για τα μονοπώλια, με διευθέτηση σε εβδομαδιαία βάση και μείωση του κόστους των υπερωριών για την εργοδοσία. Ετσι θα γίνει ξανά ανταγωνιστική η γερμανική οικονομία, η οποία μέχρι πριν λίγα χρόνια προβαλλόταν ως πρότυπο ...ανταγωνιστικότητας! Οσο για τον κατώτατο μισθό, ο Μερτς είπε ότι είναι «εφικτό και επιθυμητό» να αυξηθεί το 2026, χωρίς όμως η αύξηση να «κατοχυρωθεί νομοθετικά», όπως γινόταν μέχρι τώρα. Που σημαίνει ότι το κράτος θα απευθύνει ένα ευχολόγιο στους ομίλους να αυξήσουν τους μισθούς μέχρι ένα συγκεκριμένο όριο (μην ξεφύγουμε κιόλας...) και αυτοί με τη σειρά τους, αν θέλουν, θα κάνουν αύξηση του κατώτατου μισθού! Μπορεί λοιπόν ο Μητσοτάκης να κέρδισε τα εύσημα από τον Γερμανό καγκελάριο για τις πρωτοπόρες αντεργατικές ανατροπές της κυβέρνησης στην Ελλάδα, αλλά είναι βέβαιο ότι επέστρεψε και με νέες ...εμπνεύσεις στις αποσκευές του για το περαιτέρω ξεζούμισμα των εργαζομένων. Σε Ελλάδα, Γερμανία και παντού ακονίζουν τα αντεργατικά μαχαίρια, επιβεβαιώνοντας ότι η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου προϋποθέτει θυσίες δίχως τέλος για τους εργαζόμενους, σε καπιταλιστική ανάπτυξη και κρίση, σε ιμπεριαλιστική ειρήνη και πόλεμο.