Νέο νομοσχέδιο έχει στα σκαριά η κυβέρνηση, και σύμφωνα με διαρροές φαίνεται ότι θα προσθέσει και νέες μορφές ευελιξίας, κάτι που απαιτούν οι βιομήχανοι και κρύβεται πίσω από τις εκκλήσεις τους για μέτρα «έντασης της παραγωγικότητας».

Το νομοσχέδιο θα έρθει να γκρεμίσει ό,τι έμεινε όρθιο από τους εκτρωματικούς νόμους των προηγούμενων χρόνων, που ασχολήθηκαν με το λεγόμενο «συλλογικό» Εργατικό Δίκαιο και διέλυσαν τις ΣΣΕ κ.λπ. Τώρα φαίνεται ότι στο στόχαστρο μπαίνει το «ατομικό δίκαιο», δηλαδή ακόμα και οι ατομικές συμβάσεις, δίνοντας νέα όπλα στην εργοδοσία για να μη δεσμεύεται από τίποτα απέναντι στο προσωπικό της. Υπενθυμίζεται ότι έχουν ήδη προηγηθεί, ο νόμος Χατζηδάκη για τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου και ο νόμος Γεωργιάδη για την απασχόληση σε πολλαπλούς εργοδότες μέχρι και 13 ώρες τη μέρα, τις συμβάσεις «ελάχιστης προβλεψιμότητας» κ.ά.

Το νέο αρρωστημένο, λοιπόν, μέτρο που σχεδιάζει η κυβέρνηση φαίνεται ότι περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου ακόμα και σε εβδομαδιαία βάση, ώστε να αυξομειώνονται καθημερινά οι ώρες εργασίας, να ξεχάσουν δηλαδή οι εργαζόμενοι κάθε έννοια προγράμματος και σταθερού ωραρίου.

Το παραπάνω, μαζί με τις συμβάσεις «μηδενικών ωρών» και τη λεγόμενη «μείωση της γραφειοκρατίας» για fast track προσλήψεις και απολύσεις, θα δίνει τη δυνατότητα στην εργοδοσία να «ενεργοποιεί» εργαζόμενους όποτε, όπως και για όσο θέλει. Προστίθενται, δηλαδή, και νέες ψηφίδες στον ευρωενωσιακό εφιάλτη της διάκρισης του εργάσιμου χρόνου σε «ενεργό» και «ανενεργό», με τον εργαζόμενο να είναι διαθέσιμος όσο γίνεται περισσότερες ώρες και να αμείβεται με τα ελάχιστα, ανάλογα με τον όγκο της δουλειάς.

Επιπλέον, συζητιέται και η αύξηση του ορίου των υπερωριών, με εργοδοτικούς φορείς να πιέζουν 1 ώρα επιπλέον, ώστε να επιτραπεί η 13ωρη απασχόληση στον ίδιο εργοδότη και όχι μόνο σε πολλαπλούς όπως προέβλεπε ο νόμος Γεωργιάδη.

Τα παραπάνω μέτρα ουσιαστικά θα νομιμοποιούν την εφιαλτική κατάσταση που έχει γίνει καθεστώς στους χώρους δουλειάς και όπως φαίνεται η εργοδοσία θέλει να θωρακίσει ακόμα καλύτερα.

Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία από μελέτη του ΙΝΕ - ΓΣΕΕ, όπου αποτυπώνεται γενικευμένη απλήρωτη υπερεργασία, δουλειά ακόμα και στον ελεύθερο χρόνο για μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων. Συγκεκριμένα, πρόκειται για δημοσκοπική έρευνα που εστιάζει στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και έγινε το 2023 σε δείγμα 1.305 ατόμων.

Σύμφωνα με την έρευνα, ως προς τις μορφές υπερεργασίας (επιπλέον ώρες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και γενικότερα στον ελεύθερο χρόνο) και την αμοιβή αυτής προκύπτουν τα εξής:

-- Το 52% των ερωτηθέντων δήλωσε πως εργάζεται επιπλέον ώρες από αυτές που ορίζει η σύμβαση εργασίας του. Από αυτούς το 15% εργάζεται έως 2 ώρες επιπλέον, το 14% από 3 έως 5 ώρες, το 8% από 6 έως 8 ώρες, το 5% από 8 έως 10 ώρες και το 9% πάνω από 10 ώρες.

-- Το 30% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι πάνω από δύο φορές τον μήνα ξεπερνά τις 10 ώρες εργασίας ημερησίως και το 11% τις ξεπερνά μία φορά τον μήνα.

-- Το 56% δήλωσε ότι εργάζεται είτε πάνω από δύο Σαββατοκύριακα τον μήνα (41%) είτε μια φορά το μήνα (15%).

-- Το 25% δήλωσε ότι συχνά ή πολύ συχνά αναγκάζεται να εργαστεί στον ελεύθερο χρόνο.

-- Το 65% δήλωσε ότι είτε δεν αμείβεται καθόλου (49%) ή αμείβεται μερικώς (16%) για την υπερεργασία. Πρόκειται για «εύρημα» που καταρρίπτει κάθε ισχυρισμό της κυβέρνησης ότι τάχα με την «ψηφιακή κάρτα εργασίας» έχει καταπολεμηθεί η «μαύρη εργασία».

Ως προς τους κλάδους:

-- Επιπλέον ώρες εργασίας πραγματοποιούν: Το 48% όσων εργάζονται στο χονδρικό και λιανικό εμπόριο, το 50% στη μεταποίηση και όσων την περίοδο της έρευνας εργάζονταν στα καταλύματα και την εστίαση, το 70% στις κατασκευές, το 44% στην ενημέρωση και επικοινωνία, στην υγεία και την κοινωνική μέριμνα.

-- Δουλεύουν πάνω από 2 Σαβββατοκύριακα τον μήνα: Το 63% των εργαζομένων στην παροχή καταλύματος και εστίασης, το 47% στην επισκευή οχημάτων, το 44% στη μεταφορά και αποθήκευση, το 37% στην ενημέρωση και επικοινωνία, το 32% στην εκπαίδευση και το 31% στη μεταποίηση.

Ως προς το μέγεθος της επιχείρησης:

-- Επιπλέον ώρες εργάζονται το 66% όσων απασχολούνται σε επιχειρήσεις άνω των 250 ατόμων, το 58% σε επιχειρήσεις 50 έως 250 ατόμων, το 52% σε επιχειρήσεις 10 έως 49 ατόμων, το 40% σε επιχειρήσεις 1 έως 9 ατόμων. Με άλλα λόγια, για τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις άνω των 250 ετών η υπερεργασία είναι καθεστώς.

-- Δεν αμείβονται είτε αμείβονται ένα μέρος των επιπλέον ωρών εργασίας: Το 68% των απασχολουμένων στις επιχειρήσεις άνω των 250 ατόμων, το 70% στις επιχειρήσεις 50 έως 250 ατόμων, το 64% των επιχειρήσεων 10 έως 49 ατόμων και το 60% των επιχειρήσεων 1 έως 9 ατόμων.